دوره 8، شماره 4 - ( 10-1385 )                   جلد 8 شماره 4 صفحات 30-25 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


چکیده:   (13342 مشاهده)
مقدمه: مدیریت مواد زائد عبارتست از مجموعه‌ای از مقررات منسجم و هماهنگ در زمینه کنترل تولید، ذخیره و یا جمع آوری، حمل و نقل، پردازش و دفع مواد زائد جامد که منطبق بر بهترین اصول بهداشت عمومی، اقتصاد، حفاظت از صنایع، زیبا شناسی و سایر الزامات زیست محیطی و مطلوب‌های عمومی است. هدف از این مطالعه بررسی میزان آگاهی و تعیین میزان مشارکت شهروندان خرم آباد در مدیرت دفع مواد زائد جامد بوده است. مواد و روشها: این مطالعه در 8 محله مختلف شهر خرم آباد به صورت پرسشنامه‌ای انجام شد. در پرسشنامه تنظیم شده مواردی مانند شرایط جمع آوری و نگهداری زباله، خطرات ناشی از جمع آوری و نگهداری زباله، خطرات ناشی از جمع آوری و دفع نادرست زباله و همچنین باز یافت زباله مورد بررسی قرار گرفت. در هر منطقه50 خانوار به صورت تصادفی ساده انتخاب گردید (جمعاً400 پرسشنامه). و پرسشنامه‌ها به آنها داده شد. بحث و نتیجه گیری: این تحقیق نشان می‌دهد که در مناطقی که از لحاظ اقتصادی و اجتماعی شرایط بهتری دارند میزان اطلاع آنها از خطرات زباله و آشنایی با واژه بازیافت بیشتر بوده است. ولی به علت آموزش کم در تمام این مناطق مسئله جداسازی در منبع تولید زباله انجام نمی شود و به همین علت هم میزان مشارکت مردم در مدیریت مواد زائد جامد بسیار ضعیف است. یافته ها: نتایج بدست آمده نشان می‌دهد که در همه محله‌های مورد نظر کلیه خانواده‌ها از کیسه زباله برای نگهداری زباله‌های خود استفاده می‌کنند همچنین عمل جمع آوری به طور روزانه در شهر خرم آباد انجام می‌شود. ولی در هیچ کدام از این محله‌ها عمل جداسازی زباله در منزل انجام نمی‌شود. همچنین میزان اطلاع افراد از محل دفع زباله و اینکه زباله بعد از جمع آوری به کجا منتقل می‌شود خیلی ضعیف است. در این مناطق بین 33 تا 70 درصد مردم اطلاع کامل از خطرات ناشی از جمع آوری و دفع نادرست زباله دارند. درصد بسیار کمی از مردم در حد 20-5 درصد با واژه بازیافت آشنا هستند. درصد رضایت مردم شهر از عملکرد شهرداری در خصوص مدیریت زباله نیز در حد 60-11 درصد می باشد.
متن کامل [PDF 159 kb]   (3820 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1391/10/30 | پذیرش: 1400/7/21 | انتشار: 1385/10/25

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.