دوره 7، شماره 3 - ( 9-1384 )                   جلد 7 شماره 3 صفحات 13-3 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


چکیده:   (10731 مشاهده)
مقدمه: محدودیت دسترسی به محل‌های دهنده مناسب برای پیوند عصب، ضرورت تحقیق جهت یافتن جانشین مناسب برای پیوند عصب را توجیه می‌ کند. هدف از این تحقیق مطالعه اثر مجرای پیزو الکتریک و ژل کلاژن بر روی رژنراسیون عصب بود. مواد و روش ها: این تحقیق یک مطالعه تجربی است که از 48 سر موش صحرایی نر (gr 250-200)استفاده شد. پس از قطع عصب سیاتیک، 1 سانتیمتر از عصب برداشته شد و شکاف حاصله توسط یکی از 4 روش زیر ترمیم شد (مجرای پلی وینیلیدین فلوراید یا PVDF با ژل کلاژن، اتوگرافت، شم و کنترل). همه حیوانات در روزهای 7، 21، 35، 49، 60 و 90 بعد از جراحی توسط تست‌های حسی،شاخص فعالیت عصب سیاتیک ((SFI و در نودمین روزبوسیله الکتروفیزیولوژی ارزیابی شدند. عصب سیاتیک در پایان هفته چهارم و دوازدهم بوسیله میکروسکوپ نوری و الکترونی مورد مطالعه قرار گرفت. نتیجه گیری: این مطالعه پیشنهاد می‌کند که با توجه به اثرات مثبت ژل کلاژن همراه با مجرای PVDF بر روی ترمیم عصب، استفاده از مجرای PVDF ممکن است جهت ترمیم ضایعات عصب محیطی مفید باشد. یافته ها: نود روز پس از جراحی، اختلاف معنی‌داری از لحاظ حسی در گروه‌های آزمایش مشاهده نشد. میانگین SFI در هفته نهم در گروه اتوگرافت نسبت به گروه ژل کلاژن+PVDF افزایش معنی داری داشت (01/0p<). اختلاف میانگین سرعت هدایت عصب حرکتی در گروه های آزمایش از لحاظ آماری معنی دار نبود. در پایان هفته چهارم پس از ترمیم، بافت عصب تشکیل شده داخل مجرای PVDF به شکل گرد بود و تعداد آکسون‌های میلین‌دار در گروه اتوگرافت بطور معنی داری بیشتر از گروه ژل کلاژن + PVDF بود (001/0p<). در پایان هفته دوازدهم پس از ترمیم، میانگین تعداد آکسون‌های میلین‌دار در گروه ژل کلاژن +PVDF نسبت به گروه اتوگرافت کمتر بود (01/0p<).
متن کامل [PDF 383 kb]   (2167 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1391/11/7 | پذیرش: 1396/3/20 | انتشار: 1396/3/20

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.