مقدمه: درسال های اخیر، مداخلات پزشکی در لیبر شایع شده است که استفاده از اکسی توسین برای تسریع در زایمان یکی ازآنها می‌باشد. متأسفانه تجویز بی رویه آن می تواند منجر به عوارض مادری و نوزادی شود. هدف این مطالعه، مقایسه سرانجام زایمان با اکسی توسین و خودبخودی در زنان باردارکم خطرمی باشد. بحث و نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که سرعت بخشیدن به روند زایمان یک روش امن نیست و میزان عوارض مادری و نوزادی را افزایش می دهد. بنابراین، در صورت وجود دلایل پزشکی می توان از آن استفاده کرد. یافته‌ها: یافته ها نشان داد اکسی توسین به طور قابل ملاحظه ای باعث افزایش میزان اپی زیاتومی، پارگی کانال زایمان، خونریزی بعد از زایمان، بستری نوزاد در بخش مراقبت های ویژه و کاهش نمره آپگار دقیقه اول و پنجم نوزاد شد که از نظر آماری ارتباط معنی دار بود (05/0 ˂P). مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی- مقایسه ای، 395 زن با جنین تک قل، نمایش سر، زایمان طبیعی ، درمرحله فعال زایمان وارد مطالعه شدند. 197 نمونه باتوجه به دستور پزشک اکسی توسین دریافت کردندکه درگروه زایمان با اکسی توسین و 198 نمونه بدون دریافت اکسی توسین درگروه زایمان خودبخودی قرارگرفتند. در دو گروه ، برخی از پیامدهای مادری و نوزادی مانند عوارض مادری، نمره آپگار دقیقه اول و پنجم ، ورود به بخش مراقبت های ویژه نوزادان و... بررسی شد.داده‌ها با استفاده از نرم افزار 15 SPSS و آزمون‌های تی، کای دو و من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

واژه‌های کلیدی: زایمان خودبخودی، اکسی توسین، پیامد، مادری، نوزادی

متن کامل [PDF 237 kb]   (1961 دریافت)