مقدمه: دیابت مادری می‌تواند ناهنجاری‌های تکاملی از جمله ناهنجاری‌های صورت و کام را ایجاد کند و این اثرات ناهنجاری زایی با مصرف داروهای آنتی اکسیدان کاهش می‌یابد. در این مطالعه اثر پیشگیری کننده کوارستین در وقوع ناهنجاری‌های جنینی ناشی از دیابت ارزیابی شد.

مواد و روش ­ها: در این مطالعه تجربی از 24 سر موش صحرایی ماده ویستار در 4 گروه استفاده شد. پس از تزریق داخل وریدی 50 میلی گرم برای هر کیلوگرم وزن بدن استرپتوزوتوسین به دو گروه و تأیید دیابتی شدن، موش‌های همه گروه‌ها جفت گیری داده شدند. یک گروه دیابتی و یک گروه غیر دیابتی از موش‌ها، کوارستین را در روزهای صفر، 7، 14 و 20 آبستنی 75 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن و گروه‌های دیگر سرم فیزیولوژی را به‌صورت خوراکی دریافت کردند. جنین‌ها در روز بیستم آبستنی جمع آوری شدند و بعد از تعیین طول و وزن و رنگ آمیزی، ناهنجاری‌های اسکلتی با استریو میکروسکوپ بررسی شد.

یافته ­ها: درصد شکاف کام، دنده مواج و چسبیدن دنده در گروه کنترل دیابتی 09/38، 76/4 و 28/14 درصد بود ولی به‌وسیله کوارستین به ترتیب 12/16، صفر و صفر درصد کاهش یافت. همچنین کوارستین ناهنجاری‌های جناغ و دنده‌ها را کاهش داد.

بحث و نتیجه­ گیری: کوارستین به‌عنوان یک ماده آنتی اکسیدان می‌تواند ناهنجاری‌های ناشی از دیابت شیرین را کاهش دهد.