دوره 19، شماره 2 - ( 7-1396 )                   جلد 19 شماره 2 صفحات 81-72 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


، گروه فیزیولوژی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز، تهران، ایران
چکیده:   (4916 مشاهده)
مقدمه: قرار گرفتن طولانی مدت در معرض اضطراب و افسردگی، میوکاردیوم را در معرض نارسایی قرار می‌دهد. پیام‌های نروهورمونی ناشی از افسردگی از راه گیرنده‌های بتا 1 آدرنرژیک به قلب می‌رسند. هدف از انجام این مطالعه بررسی و مقایسه اثر 4 هفته تمرینات استقامتی با داروی فلوکستین بر روی گیرنده‌های بتا 1 آدرنرژیک قلبی در موش‌های نژاد ویستار رت می‌باشد.
مواد و روش ­ها: روش پژوهش حاضر تجربی می‌باشد که در آن 32 سر موش نر نژاد ویستار رت به ‌طور تصادفی به چهار گروه مساوی تقسیم شدند، به هر کدام از رت‌های گروه‌های تمرین و مصرف داروی فلوکستین، 8/0 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن LPS درون صفاقی تزریق شد. گروه تمرین پروتکل 4 هفته‌ای دویدن روی تریدمیل را به مدت 45 دقیقه در روز انجام دادند. به گروه فلوکستین روزانه 5/0 میلی‌گرم فلوکستین خورانده شد.
یافته­ ها: میانگین تراکم گیرنده‌های بتا 1 آدرنرژیک قلبی در گروه تمرین نسبت به گروه افسرده به‌طور معناداری کمتر است (05/0P<). میانگین تراکم گیرنده‌های بتا 1 آدرنرژیک قلبی در گروه تمرین نسبت به گروه فلوکستین معنادار نمی‌باشد.
بحث و نتیجه­ گیری: تمرین می‌تواند از طریق کاهش علائم رفتاری افسردگی اثرات مفید را ایجاد کند و با مهار افزایش تراکم گیرنده‌های بتا 1 آدرنرژیک قلبی، موجب کاهش تحریک سمپاتیکی قلب می‌شود.
متن کامل [PDF 273 kb]   (1296 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1396/7/5 | پذیرش: 1396/7/5 | انتشار: 1396/7/5

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.