دوره 20، شماره 3 - ( 7-1397 )
جلد 20 شماره 3 صفحات 124-110 |
برگشت به فهرست نسخه ها
گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
چکیده: (4736 مشاهده)
| مقدمه: ورزش عامل درمانی در افراد دیابتی است و فرآیند آنژیوژنز میتواند تحت تأثیر ورزش استقامتی قرار گیرد. هدف پژوهش بررسی اثر 6 هفته تمرین استقامتی بر روی نوار گردان بر سطوح VEGF در عضله قلبی رتهای دیابتی بود. |
| مواد و روش ها: تعداد 24 سر رت نر ویستار با وزن 4/9±245 گرم و سن 8 هفته بطور تصادفی به گروههای کنترل (6 سر)، تمرین (6 سر)، دیابت (6 سر) و دیابت تمرین (6 سر) تقسیم شدند. دیابت بوسیله تزریق استرپتوزوتوسین (50 میلیگرم/کیلوگرم) ایجاد شد. پروتکل تمرینی برای 6 هفته و 5 جلسه در هر هفته انجام شد. 24 ساعت پس از پروتکل تمرینی، رتها تشریح و بافت قلبی خارج گردید. سطوح پروتئین VEGF به روش الایزا اندازهگیری شد. برای تحلیل دادهها از آزمون آنووای یک طرفه استفاده شد. |
| یافته ها:یافته ها نشان داد که تمرین منجر به افزایش معنیدار VEGF در گروه دیابت تمرین نسبت به گروه دیابت شد (008/0=P). میزان VEGF در گروه دیابت در مقایسه با گروه های سالم و تمرینی کاهش معنیدار داشت (001/0=P). VEGF در گروه دیابت تمرین نسبت به گروه های کنترل و تمرین کاهش معنیداری داشت (05/0>P). تمرین منجر به افزایش معنیدار VEGF در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل شد (001/0=P). |
| بحث و نتیجه گیری: VEGF در گروه های سالم نسبت به گروه های دیابتی به شکل معنیداری بیشتر بود و تمرینات استقامتی موجب افزایش VEGF بافت قلبی شد. احتمالاً این افزایش اثرات مثبتی بر فرآیندهای تنظیمی آنژیوژنیکی در بیماران دیابتی دارد. بنابراین، ورزش استقامتی میتواند استراتژی مناسبی برای توسعه روشهای درمانی در بیماری دیابت شود. |
نوع مطالعه: كاربردي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی حیوانی
دریافت: 1397/2/27 | پذیرش: 1397/10/15 | انتشار: 1397/10/24
دریافت: 1397/2/27 | پذیرش: 1397/10/15 | انتشار: 1397/10/24
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |