دوره 21، شماره 4 - ( 11-1398 )
جلد 21 شماره 4 صفحات 31-20 |
برگشت به فهرست نسخه ها
گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
چکیده: (5408 مشاهده)
| مقدمه: وضعیت آنتیاکسیدانی بافت قلب در بیماری دیابت تغییر کرده و باعث افزایش آسیب اکسایشی غشاها و بافت قلب می گردد. با توجه به نقش احتمالا مثبت تمرین ورزشی بر وضعیت آنتیاکسیدانی، هدف از مطالعه حاضر، مقایسه اثر شش هفته تمرین استقامتی بر فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز بافت قلب موش های صحرایی نژاد ویستار سالم و دیابتی بود. |
| مواد و روش ها: 24 سر موش صحرایی نر بالغ، به طور تصادفی در 4 گروه 6 تایی قرار گرفتند: گروه دیابت تمرین (DT)، گروه دیابت کنترل (DC)، گروه سالم تمرین (HT) و گروه سالم کنترل (HC). حیوانات 6 هفته تمرین استقامتی با شدت متوسط به صورت فزاینده انجام دادند. 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، بافت قلب برای بررسی میزان فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز استخراج گردید. داده ها براساس آزمون تحلیل واریانس یک طرفه آنالیز شدند. |
| یافته ها: پس از 6 هفته تمرین استقامتی، بین تغییرات میانگین غلظت گلوتاتیون پراکسیداز در گروه دیابت تمرین نسبت به گروه سالم کنترل و دیابت کنترل به ترتیب با سطح معناداری (007/0P=) و (017/0P=) تفاوت معناداری وجود داشت. همچنین میانگین غلظت سوپراکسید دیسموتاز در گروه دیابت تمرین نسبت به گروه دیابت کنترل با سطح معناداری (025/0P=) افزایش یافت. |
| بحث و نتیجه گیری: احتمالاً ورزش استقامتی با شدت متوسط تاثیر بسزایی بر سیستم آنتیاکسیدانی بافت قلب موش های دیابتی دارد و می تواند در پیشگیری از توسعه عوارض قلبی-عروقی ناشی از دیابت مفید باشد. |
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی حیوانی
دریافت: 1398/6/16 | پذیرش: 1398/8/19 | انتشار: 1398/12/4
دریافت: 1398/6/16 | پذیرش: 1398/8/19 | انتشار: 1398/12/4
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |