دوره 22، شماره 3 - ( 9-1399 )
جلد 22 شماره 3 صفحات 83-68 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Hatamvand V, Bahramikia S, Bardineshin F, Shohani P. Anti-amyloidogenic and disaggregating effects of Salvia officinalis in vitro: a strategy to reduce the insulin amyloid fibrils due to repeated subcutaneous injections in diabetic patients. yafte 2020; 22 (3) :68-83
URL: http://yafte.lums.ac.ir/article-1-2972-fa.html
URL: http://yafte.lums.ac.ir/article-1-2972-fa.html
حاتم وند وجیهه، بهرامی کیا سیف الله، بردی نشین فاطمه، شوهانی پرستو. بررسی اثرات ضد‌‌‌آمیلوئیدوژنیکی و باز کنندگی فیبریل های آمیلوییدی گیاه مریم گلی در شرایط آزمایشگاهی: استراتژی برای کاهش تجمع فیبریل‌های آمیلوئید انسولین در اثر تزریق های مکرر زیرپوستی در بیماران دیابتی. مجله علمی پژوهشی یافته. 1399; 22 (3) :68-83
گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه لرستان، لرستان، ایران
چکیده: (2040 مشاهده)
مقدمه: اخیراً تلاش‌های رو به رشد زیادی بر روشن ساختن مکانیسم مولکولی تشکیل آمیلوئید و بررسی ترکیبات مؤثر برای مهار ساختارهای آمیلوئیدی صورت گرفته است. بررسی فرایند فیبریل‌زایی از طریق القا و مهار آن با استفاده از ترکیبات خاص مانند مشتقات آروماتیک اطلاعات مفیدی در جهت پایدارسازی ساختار پروتئین در اختیار می گذارد. در مطالعه حاضر، اثرات ضد‌‌‌آمیلوئیدوژنیکی و ناپایدارکنندگی مریم گلی در شرایط آزمایشگاهی با استفاده از انسولین گاوی به عنوان پروتئین الگو بررسی شد.
مواد و روش‌ها: برای القای فیبریل‌زایی، انسولین پانکراس گاوی به مدت 10 روز در بافر گلایسین 50 میلی‌مولار با 2/2=pH در دمای 57 درجه سانتی‌گراد انکوبه شد. ایجاد آمیلوئید با استفاده از روش‌های اسپکتروسکوپی جذب CR، فلورسانس ANS، THT و میکروسکوپ الکترونی روبشی نشر میدانی (FE-SEM) بررسی شد. سپس تأثیر غلظت‌های مختلف عصاره مریم گلی (نسبتهای 1/0، 1 و 5 عصاره تام به 1 پروتئین) روی مهار فیبریلاسیون و ناپایدارکردن فیبریل‌های از پیش شکل گرفته انسولینی بررسی شد.
یافته ها: نتایج حاکی از کاهش قابل توجه تجمعات فیبریل‌های آمیلوئیدی در نمونه‌های انکوبه شده با دارو نسبت به نمونه شاهد بود. علاوه بر این، نتایج نشان داد که عصاره مریم گلی در همه غلظت ها به ویژه در نسبت 1:1 دارو به پروتئین، دارای اثر مهاری قوی بر فرآیند فیبریلاسیون و دفیبریلاسیون پروتئین انسولین است.
بحث و نتیجه گیری:نتایج نشان داد که با تخلیص و جداسازی ترکیبات مؤثره گیاه مریم گلی و اثر آن بر فیبریل‌های آمیلوئیدی، احتمالاً می‌توان از این گیاه برای درمان بیماری‌های آمیلوئیدی استفاده کرد.
مواد و روش‌ها: برای القای فیبریل‌زایی، انسولین پانکراس گاوی به مدت 10 روز در بافر گلایسین 50 میلی‌مولار با 2/2=pH در دمای 57 درجه سانتی‌گراد انکوبه شد. ایجاد آمیلوئید با استفاده از روش‌های اسپکتروسکوپی جذب CR، فلورسانس ANS، THT و میکروسکوپ الکترونی روبشی نشر میدانی (FE-SEM) بررسی شد. سپس تأثیر غلظت‌های مختلف عصاره مریم گلی (نسبتهای 1/0، 1 و 5 عصاره تام به 1 پروتئین) روی مهار فیبریلاسیون و ناپایدارکردن فیبریل‌های از پیش شکل گرفته انسولینی بررسی شد.
یافته ها: نتایج حاکی از کاهش قابل توجه تجمعات فیبریل‌های آمیلوئیدی در نمونه‌های انکوبه شده با دارو نسبت به نمونه شاهد بود. علاوه بر این، نتایج نشان داد که عصاره مریم گلی در همه غلظت ها به ویژه در نسبت 1:1 دارو به پروتئین، دارای اثر مهاری قوی بر فرآیند فیبریلاسیون و دفیبریلاسیون پروتئین انسولین است.
بحث و نتیجه گیری:نتایج نشان داد که با تخلیص و جداسازی ترکیبات مؤثره گیاه مریم گلی و اثر آن بر فیبریل‌های آمیلوئیدی، احتمالاً می‌توان از این گیاه برای درمان بیماری‌های آمیلوئیدی استفاده کرد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
دارو سازی
دریافت: 1398/11/16 | پذیرش: 1399/5/1 | انتشار: 1399/9/26
دریافت: 1398/11/16 | پذیرش: 1399/5/1 | انتشار: 1399/9/26
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
