توانمندسازی و کسب مهارت های لازم در دانشجویان پزشکی، بخش اساسی آموزش پزشکی را تشکیل می دهد. وجود هر گونه مشکل در آموزش بالینی، کارآیی و بازده این بخش از آموزش را کاهش می دهد. عدم توانائی دانشجویان پزشکی در این زمینه می تواند از ضعفها و مشکلات آموزشی در دانشگاههای کشور محسوب گردد. در این راستا دانشگاه های علوم پزشکی کشور اقدام به راه اندازی مراکز آموزش مهارتهای بالینی نموده اند. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج این بررسی می توان گفت گذراندن دوره های آموزشی تئوری توام باعملی در زمینه اورژانس های شایع بیمارستانی می تواند تاثیرات مثبت معنا داری را در ارتقا سطح علمی و تصمیم گیری و اقدام به موقع و مناسب دانشجویان پزشکی در هنگام مواجهه با بیماران نیازمند خدمات اورژانسی داشته باشد. یافته ها: این تحقیق نشان داد که در کلیه اقدامات بالینی در اورژانس، اعم از سوند گذاری، تزریقات، بخیه زنی، آْتل بندی و دیگر اقدامات ضروری اورژانس، دانشجویان پس از طی دوره آموزشی تئوری و عملی زیر نظر استاد مربوطه، در پس آزمون نمرات بسیار مطلوبی در مقایسه با پیش آزمون کسب نمودند. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مداخله ای از نوع پیش آزمون- پس آزمون بوده و بر روی همه دانشجویان مقطع فیزیوپاتولوژی و مقطع کارورزی که قبلا دوره فیزیوپاتولوژی را گذرانده بودند انجام شد. قبل از شروع دوره آموزشی و پس از طی دوره آموزش تئوری و عملی در زمینه مهارتهای اورژانس از قبیل سوند گذاری، آتل بندی، تزریقات و بخیه زدن، پرسشنامه ای دو بخشی شامل مشخصات فردی و همچنین سوالات مربوط به مهارتهای بالینی اورژانس توسط هر دانشجو تکمیل گردید. در پایان اطلاعات وارد نرم افزار کامپیوتری شده و آنالیز گردیدند. روائی محتوائی پرسشنامه توسط اساتید صاحبنظر تائید شده و پایائی آن پس از انجام مطالعه اولیه در یک نمونه تصادفی 20 نفره با محاسبه ضریب همبستگی آلفای کرونباخ مقدار 93/0 محاسبه گردید.