دوره 13، شماره 3 - ( 9-1390 )                   جلد 13 شماره 3 صفحات 74-64 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


دانشکده علوم پایه وکشاورزی، دانشگاه پیام نور تهران، تهران، ایران
چکیده:   (18179 مشاهده)
مقدمه: نفروتوکسیستی حاصل از جنتامایسین مصرف این دارو را با محدودیت روبروکرده است . مطالعات متعددی نشان داده اند که رادیکال های آزاد در نفروتوکسیسیتی ناشی از جنتامایسین دخالت دارند. در برگ درخت زیتون بیو فنل هایی مانند اولئروپین با خواص آنتی اکسیدانی وجود دارد. برای اولین بار در تحقیق حاضر اثر عصاره هیدروالکلی برگ زیتون برنفروتوکسیسیتی ناشی از مصرف جنتامایسین بررسی گردید. مواد و روش‌ها: 35 موش صحرایی نر ن‍ژاد اسپراگ داولی بطور تصادفی به 5 گروه مساوی تقسیم شدند. به اولین گروه(گروه کنترل) تنها نرمال سالین تزریق شد. در چهارگروه نفروتوکسیسیتی با تزریق جنتامایسین(mg/kg 100) به مدت 12 روز ایجاد شد. سه گروه از موش ها همزمان با جنتامایسین تحت درمان با عصاره هیدروالکلی برگ درخت زیتون(دوزهای mg/kg 100 و50، 25) قرار گرفتند. در پایان روز دوازدهم رت ها کشته شده، غلظت سرمی مالون دی آلدئید(MDA)،اوره و کراتی‌نین اندازه گیری و از کلیه ها برای مطالعات هیستوپاتولوژیکی مقاطع بافتی تهیه و به روش پاس رنگ آمیزی گردید . بحث و نتیجه‌گیری: عصاره هیدروالکلی برگ درخت زیتون قادر به حفاظت در برابر نفروتوکسیسیتی ناشی از مصرف جنتامایسین است. احتمالاً این اثر حفاظتی به خواص آنتی اکسیدانی این عصاره وابسته است. یافته‌ها: عصاره هیدروالکلی برگ زیتون در هر سه دوز مصرفی به طور معنی‌داری افزایش نکروز توبولی و کاهش دانسیته حجمی لوله های خمیده نزدیک ناشی از مصرف جنتامایسین را مهار کرد (05/0 >P). تنها دوزهای50 و100 عصاره ارتشاح لنفوسیتی را نسبت به گروه جنتامایسین کاهش داد(05/0 >P). مصرف جنتامایسین سبب افزایش مقدار MDA سرم در مقایسه با گروه کنترل شد(05/0 >P). تنها دوز 100 عصاره توانست در مقایسه با سایر گروه های درمانی مقدار MDA سرمی را کاهش دهد(05/0 >P).مصرف هرسه دوز عصاره افزایش کراتی‌نین سرم ناشی از جنتامایسین را کاملا مهار نمود(001/0>P). تنها دوز50عصاره توانست افزایش اوره سرمی ناشی از مصرف جنتامایسین را کاهش دهد(05/0 >P).
متن کامل [PDF 374 kb]   (3956 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1390/9/15 | پذیرش: 1400/7/21 | انتشار: 1390/9/24

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.