بحث و نتیجه‌گیری: در این مطالعه میزان 1/59 درصد از خون های درخواست داده شده مورد استفاده قرار نگرفت که با توجه هزینه های تولید، نگهداری، جداسازی فرآورده ها، انتقال تا محل بیمارستان و همچنین هزینه های کراسمچ اعم از آزمایشگاهی و نیروی انسانی، واقعی کردن درخواست ها بر مبنای نیازسنجی های علمی توصیه می شود. مواد و روش‌ها: مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی است. تعداد نمونه‌ها 648 نفر برآورد شد و بیماران با درخواست خون و فرآورده‌های خونی در طی زمان مطالعه بررسی گردیدند. متغیرهای مورد بررسی در چک لیست ثبت و داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS آنالیز شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که در طول مطالعه 7746 بیمار بستری شد. از این تعداد برای 648 بیمار خون یا فرآورده خونی درخواست شد (8 درصد) که از این تعداد 265 نفر (9/40 درصد) تحت تزریق خون و فرآورده های آن قرار گرفتند. بیشترین فرآورده تزریق شده پک سل (3/71 درصد) بود. میانگین هموگلوبین بیماران قبل از تزریق g/dl49/9 بود . بیشترین علت تزریق خون کاهش مزمن هموگلوبین و بیشترین عمل جراحی منجر به تزریق خون ، جراحی شکستگی فمور بود. نسبت کراسمچ به تزریق خون معادل 1/1 محاسبه شد. مقدمه: خون یک منبع حیات بخش است که جانشین ندارد. محدودیت مدت زمان نگهداری و همچنین فرآیندهایی مانند آزمون های غربالگری سلامت خون، تعیین گروه و کراسمچ که مستلزم هزینه‌های پرسنلی و تجهیزات آزمایشگاهی می باشد، بر اهمیت نحوه صحیح درخواست و مصرف مناسب آن می‌افزاید. این مطالعه با هدف تعیین میزان تزریق خون و فرآورده های آن و اندازه گیری نسبت کراسمچ به تزریق خون انجام شد.

واژه‌های کلیدی: خون، هموگلوبین، تزریق خون، کراسمچ

متن کامل [PDF 158 kb]   (8758 دریافت)