دوره 6، شماره 3 - ( 8-1383 )                   جلد 6 شماره 3 صفحات 51-43 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


چکیده:   (17575 مشاهده)
مقدمه: ترس از درد و صدمه یکی از مهمترین مشکلات کودکان بیمار است و در صورتیکه هنگام اقدامات تشخیصی و درمانی دردناک از روشهای تسکین دهنده مناسب استفاده نشود، این امر نتایج منفی قابل توجهی را به بار خواهد آورد. این کارآزمایی بالینی به منظور تعیین و مقایسه تاَثیر دو روش انحراف فکر با استفاده از موسیقی و تکنیک تنفس منظم هی-هو بر شدت درد ناشی از رگ گیری در کودکان 12-6 ساله انجام شده است. مواد و روشها: 30 کودک مبتلا به تالاسمی بر اساس مشخصات واحدهای مورد پژوهش از بین کودکان مراجعه کننده به بیمارستان شهید مدنی خرم آباد به روش نمونه گیری در دسترس ومبتنی بر هدف انتخاب شدند، از پرسشنامه مشخصات فردی، مقیاس خودگزارشی اوشر و مقیاس رفتاری چئوپس جهت جمع آوری اطلاعات استفاده شد. هر یک از نمونه ها در سه مرحله یعنی در سه مراجعه متوالی جهت ترانسفوزیون مورد بررسی قرار گرفتند.در مراجعه اول رگ گیری به روش معمول یعنی بدون استفاده از انحراف فکر،در مراجعه دوم با استفاده از موسیقی جهت ایجاد انحراف فکر و در مراجعه سوم با استفاده از تکنیک تنفس منظم هی-هو جهت ایجاد انحراف فکر،اجرا شد.در هر سه مراجعه شدت درد رگ گیری با استفاده از معیار چئوپس حین رگ گیری و معیار اوشر 5-3 دقیقه بعد از رگ گیری تعیین شد. یافته ها: نتایج نشان داد که براساس هر دو معیار، در روش معمول شدت درد رگ گیری، متوسط بود؛ اما در روشهای استفاده از موسیقی و تکنیک تنفس منظم هی-هو شدت درد خفیف بود.همچنین مقایسه شدت درد رگ گیری به سه روش فوق نشان داد که هر دو روش موسیقی و تنفس منظم هی-هو شدت درد رگ گیری کمتری نسبت به روش معمول داشتند (0005/0P<) و در این میان موسیقی دارای کمترین شدت درد بود. نتیجه گیری: پیشنهاد می شود پرستاران ازاین روش تسکین درد جهت مراقبت ازکودکانی که مکررا ًتحت اقدامات درمانی و تشخیصی کوتاه مدت قرار می گیرند استفاده کنند. به این ترتیب از اثرات منفی درد بر کودکان جلوگیری و همکاری آنها را در انجام اقدامات درمانی بیشتر نموده و باعث بهبود کیفیت زندگی و رشد و تکامل کودکان بیمار شوند.
متن کامل [DOC 116 kb]   (2285 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1391/10/5 | پذیرش: 1400/7/21 | انتشار: 1383/8/25

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.