دوره 6، شماره 4 - ( 11-1383 )                   جلد 6 شماره 4 صفحات 61-57 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


چکیده:   (17641 مشاهده)
مقدمه: پرسنل بهداشتی و دانشجویان پزشکی در مقایسه با سایر گروههای جامعه به دلیل مواجهه مکرر با بیماران و فرآورده های خونی و نیز ترشحات قسمت های مختلف بدن در ریسک بالاتر ابتلاء به بیماریهای عفونی از جمله هپاتیت B قرار دارند (1). یکی از راههای پیشگیری، مصون سازی توسط واکسیناسیون علیه این بیماریها است. هدف از این مطالعه، تعیین سطح آنتی بادی ضد ویروس هپاتیت B پس از واکسیناسیون بود (1). مواد و روشها: این مطالعه توصیفی ـ مقطعی بر روی تعداد 36 نفر از اینترن های دانشگاه علوم پزشکی لرستان که 3 دوز واکسن را به صورت کامل دریافت نموده و از آخرین زمان تزریق آنها حداکثر 6 سال گذشته است، انجام شد. نمونه های خون گرفته شده از لحاظ سطح آنتی بادی ضد ویروس هپاتیت B به طریقه الیزا بررسی شدند. یافته ها: نتایج حاکی از آن بود که 4/44 درصد اینترنها پاسخ ایمنی متوسط و در حد قابل قبول نسبت به واکسیناسیون داشته (MIU 10 MIU > HBs Ab > 100) و 6/55 درصد اینترنها از سطح ایمنی خوبی نسبت به واکسیناسیون برخوردار بودند (MIU < 100). عدم پاسخ به واکسیناسیون در هیچ کدام از اینترن ها مشاهده نشد (MIU 10 <). بین سطح آنتی بادی ضد هپاتیت B (HBs Ab)، گروه سنی، جنسیت، فاصله آخرین تزریق واکسن و نیز رعایت فواصل بین تزریق 3 دوز واکسن رابطه معنی داری بدست نیامد. نتیجه گیری:کل نتایج بیانگر پاسخ ایمنی مناسب و قابل قبول در اینترنهای تحت مطالعه نسبت به دریافت 3 دوز واکسن بود.
واژه‌های کلیدی: هپاتیت B، واکسیناسیون، HBs Ab
متن کامل [DOC 80 kb]   (2231 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1391/10/13 | پذیرش: 1400/7/21 | انتشار: 1383/11/27

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.