یافته

مقدمه: زیتون دارای اثر محافظتی اثبات شده در برابر بیماری‌های التهابی مزمن است؛ اما هنوز مشخص نیست که این خصوصیت زیتون ناشی از اثر آنتی‌اکسیدانی یا توانایی آن در تعدیل سیستم ایمنی است. هدف از این مطالعه، بررسی توانایی عصاره برگ زیتون بر سطح سرمی تعدادی از سایتوکاین‌های مرتبط با سلول‌های Th17 (به عنوان میانجی‌های مهم التهابی) و نیز اثر آنتی ‌اکسیدانی آن بر برخی از متغیرهای مربوطه در مغز موش صحرایی بود. مواد و روش‌ها: تعداد 40 رأس موش صحرایی نر به پنج گروه مساوی تقسیم شدند. به گروه اول شبه دارو، به گروه دوم ویتامین C با دوز mg/kg 10 و به سایر گروه‌ها عصاره برگ زیتون حاوی اولئوروپئین با دوزهای 5، 10 و 15 (mg/kg) به مدت ده روز به‌ صورت دهانی به وسیله گاواژ تجویز شد. در پایان دوره، خونگیری از قلب حیوانات انجام شد و میزان اینترلوکین‌های 17، 23 و TGF&beta; در سرم آن‌ها به روش الایزا اندازه‌گیری شد. فعالیت آنزیم‌های گلوتاتیون پراکسیداز (GPX)، سوپراکسید دیسموتاز (SOD)، کاتالاز (CAT) و غلظت مواد واکنش دهنده با اسید تیوباربیتوریک (به‌عنوان شاخص پراکسیداسیون لیپید یا TBARS) در نیم‌کره راست مغز ارزیابی شد. یافته‌ها: میزان TBARS در گروه کنترل نسبت به گروه‌های دیگر افزایش معنی‌داری را نشان داد (05/0< P). فعالیت آنزیم‌های GPX و SOD در گروهی که اولئوروپئین با دوزmg/kg 15 به آن‌ها تجویز شده بود نسبت به گروه کنترل و آن‌هایی که اولئوروپئین را با دوز کمتر دریافت کرده بودند افزایش آماری معنی‌داری را نشان داد (05/0< P). اگرچه در میزان IL-17 و IL-23 تفاوت آماری معنی‌داری بین گروه‌ها وجود نداشت، ولیTGF&beta; در گروه‌هایی که دوزهای مختلف اولئوروپئین را دریافت کرده بودند نسبت به گروه کنترل کاهش معنی‌داری را نشان داد (05/0< P). بحث و نتیجه‌گیری: عصاره برگ زیتون حاوی اولئوروپئین، دارای اثرات آنتی‌اکسیدانی معنی‌داری بر شاخص‌های اکسیداتیو در مغز موش صحرایی بود، ولی اثر قابل توجهی بر میزان سایتوکاین‌های مرتبط با سلول‌های Th17 (بجز (TGF&beta;نداشت؛ بنابراین اثر محافظتی آن در برابر بیماری‌های التهابی احتمالاً ناشی از خواص آنتی‌اکسیدانی آن است نه تعدیل سایتوکاین‌های مرتبط با سلول‌های Th17.