یافته

مقدمه: ویروس هپاتیت C یکی از مشکلات جهانی بهداشت و عامل بیماری مزمن کبدی، سیروز و سرطان کبد می باشد. اینترفرون α با ریباویرین تنها رژیم درمانی قابل قبول برای این بیماران می باشد که تنها درپنجاه درصد از موارد  موءثرمی باشد. هدف از این مطالعه بررسی پلی مورفیسم ژن اینترفرون گاما در پاسخ به درمان در افراد مبتلا به عفونت هپاتیت C می باشد.
مواد و روش ها: این مطالعه بصورت توصیفی - مقطعی بوده که تعداد 78 بیمار تحت درمان در بیمارستان نمازی شیراز در سال90-89، پاسخ یا عدم پاسخ به درمان در آنها مشخص شد. DNA نمونه ها بوسیله نمک استخراج و پلی مورفیسم ژن اینترفرون گاما در منطقه  T/A 874 بوسیله تکنیک  ARMS-PCR  مورد بررسی قرار گرفت. آنالیز آماری داده ها به کمک نرم افزارهای EPI Info2000 و spss16 و با استفاده از آزمون کای دو  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها:  از بین78 بیمار مورد مطالعه 39 نفر (50 درصد ) دارای آلل TT،  11 نفر (1/14 درصد ) دارای الل AA، 28 نفر(9/39 درصد ) دارای آلل TA بودند. 49 نفر ( 82/62 درصد )  به درمان پاسخ داده و بقیه به درمان جواب نداده ند. فراوانی آلل ها و ژنوتیپ TT بین گروه های مورد مطالعه در عدم پاسخ به درمان معنی دار بود.
بحث و نتیجه گیری: اینترفرون گاما یک سایتوکاین مهم در پاسخ سیستم ایمنی در برابر بیماری هپاتیت C می باشد.  پلی مرفیسم در ژن اینترفرون گاما در نقطه ی  T/A 874 می تواند یکی از عوامل مهم ایجاد کننده اختلال در پاسخ به درمان در افراد مبتلا به هپاتیت C باشد.