دوره 20، شماره 1 - ( 1-1397 )                   جلد 20 شماره 1 صفحات 77-68 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


، گروه تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، دانشکده ادبیات، دانشگاه لرستان، خرم‌آباد، ایران
چکیده:   (21404 مشاهده)
مقدمه: عضلات اسکلتی از تارهایی با انقباضات مختلف تشکیل‌ شده‌اند که به‌ طور عمده به تارهای کند انقباض و تند انقباض تقسیم می‌شوند. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر هشت هفته فعالیت استقامتی بر بیان ژن فاکتور افزایش‌دهنده مایوسیت-2 و هیستون داستیلاز4 در عضلات اسکلتی نوع کند و تند انقباض موش‌های صحرایی نر ویستار است.
مواد و روش ­ها: بدین منظور 20 سر موش صحرایی نر ویستار با 4 هفته سن از مرکز تحقیقات رازی دانشگاه علوم پزشکی لرستان خریداری شد. شرایط آزمایشگاهی یکسان برای موش‌ها تا رسیدن به سن بلوغ فراهم شد. آشناسازی استقامتی 14 روزه برای آشنایی با دویدن روی تردمیل صورت گرفت. در پایان دوره، موش‌ها به‌صورت تصادفی به دو گروه تجربی (ده سر) و گروه کنترل (ده سر) تقسیم شدند. یک برنامه استقامتی 8 هفته‌ای، 5 جلسه در هفته برای گروه تجربی اجرا شد.
یافته­ ها: این پژوهش نشان داد بیان نسبی ژن هیستون داستیلاز4 در عضله بازکننده دراز انگشتان پا تمرینی در مقایسه با گروه شاهد به لحاظ آماری تغییر معناداری نداشت و بیان نسبی ژن فاکتور افزایش‌دهنده مایوسیت-2 در عضله بازکننده دراز انگشتان پا گروه تمرینی نسبت به گروه شاهد علی‌رغم کاهش، به لحاظ آماری معنی‌دار نبود. در عضله نعلی بیان نسبی ژن هیستون داستیلاز4 در گروه تمرینی نسبت به گروه شاهد از لحاظ آماری تغییر معناداری مشاهده نگردید. اما بیان نسبی ژن فاکتور افزایش‌دهنده مایوسیت-2 در گروه تمرینی در مقایسه با گروه شاهد به لحاظ آماری کاهش معنی‌داری داشت (05/0P<).
بحث و نتیجه­ گیری: به‌طور خلاصه نتایج این پژوهش نشان داد که فعالیت استقامتی به مدت 8 هفته موجب تغییر در بیان ژن‌های هیستون داستیلاز4 و فاکتور افزایش‌دهنده مایوسیت-2 در عضله بازکننده دراز انگشتان پا نگردید اما در عضله نعلی، بیان ژن فاکتور افزایش‌ دهنده  مایوسیت-2 کاهش یافت همچنین در میزان بیان ژن هیستون داستیلاز4 نیز تغییری مشاهده نشد.
متن کامل [PDF 294 kb]   (1569 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: فیزیولوژی حیوانی
دریافت: 1396/5/7 | پذیرش: 1397/1/29 | انتشار: 1397/1/29

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.