مقدمه: هیپربیلی روبینمی یک مشکل شایع و اکثرا خوش خیم نوزادی است که در 80% نوزادهای نارس و 60% نوزادان رسیده رخ می دهد. از روش های درمان زردی، فتوتراپی، تعویض خون و تجویز برخی مواد خوراکی از قبیل شارکول، کلستیرامین و آگار است که با ممانعت از جذب روده ای بیلی روبین سطح سرمی آن را می کاهند. در فرهنگ بومی ایران و بویژه در استان لرستان از ترنجبین به عنوان کاهنده زردی نوزاد به کرات استفاده می شود. هدف این تحقیق بررسی اثر ترنجبین خوراکی در کاستن زردی نوزادان بود. مواد و روشها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی در نوزادان رسیده با وزن بالای 2500 کیلوگرم و بدون هرگونه فاکتور خطر انجام شد. به گروه مورد (41 نوزاد) cc/kg1 هر 12 ساعت، سوسپانسیون 30 گرم درصد ترنجبین خوراکی علاوه بر فتوتراپی تجویز و در گروه شاهد فتوتراپی به تنهایی انجام شد. سطح بیلی روبین توتال و مستقیم هر 24 ساعت اندازه گیری شد. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون t تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: آزمون t نشان داد بین طول مدت بستری دو گروه تفاوت معنی داری نداشته است. همچنین بیلی روبین توتال و مستقیم دو گروه بعد از 24 ساعت تفاوت معنی داری نداشته است؛ ولی بیلی روبین مستقیم 48 ساعت پس از شروع ترنجبین به طور معنی داری پایین تر از گروه شاهد بود (014/0p=). نتیجه گیری: علیرغم باورهای بومی مبنی بر تاثیر ترنجبین در کاستن زردی نوزادی تجویز این ماده اثر قابل توجهی در درمان زردی نداشته و به عنوان درمان زردی پیشنهاد نمی شود.

واژه‌های کلیدی: ترنجبین، زردی، بیلی روبین، نوزادان

متن کامل [DOC 80 kb]   (2546 دریافت)