مقدمه : با توجه به شیوع بالای زایمان زودرس و عوارض شناخته شده آن و اینکه گیرنده های hCG در میومتر رحم انسان وجود دارد و hCG سبب مهار انقباضات میومتر در خارج از بدن می شود، در صدد برآمدیم تا اثرات درمان hCG را در زایمان زودرس بررسی کرده و همچنین با سولفات منیزیم که درمان متداول آن است نیز مقایسه کنیم مواد و روشها: این کار آزمایی بالینی (Clinical trial ) بر روی زنان حامله بین 35-25 هفته ای مبتلا به انقباضات رحمی با کیسه آب سالم و دیلاتاسیون سرویکس کمتر از 4 سانتی متر بستری در زایشگاههای شهرستان خرم آباد بین سالهای 79 لغایت 81 صورت پذیرفت. در این بررسی 101 زن حامله بستری در بیمارستانهای شهر خرم آباد به 2 گروه تقسیم شدند. گروه مورد (50 نفر ) که تحت درمان با hCG به صورت 5000 واحد در شروع و سپس 10000 واحد در 500 سی سی سرم قندی ریخته و با سرعت 20 قطره در دقیقه به بیماران داده شد و گروه شاهد (51 نفر) تحت درمان متداول با سولفات منیزیم قرار گرفتند. درمان تا قطع انقباضات رحمی ادامه پیدا می کرد و عوارض جنینی و مادری حین درمان نیز ثبت می شد. بیماران 24 ساعت بعد از قطع درمان در بیمارستان و سپس بعد از ترخیص در مراجعاتی که به درمانگاه و مطب داشتند تا زمان زایمان پی گیری شدند. یافته ها : گروهها به لحاظ سن مادر , سن حاملگی و گراویدیتی تقریبا“ مشابه بودند میزان تاخیر در گروه hCG 68/22 روز و در گروه سولفات منیزیم 57/24 روز بود. در گروه hCG 9 نوزاد (18 درصد) و در گروه سولفات منیزیم نیز 9 نوزاد (8/17 درصد) در بخش مراقبت های ویژه نوزادان (NICU) بستری شدند. میانگین وزن در گروه hCG 2334 گرم و در گروه سولفات منیزیم 2287 گرم بود که اختلاف معنی دار نداشتند (p=NS). در هیچکدام از گروهها دارو قطع نشد؛ ولی میزان شکایت و عوارض در گروه سولفات منیزیم صد درصد بوده و در گروه hCG صفر بود (001/0p<) نتیجه گیری: با توجه به مشابه بودن تاثیر هر دو دارو در تاخیر زایمانی و سرکوب انقباضات رحمی و میانگین وزن هنگام تولد و بدون عارضه بدون hCG، استفاده از این دارو در پیشگیری از زایمان زودرس به عنوان جانشین سولفات منیزیم منطقی به نظر می رسد و hCG یک کاندیدا مناسب درمان زایمان زودرس می باشد.

متن کامل [PDF 202 kb]   (3917 دریافت)