یافته

---

مقدمه : آسم یک بیماری التهابی مزمن مجاری هوایی است که با افزایش پاسخ‌دهی مجاری تراکئوبرونکیال، مشخص می‌شود. درمان انتخابی حمله حاد آسم، استفاده از آگونیست‌های استنشاقی کوتاه اثر مانند آلبوترول است که از طریق نبولایزر یا محفظه آسم یار( اسپیسر )مصرف می‌شود. دو مطالعه حاضر با هدف بررسی مقایسه ای اثرات درمانی آلبوترول با استفاده از نبولایزر و محفظه آسم یار در بیماران مبتلا به حمله حاد آسم مراجعه کننده به اورژانس بیمارستان مباشر کاشانی همدان انجام شد .

مواد و روش‌ها: این مطالعه بصورت کارآزمایی بالینی از نوع قبل و بعد، بر روی ۶۰ بیمار مبتلا به حمله حاد آسم انجام شد. معیارهای ورود به مطالعه، سن ۱۵ تا ۶۵ سال، همکاری جهت انجام مانور اسپیرومتری توسط بیمار وحجم گاز خارج شده طی اولین ثانیه بازدم کمتر از ۶۵ درصد قابل پیش‌بینی دراسپیرومتری بود. معیارهای خروج از مطالعه نیز ابتلا به COPD ، بیماری قلبی- عروقی، پنومونی، پنوموتوراکس و یا سایر بیماری‌های سیستمیک و ریوی غیر از آسم برونشیال، نارسایی شدید تنفسی همراه با سیانوز و یا کنفوزیون، خانم‌های باردار و مصرف کنندگان دخانیات بود. بیماران به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شده که بیماران هر دو گروه، به مقدار چهار دوز آلبوترول دریافت کردندکه دوز اول بلافاصله پس از انجام اسپیرومتری و سپس به فواصل نیم ساعته در طی دو ساعت اول بود. FEV۱ ، FVC و % MEF۲۵-۷۵ هر دو گروه در بدو مراجعه و سپس ۱۵ دقیقه پس از تجویز هر دوز دارو، محاسبه شد (۱، ۲).

یافته‌ها: آنالیز واریانس فاکتوریال مقایسه اثربخشی برونکودیلاتوری آلبوترول با دو روش استفاده از نبولایزر و اسپیسر نشان داد که هر دو روش استفاده از آلبوترول در تغییرات FEV۱ ، FVC ، FEV۱/FVC و MEF۲۵-۷۵ بیماران مبتلا به حمله حاد آسم اثر یکسان دارند (۰۵/۰ P> ). تغییرات FEV۱ ، FVC ، MEF۲۵-۷۵ و FEV۱/FVC درنوبت‌های درمان، متفاوت بوده (۰۵/۰ P< ) و تفاوتی بین اثردرمانی دوروش استفاده ازآلبوترول،درنوبت‌های مختلف درمان وجود نداشت (۰۵/۰ P> ).

بحث و نتیجه‌گیری: جهت درمان بیماران مبتلا به حمله حاد آسم، یک آگونیست انتخابی مانند آلبوترول، می‌تواند به هرکدام از دو روش نبولایزر و یا اسپیسر مورد استفاده قرار گرفته و اثرات برونکودیلاتوری یکسانی، را ایجادنماید. با در نظر گرفتن قیمت ارزانتر شکل اسپری دارو در مقایسه با شکل محلول آن و از طرفی در دسترس نبودن دستگاه نبولایزر در برخی از مراکز درمانی،استفاده از شکل اسپری آلبوترول با محفظه آسم یار بر شکل نبولایزر آن ارجح می باشد.

---

مقدمه: امروزه کلبسیلا پنومونیه مقاوم به چند دارو تولیدکننده بتالاکتامازها، یکی از عوامل مهم عفونت‌های بیمارستانی محسوب شده و مشکلات درمانی در دنیا ایجاد نموده‌اند. هدف از این مطالعه شناسایی کلبسیلا پنومونیه تولید‌کننده بتالاکتامازهای وسیع‌الطیف KPC (blakpc ) در نمونه‌های بالینی در ایران می‌باشد. مواد و روش‌ها: پس از تعیین هویت تا سطح گونه با استفاده از روش‌های کشت و بیوشیمیائی، تعیین حساسیت ۱۸۰ ایزوله کلبسیلا پنومونیه به ۱۴ آنتی‌بیوتیک مختلف با استفاده از روش دیسک دیفیوژن انجام گردید و حداقل غلظت بازدارندگی (MIC) برای مروپنم و ایمیپنم تعیین شد. سپس تمامی ایزوله‌های کلبسیلا برای وجود ژن blakpc با روش مولکولی PCR مورد بررسی قرار گرفتند. بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به وجود ژن blakpc در کلبسیلا پنومونیه و امکان انتقال افقی این ژنها به باکتری‌های دیگر‌، بایستی ضمن تغییر در الگوی مصرف آنتی بیوتیک‌ها، به معیارهای کنترل عفونت‌های بیمارستانی توجه بیشتری گردد. یافته‌ها: در این تحقیق از ۲۰۲ ایزوله کلبسیلا، ۱۸۰ ایزوله (۱/۸۹%) به عنوان کلبسیلا پنومونیه و ۲۲ ایزوله به عنوان کلبسیلا اکسی‌توکا (۹/۱۰%) تعیین هویت شدند که بیش از ۵۵% کلبسیلا پنومونیه‌ها مقاوم به چند دارو بودند و به مروپنم و ایمیپنم مقاومت بالای ۴۰% نشان دادند. MIC ایزوله‌های مقاوم به کرباپنم‌ها بالای µg/ml ۳۲ بود. نتایج PCR نشان داد که ۲۲ مورد (۹/۱۱%) از ایزوله‌ها دارای ژن blakpc بودند که اغلب این ایزوله‌ها از نمونه‌های ادرار و خون بیماران بستری در ICUو بخش اطفال جداسازی شده بودند.

---

مقدمه: پرستاران به دلیل موقعیت خاص شغلی خود با استرسهای خاصی مواجه می شوند که می تواند سلامت جسمی و روانی آنها را به خطر بیندازد. بنابراین شناسایی فاکتورهای موثر در جامعه ی پرستاری، نظیر هوش اخلاقی، ارزش های حرفه ای و تاب آوری روانی، برای حفظ بهداشت روانی، بهبود عملکرد کارکنان و ارائه خدمات مناسب تر به بیماران ضروری به نظر می رسد.

مواد و روش ­ها: این مطالعه توصیفی-تحلیلی (از نوع همبستگی) بر روی ۱۵۰ نفر از پرستاران بیمارستانهای شهرستان بم به صورت سرشماری انجام شد. ابزار گردآوری داده ها شامل چک لیست اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه سه بخشی مربوط  به  هوش اخلاقی Lennik & Kiel))، ارزش حرفه ای (NPVS-R) و تاب آوری روانی (CD-RISC ) بود. داده ها با SPSS  ۲۰ و  ضریب همبستگی پیرسون،  رگرسیون خطی، آنالیز واریانس یکطرفه و تی مستقل تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ­ها: نتایج میانگین نمره کلی متغیرهای هوش اخلاقی (۹/ ۱۱ ۵۹±/۱۶۱)، ارزش حرفه ای (۸۹/۸ ۷۴±/۹۲) و تاب آوری (۵۱/۱۳±۰۰/۶۴)  نشان داد که بین هوش اخلاقی، ارزش حرفه ای و تاب آوری ارتباط معناداری وجود دارد و متغیرهای پیش بینی، قادرند تغییرات تاب آوری پرستاران را پیش بینی کنند ( ۰۰۰۱/۰>P ).

بحث و نتیجه ­گیری: براساس نتایج پژوهش، افرادی که نمره ارزش حرفه ای و هوش اخلاقی بالایی دارند از تاب آوری بالایی نیز برخوردارند. ارزش حرفه ای و هوش اخلاقی پیش بینی کننده تاب آوری می باشند.

---

مقدمه: ترمیم استخوان های شکسته شده ناشی از عوامل فیزیولوژیک و یا عوامل پاتولوژیک از اهداف مورد توجه محققان از گذشته بوده است. هدف از این مطالعه ارزیابی تاثیر عصاره ­های ترکیبی بر روند استخوان­ سازی در شکستگی تجربی ایجاد شده در استخوان فمور موش صحرایی به عنوان الگوی آزمایشگاهی می باشد.

مواد و روش­ ها: مطالعه تجربی آزمایشگاهی حاضر بر روی ۲۱ سر موش صحرایی انجام شد. پس از بیهوشی، برش ۳ سانتیمتری در ناحیه استخوان فمور ایجاد و با چکش مخصوص شکسته شد. پس از جراحی، گروه شاهد بدون عصاره و سه گروه آزمون به ترتیب دوز ۲۰۰ ، ۵۰۰ ، ۱۰۰۰ میلی­گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن عصاره را دریافت کردند. ۲۱ روز پس از جراحی، آسان­کشی انجام شد و از محل شکستگی مقاطع تهیه و رنگ آمیزی شدند و مورد ارزیابی هیستوپاتولوژی و هیستومورفومتری قرار گرفتند. جهت آنالیز داده­ ها از نرم افزار SPSS ویرایش ۲۱ استفاده شد.

یافته ­ها: با توجه به آزمون مقایسه زوجی، اختلاف میانگین متغیرهای مغز استخوان، استخوان نابالغ و استخوان لاملار در گروه سوم آزمون با بقیه گروه ­ها تفاوت معنا­داری داشت (۰۵/۰P<) که نشان داد دریافت عصاره در گروه ­های آزمون با افزایش دوز منجر به کاهش میانگین مغز استخوان و استخوان نابالغ شده و در نتیجه باعث افزایش میانگین استخوان لاملار گردیده است.

بحث و نتیجه ­گیری: مطالعه حاضر نشان می­ دهد که مصرف عصاره ترکیبی مومیایی، پنیر باد و زردچوبه قادر به تحریک ترمیم استخوان در موش صحرایی بوده و می­تواند به عنوان کاندیدی برای درمان شکستگی مطرح شود.

---

مقدمه: مطالعات بسیاری نشان داده‌اند که تزریق سلول استرومال عروقی می‌تواند سبب ترمیم پوست گردد؛ در عین حال اطلاعات محدودی درباره اثرات تزریق سلول استرومال عروقی بر بهبود پیری دور چشم وجود دارد. بر این اساس، مطالعه حاضر به بررسی اثرات تزریق سلول استرومای عروقی بافت چربی اتولوگ بر درمان پیری دور چشم پرداخته است. مواد و روش ­ها: طی این تحقیق کارآزمایی بالینی بر روی افراد میانسال دارای پیری دور چشم، تزریق سلول‌ها به صورت زیرجلدی انجام شد، سنجش داده‌ها با نرم‌افزار SPSS ۲۵ برآورد گردید و از روش آزمون آماری t-test  و ANOVA جهت تجزیه‌وتحلیل داده‌ها استفاده شد. یافته ­ها: نتایج این تحقیق نشان داد که تزریق سلول‌های استرومال عروقی به طور معناداری موجب کاهش حجم و مساحت چین و چروک‌های اطراف چشم می‌شود (۰۵/۰ p<). همچنین، سنین ۴۴ و ۴۵ بیشترین میزان بهبود در علائم پیری چشم را در مقایسه با سایر سنین داشته‌اند. بحث و نتیجه ­گیری: به طور کلی، می‌توان نتیجه‌گیری کرد که تزریق سلول‌های استرومال عروقی تأثیر قابل‌توجهی در ترمیم و بهبود علائم پیری در ناحیه اطراف چشم دارد. این روش همچنین پتانسیل تبدیل شدن به یک رویکرد بالینی و درمانی مؤثر برای ترمیم پوست و کاهش چین‌وچروک‌های اطراف چشم را نشان می‌دهد.

---

مقدمه: مطالعه حاضر میزان شیوع انگل‌های روده‌ای در افرادی که به بیمارستان‌های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی واقع در شهر زاهدان در سال‌های ۱۳۹۸ تا ۱۴۰۲  مراجعه کرده‌اند را مورد بررسی قرار داد. مواد و روش­ ها: مطالعه حاضر توصیفی و به ‌صورت مقطعی صورت گرفته است و شامل ۵۹۷۶ از افرادی هست که با علائم گوارشی به بیمارستان مراجعه کرده‌اند. برای توصیف داده‌ها از میانگین (انحراف معیار) و تعداد (درصد) برحسب گروه‌های مورد مطالعه استفاده گردید. یافته ­ها: نتایج نشان داد که تعداد  ۱۵۱۰ نفر از لحاظ آلودگی مثبت تشخیص داده شدند. بیشترین میزان شیوع آلودگی‌ها به تک‌یاخته‌های روده‌ای مربوط به ژیاردیا با ۵۲۸ نفر ( ۸/۸ %) و کمترین میزان شیوع مربوط به اندولیماکس نانا با ۱۰ نفر (۱۶/۰ %) بود. بیشترین میزان شیوع آلودگی‌ها به کرم‌های روده‌ای مربوط به انتروبیوس ورمیکولاریس با ۶۴ نفر (۰۷/۱ %) و کمترین میزان شیوع مربوط به تریکیوریس تریکیورا ۱۹ نفر ( ۳۱/۰ % ) بود. بحث و نتیجه ­گیری: با مقایسه درصد آلودگی در مطالعه اخیر و سایر مطالعات مشابه در سالیان گذشته شیوع بیماری‌های انگلی روده‌ای در تمام مناطق کشور به‌ طور قابل‌ ملاحظه ­ای کاهش یافته است. در عین ‌حال میزان آلودگی به تک‌یاخته‌های روده‌ای به نحو قابل‌ ملاحظه‌ای بیشتر از کرم‌های روده‌ای بود که می‌تواند به ‌واسطه انتقال مستقیم و ساده‌تر آن‌ها نسبت به  انتقال تخم‌ها و یا لاروهای کرمی ‌باشد.