۷ نتیجه برای بهپور
حسین دالوند، احمد همت فر، ناصر بهپور،
دوره ۲۱، شماره ۱ - ( ۲-۱۳۹۸ )
چکیده
| مقدمه: کورکومین ماده موثره زردچوبه می باشد که به عنوان گیاه دارویی برای درمان برخی بیماریها استفاده می شود. هدف از انجام این پژوهش بررسی تأثیر دو هفته شنای وامانده ساز و مکمل سازی کورکومین بر بیومارکرهای آسیب کبدی ناشی از مصرف الکل در رت‌های نر ویستار است. |
| مواد و روش ها: در این پژوهش۳۲ سر رت نر نژاد ویستار بصورت تصادفی انتخاب و به ۴ گروه مساوی کنترل، تمرین، مکمل کورکومین و تمرین -مکمل تقسیم شدند. ابتدا هر ۸ ساعت یکبار به مدت ۴ روز متناسب با وزن بدن هر رت در تمام گروه ها گاواژ الکل صورت گرفت. سپس دوره ترک آغاز شد. از آن پس دوره تمرین شامل شنای طولانی مدت در آب برای دو گروه تمرین و گروه مکمل تمرین آغاز گردید. برای درمان گروههای مکمل و مکمل-تمرین نیز از کورکومین استفاده شد. در پایان پس از بیهوشی خونگیری از قلب انجام شد. |
| یافته ها: کورکومین اثر معنی داری بر میزان آنزیم های AST (۴۰۱/۰ P=) و ALT (۹۷۸/۰ P= ) و نسبت این دو آنزیم(۶۵۷/۰ p=) نداشت. تمرین باعث کاهش معنی دار میزان AST (۰۲۲/۰ P=) شد اما باعث کاهش معنی دار میزان ALT (۷۵۹/۰ P=) و نسبت این دو آنزیم (۲۲۵/۰ p=) نشد. تعامل تمرین و مکمل نیز یاعث کاهش معنی دار میزان فعالیت آنزیم ALT (۴۶۲/۰ P=) و AST (۰۷۳/۰ P=) و نسبت AST/ALT (۵۲۰/۰ P=) نشد. |
| بحث و نتیجه گیری: کاهش نشانگرهای آسیب کبدی در این مطالعه نشان می دهد که تمرین و مصرف کورکومین ممکن است از طریق اثرات محافظتی باعث بهبود اثرات منفی الکل بر کبد و جلوگیری از ابتلا به بیماری کبد چرب الکلی شود. |
احمد محمدی مقدم، وحید تأدیبی، ناصر بهپور، افشین نظری،
دوره ۲۱، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۹۸ )
چکیده
| مقدمه: فعالیت بدنی و ورزش به عنوان یک درمان و پیشگیری کنندهی غیردارویی برای بیماری های غیرواگیر عمل میکند. بدین منظور یکی از ابزارهای پرکاربرد تمرینات استقامتی هستند. پژوهش حاضر با هدف بررسی آثار پیش درمان یک دوره تمرین استقامتی تداومی و تناوبی بر میزان بیان ژن استئوپونتین بافت قلب رت های نر ویستار آنفارکتوس شده صورت گرفت. |
| مواد و روش ها: در پژوهش حاضر در نهایت ۳۲ سر رت تحت شرایط استاندارد نگهداری و به چهار گروه (گروه شاهد سالم، گروه شاهد ایسکمی، گروه تمرین تداومی و گروه تمرین تناوبی) تقسیم شدند. گروه شاهد سالم بدون القای آنفارکتوس و گروه شاهد ایسکمی پس از هشت هفته به آنفارکتوس قلبی مبتلا شدند. گروه های تمرینی نیز به مدت هشت هفته به تمرینات استقامتی بر روی تردمیل پرداختند و پس از ۴۸ ساعت استراحت به آنفارکتوس قلبی مبتلا شدند. یک هفته پس از القا و اطمینان از ایجاد ایسکمی، قلب رت ها جدا و جهت اندازه گیری بیان ژن OPN قلبی از روش qRT-PCR استفاده گردید. |
| یافته ها: یافته های پژوهش حاضر نشان داد بیان ژن OPN در بافت قلب رت های نر ویستار پس از القای آنفارکتوس قلبی نسبت به گروه شاهد سالم افزایش معناداری پیدا کرد (۰۵/۰p<). همچنین بیان نسبی ژن مذکور در گروه شاهد ایسکمی به طور معناداری بالاتر از هر دو گروه های تمرینی بود (۰۵/۰p<). در مقایسه دو نوع تمرین، میزان نسبی بیان ژن OPN در گروه تداومی کمتر بود (۰۵/۰p<). |
بحث و نتیجه گیری: ابتلا به آنفارکتوس باعث افزایش فاکتورهای خطرزای قلبی عروقی و فیبروز قلب میگردد. تمرینات استقامتی به ویژه تمرین تداومی منظم میتواند افزایش این فاکتورها را تعدیل کند.
|
احمد کاظمی، ناصر بهپور، احمد همت فر،
دوره ۲۲، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۹۹ )
چکیده
| مقدمه: بروز بیماری های قلبی در اثر پیری به صورت فزایندهای افزایش می یابد. چای سبز یک آنتی اکسیدان است که از پیری سلولی جلوگیری می کند. از اینرو هدف این پژوهش بررسی تأثیر ۱۲ هفته مصرف عصاره چای سبز بر ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (TAC)،سطوح مالون دی آلدهید (MDA) و فعالیت سوپراکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز بافت قلب رت های مسن در پاسخ به فعالیت حاد وامانده ساز بود. |
| مواد و روش ها: ۳۲ سر رت نرمسن به صورت تصادفی در ۲ گروه ۱۶ تایی شامل گروه مکمل و گروه بدون مکمل قرار گرفتند. گروه مکمل ۱۲ هفته مکمل عصاره چای سبز دریافت کردند. در انتهای ۱۲ هفته هر کدام از این گروهها خود به دو گروه استراحت و تمرین حاد وامانده ساز تقسیم شدند. گروه بدون مکمل همراه با استراحت را گروه کنترل، گروه بدون مکمل همراه با تمرین را گروه تمرین، گروه مکمل همراه با استراحت را گروه مکمل و آخرین گروه را مکمل همراه با تمرین نامگذاری کردیم. بعد از ۱۲ هفته مصرف عصاره چای سبز یک جلسه تمرین واماندهساز تا حد خستگی روی نوار گردان اجرا کردیم. برای اندازه گیری ظرفیت آنتی اکسیدانی تام، سطوح مالون دی آلدهید و فعالیت سوپراکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز از روش سنجش الایزا استفاده نمودیم. برای بررسی نرمال بودن توزیع داده ها از آزمون شاپیروویلک و برای مقایسه بین گروه ها از آزمون تحلیل واریانس یک راهه (ANOVA) و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. سطح معناداری ۰۵/۰P≤ در نظر گرفته شد. تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار SPSS ۲۴ انجام شد. |
| یافته ها: نتایج نشان داد که ۱۲ هفته مصرف عصاره چای سبز موجب افزایش معنادار (۰۵/۰P≤) در ظرفیت آنتی اکسیدانی تام، کاهش معنادار (۰۵/۰P≤) در سطوح مالون دی آلدهید و افزایش معنادار (۰۵/۰P≤)در فعالیت سوپراکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز بافت قلب در پاسخ به یک جلسه فعالیت حاد وامانده ساز شد. |
| بحث و نتیجه گیری: طبق نتیجه این پژوهش، ۱۲ هفته مصرف عصاره چای سبز سبب افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی تام و افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی و همچنین کاهش سطوح مالن دی آلدهید در حالت استراحت و پس از انجام فعالیت حاد وامانده ساز می شود. این نتایج نشان می دهد مصرف عصاره چای سبز با توجه به خواص آنتی اکسیدانی از پیری سلولی و بیماری های قلب و عروقی در سنین بالاتر جلوگیری می کند. |
حجت اله شهاوند، صدیقه حسین پور دلاور، ناصر بهپور، حسن صفی خانی، معصومه عزیزی،
دوره ۲۲، شماره ۴ - ( ۱۱-۱۳۹۹ )
چکیده
| مقدمه: بـیماران مبتلا به دیابت ملیتوس در معرض خطـر افزایش آنتیاکسیدان و در دراز مدت ایجاد ضایعات عروقی می باشند. از این رو هدف از این مطالعه بررسی اثر یک دوره تمرین هوازی بر بیان ژن آنژیوپوئیتین-۱ (ANGPT-۱) و وضعیت اکسیدانی (TOS) بافت قلب در موش های صحرایی دیابتی است. |
| مواد و روش ها: ۳۰ سر موش صحرایی نر به ۳ گروه ۱۰ تایی گروه دیابت تمرین، کنترل دیابت و سالم تقسیم شدند. حیوانات گروه های دیابتی از طریق تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین دیابتی شدند. برنامه تمرینی ورزشی شامل ۶ هفته تمرین روی نوار گردان بود. پس از ۲۴ ساعت از آخرین جلسه تمرین برای بررسی اثر تمرین، نمونه های بافت قلب به منظور اندازه گیری بیان ژن ANGPT-۱ و TOS استخراج گردید. برای مقایسه اختلاف معنادار بین گروه ها از تحلیل واریانس یک طرفه با سطح آماری ۰۵/۰>P استفاده گردید. |
| یافته ها: نتایج نشان داد که میزان بیان ژن ANGPT-۱ و وضعیت تام اکسیدان در گروه دیابت تمرین نسبت به گروه کنترل دیابت افزایش معنادار داشت (۰۰۱/۰P=) و بین میزان بیان ژن ANGPT-۱ بین دو گروه کنترل دیابت و سالم کنترل تفاوت معنادار وجود نداشت (۳۹۷/۰P=). |
| بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین استقامتی با اثر مثبت بر بیان ژن ANGPT-۱ و بهبود وضعیت تام آنتیاکسیدانی بافت قلب موش های دیابتی باعث بهبود قلب دیابتی می شود. |
عبداله باقری، احمد همت فر، مهدی روزبهانی، ناصر بهپور،
دوره ۲۲، شماره ۴ - ( ۱۱-۱۳۹۹ )
چکیده
| مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر پیش آماده سازی قلبی با تمرین تناوبی شدید بر آنزیم های MDA ،SOD و GPX به دنبال سکته قلبی حاد در موش های صحرایی نر است. |
| مواد و روش ها: بر اساس این هدف، ۲۰ سر موش ۸ هفته ای نر با نژاد ویستار (با میانگین وزنی ۱/۵ ± ۴۱/۲۲۴ گرم) به ۴ گروه کنترل، تمرین، سکته و سکته-تمرین تقسیم شدند. گروه های تمرینی به دو هفته تمرین تناوبی شدید در چهار بخش پرداختند. بخش اول، سه روز تمرین هر روز دو جلسه و هر جلسه شامل ۴ تناوب شدید دو دقیقه ای با سرعت ۳۵ تا ۴۰ متر بر دقیقه که بین هر تناوب، یک وهله استراحت فعال ۲ دقیقه ای در نظر گرفته شد. در بخش دوم، دو روز تمرین، هر روز دو جلسه تمرینی حاوی ۴ تناوب فعالیت شدید ۲ دقیقه ای و ۳ تناوب استراحت فعال ۲ دقیقه ای بود. بخش سوم، در سه روز تمرینی شامل ۵ تناوب شدید و ۴ تناوب استراحت فعال بود. بخش چهارم، شامل دو روز تمرینی با شدتی مشابه بخش سوم، امّا با افزایش یک تناوب فعالیت و استراحت فعال در هر جلسه همراه بود. |
| یافته ها: آزمون تحلیل واریانس یک راهه نشان داد که دو هفته تمرین تناوبی شدید اگرچه موجب کاهش ناحیه انفارکته قلب موش ها می شود، امّا تغییرات معنیداری در MDA، SOD و GPx به دنبال انفارکتوس میوکارد حاد بین گروههای سکته-تمرین و سکته ایجاد نمیکند. |
| بحث و نتیجه گیری: تمرینات ورزشی تناوبی شدید موجب کاهش آسیب بافتی قلب در انفارکتوس میشود و این کاهش مستقل از تغییرات عوامل اکسایشی و ضد اکسایشی اتفاق میافتد. |
عبدالله باقری، احمد همت فر، مهدی روزبهانی، ناصر بهپور،
دوره ۲۳، شماره ۰ - ( ویژه نامه ۱۴۰۰ )
چکیده
| مقدمه: آپوپتوز در ایجاد عارضه های قلبی عروقی به ویژه انفارکتوس حاد میوکارد نقش مهمی ایفا می کند. شواهد نشان می دهد که فعالیت های ورزشی میتواند در مسیرهای آپوپتوز میوکاردی تغییراتی ایجاد کند. از اینرو، هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر دو هفته تمرین تناوبی شدید بر Bax، Bcl-۲ و Caspase-۳ در بافت قلب موش های صحرایی نر بود. |
| مواد و روش ها: ۲۰ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به سن هشت هفته (میانگین وزن ۱/۵±۴۱/۲۲۴ گرم) به شکل تصادفی به چهار گروه کنترل، تمرین، سکته و تمرین-سکته تقسیم شدند. گروه های تمرینی به انجام دو هفته تمرین تناوبی شدید در چهار بخش پرداختند. بخش اول، سه روز در هفته دو جلسه و هر جلسه شامل چهار تناوب شدید دو دقیقه ای با سرعت ۳۵ تا ۴۰ متر در دقیقه که بین هر دو تناوب، یک وهله استراحت فعال دو دقیقه ای بود، دریافت کرد. تمرینات بخش دوم شامل دو روز در هفته، هر روز دو جلسه حاوی دو تناوب شدید دو دقیقه ای و سه تناوب استراحت فعال دو دقیقه ای بود. بخش سوم، در سه روز در هفته شامل پنج تناوب شدید و چهار تناوب استراحت فعال بود. بخش چهارم شامل دو روز در هفته با شدتی مشابه بخش سوم، امّا با افزایش یک تناوب فعالیت و استراحت فعال در هر جلسه بود. در نهایت، پروتئین های Bax، Bcl-۲ و Caspas-۳ بافت قلب با استفاده از کیت الایزا اندازه گیری شدند و داده های به دست آمده با استفاده از روش تحلیل واریانس یکراهه در سطح معناداری ۰۵/۰ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. |
| یافته ها: در شاخص های Bax و Caspas-۳ بین گروه های تمرین-سکته و سکته کاهش معنی داری مشاهده شد (۰۰۰/۰P=)، امّا شاخص Bcl-۲ در گروه تمرین- سکته نسبت به گروه سکته با افزایش معنیداری (۰۰۰/۰P=) همراه بود. |
| بحث و نتیجه گیری: بر اساس نتایج تحقیق، اجرای دو هفته تمرینات تناوبی شدید موجب کاهش آپوپتوز و ناحیه انفارکته بافت میوکاردی شده و میتواند از قلب در برابر بروز آسیب های احتمالی محافظت کند. |
محسن فرهادیانی عسگرآبادی، ناصر بهپور، احمد محمدی مقدم،
دوره ۲۴، شماره ۱ - ( ۲-۱۴۰۱ )
چکیده
مقدمه: با توجه به اهمیت حفظ و ارتقای سلامت سالمندان، بررسی پاسخهای هورمونی آنها در حین تمرینات آمادگی جسمانی ضروری است. این مطالعه با هدف تأثیر دو روش تمرین ترکیبی با و بدون محدودیت جریان خون بر روی برخی فاکتورهای آمادگی جسمانی (قدرت عضلانی و استقامت عضلانی)، آنابولیک (تستوسترون) و کاتابولیک (کورتیزول) انجام شد.
مواد و روشها: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و با طرح پیش آزمون-پس آزمون بود. در مجموع ۲۴ مرد سالمند بدون سابقه تمرینی به طور داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند که در دو گروه تجربی و یک گروه کنترل توزیع شدند. اندازه گیری ها شامل آزمون ۳۰ ثانیه نشستن و برخاستن، آزمون نشستن و برخاستن با ۵۰ درصد یک تکرار بیشینه )تا حد خستگی( و اندازه گیری تستوسترون و کورتیزول بود. در گروه با محدودیت جریان خون قسمت فوقانی هر دو ران با کاف بسته شد و تمرین با شدت ۳۰-۲۰ درصد یک تکرار بیشینه تا حد خستگی انجام شد. در گروه تمرین بدون محدودیت همین حرکات با شدت ۶۵ تا ۸۰ درصد یک تکرار بیشینه تا حد خستگی انجام شد. از آزمون کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی برای تحلیل های آماری استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد تمرین با محدودیت جریان خون تأثیری معنادار و مشابه تمرین با شدت بالاتر و بدون محدودیت جریان خون در افزایش قدرت عضلانی و استقامت عضلانی دارد. همچنین هر دو روش تمرینی اثرات مشابهی بر افزایش میزان تستوسترون و کاهش میزان کورتیزول سرم در بین مردان سالمند داشت.
بحث و نتیجه گیری: از آنجا که انجام تمرینات سنگین با وزنه برای سالمندان دشوار و آسیبزا است این افراد می توانند از تمرینات مقاومتی با شدت کم همراه با محدودیت جریان خون به طور اثر بخشی بهره ببرند. برای دستیابی به دانش بهتر در این زمینه، بهتر است سایر سازوکارهای هورمونی و عصبی-عضلانی دخیل در اثرگذاری این تمرینات بررسی شوند. |
