جستجو در مقالات منتشر شده


۶ نتیجه برای حاتمی

حسن تیموری، سید سعید نجفی، زبیده حاتمی ،
دوره ۵، شماره ۱ - ( ۱۰-۱۳۸۲ )
چکیده

مقدمه : از آنجا که اولین اقدام در برخورد با بیماران بدحال , نگهداری راه هوائی است و هر گونه تعلل در اینکار عواقب خطرناکی ازجمله آسپیراسیون و در نهایت مرگ را بدنبال دارد ، لذا بسیاری از این بیماران نیازمند لوله گذاری تراشه می باشند. روش متداول لوله گذاری تراشه ،تزریق وریدی دیازپام و پتیدین و گاهی شل کننده های عضلانی می باشد ؛ ولی دربیشتر بیماران با ≤۷ GCS, استفاده از داروهای مذکور سبب کاهش بیشترسطح هوشیاری می گردد. هدف از انجام این مطالعه مقایسه لوله گذاری تراشه با دو روش بلوک عصبی و تزریق وریدی بود. مواد و روشها : در این کار آزمایی بالینی ۶۰ بیمار نیازمند لوله گذاری تراشه, به صورت تصادفی در دو گروه ۳۰ نفره تقسیم شدند. قبل از لوله گذاری در گروه اول تزریق وریدی پتیدین ،لیدوکائین و دیازپام انجام شد و در گروه دوم با استفاده از لیدوکائین۲ % عصب سوپرالارنجیال دو طرفه و ترا نس تراکئال بلوک شدند .هر دو گروه بیماران ازنظر عوارض لوله گذاری مانندشلی فک، حرکت تارهای صوتی و زورزدن مورد مقایسه قرار گرفتند . یافته ها : آزمون آماری نشان داد در گروه بلوک عصبی در مقایسه با گروه تزریق وریدی حرکت تارهای صوتی ، قدرت زورزدن بمراتب کمتر و شلی فک بیشتر بود ( ۰۰۱/۰ p<) . نتیجه گیری: براساس نتایج بدست آمده استفاده از بلوک عصبی دربیماران با ≤۷ GCS بیماران پیشنهاد می شود.
قدرت‌اله شمس‌خرم‌آبادی، عیسی بلقدر، حاتم گودینی، سید فرزان آل نبی املشی، ستار حاتمی، علی گودرزی، محمدعلی دانش بحرینی، حامد شعبانی، دنیا رحمانی،
دوره ۱۶، شماره ۱ - ( ۳-۱۳۹۳ )
چکیده

مقدمه: حضور آنتی‌بیوتیک‌ها در منابع آبی، نشانگر ناکارآمدی فرآیندهای متداول تصفیه در حذف آ‌ن‌ها می‌باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثربخشی روش اکسیداسیون پیشرفته UV/H۲O۲ در حذف سفتریاکسون از محیط آبی در مقیاس آزمایشگاهی است. مواد و روش‌ها: این تحقیق یک مطالعه تجربی است که در مقیاس آزمایشگاهی و در راکتوری با حجم ۵۸۰۰ میلی لیتر انجام شده است. محلول آبی حاوی آنتی‌بیوتیک سفتریاکسون با غلظت‌های ۹، ۱۸ و ۲۷ میلی‌گرم در لیتر ساخته شد. اثر غلظت اولیه آنتی‌بیوتیک، pH، زمان ماند، ولتاژهای مختلف لامپUV و غلظت H۲O۲ بر راندمان حذف این آلاینده از محیط آبی مورد مطالعه قرار گرفت. برای اندازه گیری غلظت سفتریاکسون از HPLC استفاده شد. بحث و نتیجه‌گیری: روش اکسیداسیون پیشرفته با استفاده از UV/H۲O۲ در شرایط مناسب محیطی قادر به حذف مؤثر آنتی بیوتیک سفتریاکسون از محیط‌های آبی می‌باشد. یافته‌ها: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داده است که روش UV/H۲O۲قادر به حذف ۷۵% سفتریاکسون از محلول آبی حاوی ۹ میلی‌گرم در لیتر، با زمان ماند ۳ ساعت می‌باشد. میزان حذف سفتریاکسون متأثر از پارامترهای pH، غلظت اولیه سفتریاکسون، غلظت H۲O۲ و شدت تابش اشعه UV می‌باشد. به طوری‌که در pHهای اسیدی (pH برابر ۳) و غلظت پایین سفتریاکسون (۹ میلی گرم بر لیتر)، غلظت H۲O۲ برابر ۱۵ میلی گرم در لیتر و شدت تابش بالا (۳۶ وات) راندمان بالاتری در حذف آنتی بیوتیک حاصل شده است.
حمیرا حاتمی، نازلی خواجه نصیری،
دوره ۱۷، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۹۴ )
چکیده

مقدمه: سوء استفاده از آمفتامین‌های روان گردان (کریستال مت و اکستازی) در سالهای اخیر در بین نوجوانان و جوانان ایرانی رواج یافته است. این مواد اثرات مخرب بسیاری را در اندام‌های بدن بجا می‌گذارند. از این رو این مطالعه به منظور تعیین اثر کریستال‌ مت روی محور هورمونی هیپوفیز - گناد موش صحرایی نر بالغ انجام شد. بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج بدست آمده از سنجش‌های هورمونی می‌توان نتیجه گرفت که کریستال مت دارای اثرات مخرب بر روی محور هورمونی هیپوفیز – گنادی جنس نر دارد. یافته‌ها: غلظت سرمی هورمون تستوسترون در گروه‌های تجربی دریافت کننده دوز ۱۰ و ۱۵ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن نسبت به گروه کنترل، افزایش معنی داری نشان داد (۰۵/۰P<). غلظت سرمی هورمون‌های LH و FSH در گروه ‌های تجربی دریافت کننده دوز ۵، ۱۰ و ۱۵ کاهش معنی‌داری را نشان داد (۰۵/۰P<). مواد و روش‌ها: ۲۸ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به چهار گروه کنترل و گروه‌های دریافت کننده کریستال مت با دوز ۵، ۱۰ و ۱۵ میلی-گرم بر کیلوگرم وزن بدن تقسیم شدند. گروه‌های تجربی به مدت ۷ روز، کریستال‌ مت را به شیوه درون صفاقی دریافت نمودند و پس از ۷ روز، خون از بطن چپ قلب موش‌ها گرفته شده و پارامترهای مورد نظر (تستوسترون، LH و FSH) توسط کیت الایزا اندازه گیری شد. آنالیز داده-های حاصل، با استفاده از نرم‌افزار آماری ۱۶- SPSS صورت گرفت. مقایسه گروه‌های آزمایشی مختلف توسط آزمون آماری تحلیل واریانس یک طرفه (ANOVA) انجام شد و ۰۵/۰P< معنی‌دار در نظر گرفته شد.


ساناز ضرابی، معصوم حاتمی کیا، نیلوفر درستی، مهناز ضرابی، ثمر مرتضوی،
دوره ۲۰، شماره ۲ - ( ۳-۱۳۹۷ )
چکیده

مقدمه: سبزیجات قابلیت بالایی در جذب و ذخیره فلزات سنگین دارند و تجمع این مواد در بدن انسان سبب ایجاد عوارض ناگوار می‌شود. لذا هدف از این مطالعه ارزیابی غلظت و آلودگی ناشی از عناصر کادمیوم، سرب، جیوه، مس و نیکل در تره، سیب­زمینی و گوجه‌ فرنگی در برخی از مزارع شهرستان‌های خرم‌آباد و الشتر در تابستان ۱۳۹۵ می ­باشد.
مواد و روش ­ها: در مطالعه حاضر پس از نمونه­ برداری و آماده ­سازی نمونه ­ها، میزان غلظت عناصر توسط دستگاه جذب اتمی کوره گرافیتی اندازه­ گیری شد و برای پردازش و رسم نمودارهای آماری نتایج، از نرم­ افزار SPSS و Excel استفاده گردید. درنهایت نتایج با استانداردهای سازمان بهداشت جهانی مقایسه و توصیه لازم برای مصرف سبزی ­های مورد آزمایش صورت پذیرفت.
یافته ­ها: نتایج به دست آمده حاکی از آن است که میانگین غلظت فلزات سنگین در نمونه‌های گیاهی، تجمع فلز سرب در تره (۲۵۲/۰)، در گوجه­فرنگی (۳۰۴/۰) و در سیب­زمینی (۱۵۵/۰) و میزان تجمع فلز کادمیوم در تره (۱۴۷/۰)، در گوجه‌ فرنگی (۲۱۶/۰) و در سیب­زمینی (۰۸۱/۰) و میزان تجمع نیکل نیز به ترتیب در تره (۹۸/۴۷)، در گوجه ­فرنگی (۶۱۲/۳۴) و در سیب­زمینی (۰۴/۳۲) و میزان تجمع مس در تره (۱۴۹/۰) در گوجه­ فرنگی (۱۵۵/۰) و در سیب­زمینی (۱۴۸/۰) میکروگرم بر گرم می ­باشند. در مورد تجمع فلز جیوه پایین بودن و یا فقدان این عنصر در گیاهان مورد آزمایش گزارش گردیده است.
بحث و نتیجه ­گیری: از دلایل بالا بودن فلزات سرب و کادمیوم در قیاس با حد مجاز می‌توان به استفاده بی­رویه کشاورزان از کودهای فسفاته، استفاده از لجن فاضلاب، حشره‌ کش‌ها، قارچ­ کش­ها، استفاده بی­رویه از فضولات حیوانی و زباله‌های شهری و نیز نزدیکی زمین زراعی به جاده نام برد.


علی حاتمی بردر، محسن عظیمی نژاد، مجتبی جعفری نیا، حمید رضا گودرزی، مجید مجرد،
دوره ۲۲، شماره ۴ - ( ۱۱-۱۳۹۹ )
چکیده

مقدمه: موکوپلی ساکاریدوز تیپ (MPSI) I  بیماری شایع ذخیره ای لیزوزومی است که به واسطه کمبود آنزیم آلفا-ال – ایدورونیداز  (IDUA) بر روی کروموزوم ۴ (۴p۱۶,۳) ایجاد می گردد. این آنزیم در تجزیه گلیکوزآمینوگلیکانها یا موکوپلی ساکاریدهای درماتان سولفات و هپاران سولفات دخالت دارد و نقص در آنزیم مذکور منجر به افزایش سطح گلیکوز آمینو گلیکان ها (GAG) در خون و تجمع آن در اعضای مختلف بدن می شود. این ترکیبات پروتئوگلیکانی زیربنای ساختاری ماتریکس خارج سلولی و ساختار غضروفی نقاطی مثل مفاصل، دریچه­های قلبی را فراهم می­نماید؛ بعلاوه در تنظیم ارتباطات سلولی نقش دارد. در این مطالعه ما سیستم CRISPR/Cas را طراحی کردیم که ژن کد کننده انزیم IDUA را مورد هدف قرار داده  است و ما توانستیم سلوهای ناک اوت این ژن را تولید کنیم.
مواد و روش ­ها: ابتدا sgRNA هدف IUDA در پلاسمید px۳۳۵ کلون شد، با استفاده از نقشه برداری محدودکننده، پلاسمید نوترکیب تأیید شد. سپس پلاسمید نوترکیب به رده سلولی اپیتلیال انسانی، HEK-۲۹۳ ترانسفکت شد. کلون های جهش یافته توسط آنالیز melting غربالگری شدند و جهش آنها با تعیین توالی سنگر مشخص شد.
یافته­ ها: هضم آنزیمی و تعیین توالی سنگر، القای جهش ایندل را در دو کلون هتروزیگوت و یک کلون هموزیگوت تایید کرد.
بحث و نتیجه­ گیری:  در این مطالعه، ما با استفاده از سیستم CRISPR-Cas۹ یک مدل سلولی سندرم هورلر تولید کردیم که این مدل می تواند جهت استفاده در رویکرد های درمانی این بیماری استفاده شود.

امین حسنوند، عارفه غیاثوند، محمدجواد نورمحمدی، فاطمه حاتمی، زهرا حقیقتیان، یاسر مخیری، مجتبی خاکساریان،
دوره ۲۶، شماره ۳ - ( ۷-۱۴۰۳ )
چکیده

مقدمه: درد­های نوروپاتیک که از مهمترین مشکلات مزمن و پاتولوژیک است، با افزایش فعالیت سایتوکین­ های التهابی و افزایش فعالیت اکسیداتیو همراه است، که می­تواند باعث افزایش آسیب عصب شوند. داروی آدالیموماب یک داروی آنتی مونوکلونال انسانی با اثرات درمانی در بیماری­های مختلف است. هدف از این پژوهش، بررسی اثرات ضددردی آدالیموماب در مدل درد تجربیChronic constriction Injury(CCI) در موش صحرایی است.
مواد و روش­ ها: ۲۰ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار استفاده و به طور تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند. گروه اول: کنترل، گروه دوم: موش­های صحرایی القا شده درد تجربی (CCI)، گروه سوم: CCI+ آدالیموماب (mg/kg۵)، گروه چهارم: CCI+ آدالیموماب (mg/kg۱۰)، گروه­های مورد بررسی در این آزمایش بودند. تست­ های رفتاری در حیوانات در زمان­های ۴، ۷ و ۱۴ روز بعد از القاء CCI انجام گرفت، و در نهایت با جداسازی نخاع، از سوپرناتنت آن جهت تجزیه و تحلیل آنزیم­های التهابی و اکسیداتیو استفاده گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ­های به دست آمده از نرم افزار آماری Prism Graphpad، استفاده گردید.
یافته­ ها: تحلیل داده­ های به دست آمده نشان داد که تزریق آدالیموماب در گروه­ های سوم و چهارم، باعث کاهش فعالیت سیتوکین­های التهابی از جمله TNF-α، IL-۶ و CRP شد، و همچنین فعالیت MDA کاهش یافت و فعالیت آنزیمهای SOD و CAT افزایش یافت. همچنین آدالیموماب موجب بهبود تست­ های آلودینیای حرارتی، آلودینیای مکانیکی و هیپرآلژزی حرارتی گروه­ های سوم و چهارم گردید.
بحث و نتیجه ­گیری: تجویز داروی آدالیموماب می­تواند با فعالیت ضدالتهابی و آنتی­اکسیداتیو خود، ضمن داشتن اثرات نوروپروتکتیو، جهت درمان و یا کاهش دردهای نوروپاتیک مورد استفاده قرار گیرد.


صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به یافته می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Yafteh

Designed & Developed by : Yektaweb