جستجو در مقالات منتشر شده


۲ نتیجه برای عزیزبیگی

حمید امینی، محمدعلی آذربایجانی، کمال عزیزبیگی بوکانی،
دوره ۱۹، شماره ۵ - ( ۱۱-۱۳۹۶ )
چکیده

مقدمه: هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر مکمل زنجبیل بر بیان ژن آنزیم‌های کاتالاز (CAT)، گلوتاتیون پراکسیداز (GPX)، سوپراکسید دیسموتاز (SOD) و سطوح مالون دی آلدهید (MDA) بود.
مواد و روش‌ها: در یک کارآزمایی نیمه تجربی، از میان دانشجویان پسر ۲۵-۲۰ ساله دانشگاه شاهد، ۲۰ نفر انتخاب و‌ به‌ طور تصادفی به دو گروه تجربی (۱۰ نفر) و کنترل (۱۰ نفر) تقسیم شدند. آزمودنی‌های گروه تجربی روزانه یک گرم کپسول زنجبیل را در دوزهای ۲۵۰ میلی‌گرمی، ۴ بار در روز و به مدت ۸ هفته دریافت کردند. افراد گروه کنترل نیز دارونما (مالتودکسترین طعم داده شده) را به همین شکل دریافت کردند. نمونه‌های خونی ۷۲ ساعت قبل از شروع و ۷۲ ساعت بعد از اتمام پروتکل تحقیق، گرفته شد. از روش‌های آماری کولموگروف-اسمیرنوف، t همبسته و مستقل و همچنین نرم‌افزار SPSS (نسخه ۲۲) و اکسل استفاده شد. همچنین سطح معنی‌داری کمتر از ۰۵/۰ در نظر گرفته شد.
یافته ­ها: بین گروه‌ها تفاوتی در بیان ژن آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی و سطوح MDA دیده نشد (۱۴۴/۰P= برای SOD، ۲۳۴/۰P= برای CAT، ۱/۰P= برای GPX و ۲۰۱/۰P= برای MDA). در گروه تجربی، مکمل زنجبیل تنها باعث کاهش معنادار MDA شد (۰۱/۰P=).
بحث و نتیجه ­گیری: با توجه به نتایج این تحقیق می‌توان گفت ۸ هفته مصرف مکمل زنجبیل احتمالاً می‌تواند بدون تأثیر گذاشتن بر بیان ژن آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی، پراکسیداسیون لیپیدی را کاهش دهد.

مصطفی ستم دیده، کمال عزیزبیگی، ظاهر اعتماد، خالید محمد زاده،
دوره ۲۲، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۹۹ )
چکیده

مقدمه: این مطالعه با هدف بررسی اثر شدت تمرین ورزشی هوازی بر بیان ژن های درگیر در هایپرتروفی فیزیولوژیک قلب صورت گرفت.
مواد و روش­ ها: روش تحقیق تجربی بوده و به همین منظور تعداد ۲۴ سر رت نر نژاد ویستار با محدوده وزنی ۲۰±۲۰۰ گرم و سن هشت هفته، تهیه و به ‌صورت تصادفی به سه گروه کنترل (۸=n)، تمرین تناوبی شدید (۸=n) و تمرین تداومی زیر بیشینه (۸=n) تقسیم شدند. پروتکل تمرینی تناوبی شدید؛ ۳۰ دقیقه دویدن تناوبی (هر تناوب شامل ۴ دقیقه دویدن با شدت ۹۰-۸۵ درصد VO۲max و ۲ دقیقه بازیافت فعال با شدت ۶۰-۵۰ درصد VO۲max سه روز در هفته و به مدت ۸ هفته اجرا شد. همچنین گروه تمرین تداومی زیر بیشینه (۳۰ تا ۶۰ دقیقه) نیز شدت فعالیتی معادل ۵۰ تا ۵۵ درصد حداکثر اکسیژن مصرفی موش‌ها بود. بیان ژن متغیرهای مورد نظر اندازه گیری شد.
یافته ­ها: بین هشت هفته اجرای تمرین تناوبی شدید و تداومی زیر بیشینه به نسبت گروه کنترل در میزان تغییرات بیان ژن در هر سه متغیر (TGF-ß۱، TIMPو MMP-I) تفاوت معناداری مشاهده شد (p<۰,۰۵). هر دو شیوه تمرینی منجر به افزایش معنادار بیان ژن TGF-ß۱ و TIMP در قلب رت‌های نر نژاد ویستار شد. اما تغییرات MMP-I در گروه تناوبی نسبت به گروه کنترل معنادار نمی باشد.
بحث و نتیجه ­گیری: به نظر می رسد تمرین ورزشی، منجر به بهبود عوامل درگیر در هایپرتروفی فیزیولوژیک قلب می شود. لذا یافته های پژوهش حاضر نیز با احتیاط بیان شده است و نیاز به تحقیقات بیشتری در آینده می باشد.


صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به یافته می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Yafteh

Designed & Developed by : Yektaweb