جستجو در مقالات منتشر شده


۱۰ نتیجه برای فتحی
ارزیابی تغییرات قلب موش های نر نژاد ویستار در پی تمرینات استقامتی
محمد فتحی، رضا قراخانلو، سعید آبرون، منیژه مختاری دیزجی، راضیه رضایی،
دوره ۱۵، شماره ۵ - ( ۱۲-۱۳۹۲ )
چکیده
مقدمه: هدف این مطالعه اندازه گیری دقیق پاسخ های قلب به تمرینات استقامتی با استفاده از دو روش m-mode و توزین در موش‌ها و هم چنین ارزیابی تغییرات ناشی از تمرین در قلب و بطن چپ به نسبت وزن بدن، طول استخوان درشت نی و سطح رویه بدن است. بحث و نتیجه‌گیری: به نظر می رسد، برای ارزیابی سازگاری های قلبی ناشی از فعالیت های استقامتی، روش m-mode قابل اعتماد تر است. به علاوه برای نسبی کردن شاخص های وزنی قلب، استفاده از وزن بدن و سطح رویه بدن که با هزینه انرژی بدن در ارتباطند پیشنهاد می شود. یافته‌ها: در مقایسه با گروه کنترل، قطر دیاستولی بطن چپ در گروه تجربی به طور معنی داری افزایش یافته بود. در بین پارامترهای ترکیبی، فقط میانگین های کوتاه شدن کسری و حجم ضربه ای در بین گروه ها به صورت معنی دار متفاوت بود که با ارزیابی نسبی، تفاوت‌ها محسوس تر شد. مواد و روش‌ها: ۲۰ موش (۲۳۱-۲۰۹ گرم) به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم و در شرایط استاندارد نگهداری شدند. گروه تجربی یک برنامه تمرینی (۱۴ هفته تمرین استقامتی) را اجرا کرد. ابعاد، وزن قلب و بطن چپ به ترتیب به وسیله اولتراسوند و ترازو اندازه گیری و بر اساس طول درشت نی، سطح رویه بدن و هم چنین وزن بدن به صورت نسبی ارزیابی شد. تفاوت های آماری بین دو گروه به وسیله آزمون t مستقل محاسبه و حداقل سطح معنی داری ۰۵/۰ در نظر گرفته شد.
شاخص توده بدنی: مقایسه تنظیم هیجان و رفتار خوردن
مهستی شهسواری، علی فتحی آشتیانی، کاظم رسول زاده طباطبائی،
دوره ۱۸، شماره ۳ - ( ۹-۱۳۹۵ )
چکیده

مقدمه: چاقی یک مشکل شایع برای سلامت عمومی است که با خطر ایجاد بیماری‌های مختلف همراه است. به‌منظور بهبود درمان و مداخله مناسب در برابر موج فزاینده چاقی، شناسایی عوامل قابل توجه استعداد ابتلا به‌اضافه وزن و چاقی دارای اهمیت حیاتی است. بر همین اساس در این مطالعه به بررسی مقایسه‌ای تنظیم هیجان و رفتار خوردن در زنان با شاخص توده بدنی بالا و طبیعی پرداخته‌ایم.

مواد و روش­ ها: مطالعه حاضر از نوع علّی- مقایسه ای بوده، جامعه آماری شامل زنان مراجعه کننده به بیمارستان‌ها و کلینیک‌های تغذیه مناطق یک و دو شهر تهران و زنان با وزن طبیعی ساکن در این مناطق بودند که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و سپس پرسشنامه‌های دشواری در تنظیم هیجان (DERS) و رفتار خوردن (TFEQ) را تکمیل کردند. داده‌ها با روش آماری t مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

 یافته­ ها: نتایج نشان داد عدم پذیرش پاسخ‌های هیجانی، دشواری دست زدن به رفتار هدفمند، دشواری کنترل تکانه، دسترسی محدود به راهبردهای تنظیم هیجان و نمره کل تنظیم هیجان و نیز خوردن هیجانی و خوردن کنترل نشده در افراد چاق به‌طور معناداری بیشتر از افراد با وزن طبیعی است. برعکس خویشتن داری شناختی در افراد چاق به‌طور معناداری کمتر از افراد با وزن طبیعی است.

 بحث و نتیجه­ گیری: دشواری‌ در تنظیم هیجان و رفتار خوردن می‌تواند نقش مهمی را در چاقی داشته باشند که نیازمند توجه بیشتر است.


تأثیر عصاره هیدرو الکلی پوست انار و ویتامین E بر میزان نیتریک اکسید و فعالیت آنزیمهای پاراکسوناز و میلوپراکسیداز در رتهای تحت تنش اکسیداتیو ورزش درمانده ساز
سعید ویس کرمی، محمد حسن فتحی نسری، حسن احمدوند، لادن رشیدی، رضا محمد رضایی خرم آبادی،
دوره ۱۸، شماره ۴ - ( ۱۲-۱۳۹۵ )
چکیده

مقدمه: مطالعات نشان داده‌اند که تولید رادیکال‌های آزاد در اثر تمرینات سنگین ورزشی بخصوص گونه اکسیژن (ROS) باعث آسیب به بافت‌ها شده که می‌توان با مصرف به‌موقع مواد آنتی اکسیدانی از این امر جلوگیری کرد. هدف مطالعه حاضر بررسی اثرات آنتی اکسیدانی عصاره هیدروالکلی پوست انار بر کاهش اثرات تنش اکسیداتیو ناشی از یک جلسه ورزش درمانده ساز بود.

مواد و روش ­ها: در این مطالعه تعداد ۳۲ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به‌طور تصادفی به چهار گروه هشت‌تایی تقسیم شدند: ۱)con (گروه کنترل). ۲) PPHE۲۰۰ (mg/kg ۲۰۰ عصاره هیدروالکلی پوست انار)، ۳)PPHE۲۵۰ (mg/kg ۲۵۰ عصاره هیدروالکلی پوست انار) و ۴) vit.E (mg/kg ۵ ویتامین E). حیوانات به مدت ۸ هفته به‌طور منظم روزانه یک ساعت ورزش داده شدند و در آخرین جلسه تمرین تحت استرس ورزش درمانده ساز قرار گرفتند. بلافاصله پس از آخرین جلسه تمرین نمونه خون از ورید باب جهت تعیین فعالیت آنزیم‌های پاراکسوناز-۱، میلوپراکسیداز و سطح نیتریک اکسید در نمونه سرم تهیه شد.

یافته­ ها: فعالیت آنزیم پاراکسوناز-۱ سرم گروه‌های PPHE۲۰۰ (۴۷/۱±۰۲/۲۳)، PPHE۲۵۰ (۹۸/۱±۵۹/۲۳) و vitE (۶۵/۲±۳۸/۲۵) در مقایسه با گروه کنترل (۳۸/۱±۵۷/۱۸) افزایش معنی داری داشت (۰۵/۰P<). فعالیت آنزیم میلوپراکسیداز سرم گروه‌های PPHE۲۰۰ (۹۷/۹±۷۶/۳۲)، PPHE۲۵۰ (۰۵/۶±۴۵/۳۱) و vitE (۵۶/۴±۹۴/۲۴) در مقایسه با گروه کنترل (۱۴/۶±۷۰/۴۰) کاهش معنی داری داشت (۰۵/۰P<). سطح نیتریک اکسید سرم گروه‌های PPHE۲۰۰ (۴۸/۲±۵۹/۴۶)، PPHE۲۵۰ (۶۲/۲±۲۷/۴۰) و vit E (۸۲/۳±۲۵/۳۶) در مقایسه با گروه کنترل (۳۶/۵±۱۸/۴۷) کاهش معنی داری داشت (۰۵/۰P<).

بحث و نتیجه ­گیری: نتایج تحقیق نشان داد مصرف عصاره پوست انار موجب بهبود وضعیت سیستم آنتی اکسیدانی، ضد التهابی و کاهش اثرات تنش اکسیداتیو ناشی از فعالیت شدید بدنی می‌گردد.

مقایسه ویژگی‌های شخصیتی و رفتار خوردن در زنان با شاخص توده بدنی بالا و طبیعی
مهستی شهسواری، علی فتحی آشتیانی، کاظم رسول زاده طباطبائی،
دوره ۱۹، شماره ۱ - ( ۳-۱۳۹۶ )
چکیده

مقدمه: شیوع چاقی در جهان به‌شدت رو به افزایش است و افراد را در معرض خطر بالایی از سلامت قرار می‌دهد. پژوهش در زمینه عوامل روان‌شناختی دخیل در ایجاد چاقی می‌تواند گام مؤثری جهت پیشگیری و درمان چاقی باشد. بر همین اساس در این مطالعه، به بررسی مقایسه‌ای ویژگی‌های شخصیتی و رفتار خوردن در زنان چاق و با وزن طبیعی پرداخته‌ایم.

مواد و روش­ ها: مطالعه حاضر از نوع علی-مقایسه ای بوده، جامعه آماری شامل زنان مراجعه کننده به بیمارستان‌ها و کلینیک‌های تغذیه مناطق یک و دو شهر تهران و نیز زنان با وزن طبیعی ساکن در این مناطق بودند. از جامعه آماری نمونه‌ای ۱۵۰ نفری (۷۵ زن چاق و ۷۵ زن با وزن طبیعی) با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد و پرسشنامه‌های ویژگی‌های شخصیتی نئو (NEO-FFI) و رفتار خوردن (TFEQ) را تکمیل کردند. داده‌ها با روش آماری t مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ­ها: نتایج نشان داد گشودگی به تجربه و خویشتن داری شناختی در افراد چاق به‌طور معناداری کمتر از افراد با وزن طبیعی است و برعکس خوردن هیجانی و خوردن کنترل نشده در افراد چاق به‌طور معنادار بیشتر از افراد با وزن طبیعی است.

بحث و نتیجه­ گیری: گشودگی به تجربه، خویشتن داری شناختی، خوردن هیجانی و خوردن کنترل نشده می‌توانند نقش مهمی را در ایجاد و حفظ چاقی داشته باشند که نیازمند توجه بیشتر می‌باشند.

تأثیر هشت هفته فعالیت استقامتی بر بیان ژن‌های‌ فاکتور افزایش‌دهنده مایوسیت-۲ و هیستون داستیلاز۴ عضلات اسکلتی کند و تند انقباض موش‌های صحرایی نر ویستار
فرید بهرامی، محمد فتحی، حسن احمدوند، ناصر پژوهی،
دوره ۲۰، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۷ )
چکیده
مقدمه: عضلات اسکلتی از تارهایی با انقباضات مختلف تشکیل‌ شده‌اند که به‌ طور عمده به تارهای کند انقباض و تند انقباض تقسیم می‌شوند. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر هشت هفته فعالیت استقامتی بر بیان ژن فاکتور افزایش‌دهنده مایوسیت-۲ و هیستون داستیلاز۴ در عضلات اسکلتی نوع کند و تند انقباض موش‌های صحرایی نر ویستار است.
مواد و روش ­ها: بدین منظور ۲۰ سر موش صحرایی نر ویستار با ۴ هفته سن از مرکز تحقیقات رازی دانشگاه علوم پزشکی لرستان خریداری شد. شرایط آزمایشگاهی یکسان برای موش‌ها تا رسیدن به سن بلوغ فراهم شد. آشناسازی استقامتی ۱۴ روزه برای آشنایی با دویدن روی تردمیل صورت گرفت. در پایان دوره، موش‌ها به‌صورت تصادفی به دو گروه تجربی (ده سر) و گروه کنترل (ده سر) تقسیم شدند. یک برنامه استقامتی ۸ هفته‌ای، ۵ جلسه در هفته برای گروه تجربی اجرا شد.
یافته­ ها: این پژوهش نشان داد بیان نسبی ژن هیستون داستیلاز۴ در عضله بازکننده دراز انگشتان پا تمرینی در مقایسه با گروه شاهد به لحاظ آماری تغییر معناداری نداشت و بیان نسبی ژن فاکتور افزایش‌دهنده مایوسیت-۲ در عضله بازکننده دراز انگشتان پا گروه تمرینی نسبت به گروه شاهد علی‌رغم کاهش، به لحاظ آماری معنی‌دار نبود. در عضله نعلی بیان نسبی ژن هیستون داستیلاز۴ در گروه تمرینی نسبت به گروه شاهد از لحاظ آماری تغییر معناداری مشاهده نگردید. اما بیان نسبی ژن فاکتور افزایش‌دهنده مایوسیت-۲ در گروه تمرینی در مقایسه با گروه شاهد به لحاظ آماری کاهش معنی‌داری داشت (۰۵/۰P<).
بحث و نتیجه­ گیری: به‌طور خلاصه نتایج این پژوهش نشان داد که فعالیت استقامتی به مدت ۸ هفته موجب تغییر در بیان ژن‌های هیستون داستیلاز۴ و فاکتور افزایش‌دهنده مایوسیت-۲ در عضله بازکننده دراز انگشتان پا نگردید اما در عضله نعلی، بیان ژن فاکتور افزایش‌ دهنده  مایوسیت-۲ کاهش یافت همچنین در میزان بیان ژن هیستون داستیلاز۴ نیز تغییری مشاهده نشد.

ارتباط کمال گرایی و ویژگی های شخصیتی با شدت سردرد میگرنی: مطالعه مقطعی
کورش امرائی، مریم مختاری مصیبی، کورش ساکی، لیلا فتحی،
دوره ۲۲، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۹۹ )
چکیده
مقدمه: شیوع مشکلات روان­شناختی در بین بیماران سردرد میگرنی مزمن بسیار شایع است. این پژوهش با هدف بررسی رابطه ویژگی­ های شخصیت و ابعاد کمال­گرایی با شدت سردرد میگرنی انجام شد.
مواد و روش­ ها: روش پژوهش در مطالعه مقطعی از نوع همبستگی بود. تعداد ۱۶۸ نفراز مراجعان به متخصصین مغز و اعصاب شهر کرمان به عنوان نمونه به صورت در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده­ها از پرسش­نامه ویژگی­ های شخصیت، پرسش­نامه ابعادکمال­گرایی و پرسش­نامه شدت سردرد میگرنی استفاده شد و اطلاعات پرسش­نامه­ها با استفاده از روش تحلیل رگرسیون تحلیل گردید.
یافته­ ها: نتایج نشان داد که بین نوع شخصیت A و ابعادکمال­گرایی با سردرد میگرنی رابطه معناداری وجود دارد. نوع شخصیتی  Aو ابعادکمال­گرایی جامعه­ مدار وکمال­گراییخودمدار پیش ­بینی­کننده شدت سردرد میگرن هستند، اما کمال­گراییدیگرمدار پیش­بینی ­کننده سردرد میگرنی نیست.
بحث و نتیجه ­گیری: بر اساسیافته­ های این تحقیق، به ویژگی­ های شخصیتی به ویژه نوع A که با نوعی فشار و فوریت زمانی در فرد همراه هستند و کمال­گرا بودن بیماران میگرنی در برنامه­ های درمانی باید توجه گردد.


مطالعه عملکردی و بافت شناسی تاثیرکوآنزیم Q۱۰ با استفاده ازآلوگرافتها در مدل ترمیم عصب
فرهاد فتحی پور، لیلا زارعی، رحیم محمدی،
دوره ۲۳، شماره ۰ - ( ویژه نامه ۱۴۰۰ )
چکیده
مقدمه: هدف از این مطالعه بررسی عملکردی و بافت شناسی تاثیر کوآنزیم Q۱۰ با استفاده ازآلوگرافت‌ها در مدل ترمیم عصب سیاتیک رت طراحی و اجرا شده است.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه ۴۵ سر رت نر به‌طور تصادفی به سه گروه ۱۵ تایی تقسیم شدند. گروه اول کنترل سالم به‌مدت یک هفته ۱۰ میکرولیتر محلول استریل سالین نرمال بافر به‌طور داخل صفاقی، در گروه دوم عصب سیاتیک سمت چپ برداشته شده و هر رت عصب سیاتیک برداشته شده از رت گروه درمان را دریافت و به‌مدت یک هفته ۱۰ میکرولیتر محلول استریل سالین نرمال بافر به‌طور داخل صفاقی به هر رت تزریق شد. در گروه سوم عصب سیاتیک سمت چپ برداشته شده و هر رت عصب سیاتیک استحصالی از گروه دوم را دریافت و به مدت یک هفته با همان حجم کوآنزیم Q۱۰ با دوز mg /kg/day  ۲۰۰  به‌طور داخل صفاقی تزریق شد. رت‌ها در بازه­های زمانی هفته ۴، ۸ و ۱۲ بعداز عمل تحت ارزیابی بافت‌شناسی و مطالعات هیستومورفومتری و شاخص عملکردی عصب سیاتیک گردیدند.
یافته‌ها: شاخص‌های مورفومتری و عملکردی عصب سیاتیک در گروه سوم به‌طور معنی‌داری با گروه دوم متفاوت بودند (P<۰,۰۵). این شاخص‌ها در گروه سوم بهبود یافته بودند.
بحث و نتیجه گیری: نتیجه حاصل از این مطالعه نشان داد که تزریق موضعی کوآنزیم Q۱۰ در فاز التهابی بعد از قطع عصب سیاتیک رت بواسطه کاهش روند آسیب ثانویه موجب تسریع روند رژنراسیون عصب شده است.

تاثیر شش هفته تمرین استقامتی و مصرف امپاگلیفلوزین بر وزن قلب و برخی از شاخص های فعالیت الکتریکی قلب در رت های نر نژاد ویستار دیابتی شده با STZ
افتخار محمدی، محمد فتحی، فرزانه چهل چراغی، افشین نظری،
دوره ۲۳، شماره ۰ - ( ویژه نامه ۱۴۰۰ )
چکیده
مقدمه: یک فاکتور خطر برای بیماری قلبی، دیابت نوع۲ می باشد که در مرگ و میر ناشی از بیماریهای قلبی-عروقی سهم عمده ای دارد، هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر شش هفته تمرین استقامتی و مصرف امپاگلیفلوزین بر برخی از شاخص های فعالیت الکتریکی قلب در رت های نر دیابتی می باشد.
روش بررسی: تعداد ۴۰ سر موش نر نژاد ویستار ( ۲۰±۲۵۰گرم) با محدوده سنی ۸-۱۰ هفته ای به صورت تصادفی به پنج گروه دیابت تمرین(D+EX)، دیابت+تمرین+امپاگلیفلوزین(D+EX+EMP)، دیابت+امپاگلیفلوزین(D+EMP)، دیابت کنترل (DC) و گروه کنترل(CONTROL) تقسیم و در شرایط آزمایشگاهی نگهداری شدند، گروه های (D+EX) و (D+EX+EMP) به مدت ۶ هفته و ۵ روز در هفته به تمرین استقامتی پرداختند.گروه های(D+EX+EMP) و (D+EMP) نیز به همان مدت و بصورت روزانه امپاگلیفلوزین از طریق گاواژ دریافت کردند. ۴۸ ساعت پس از اتمام پروتکل، رت ها بیهوش شدند و الکتروکاردیوگرام(ECG) ثبت و سپس بافت قلب جدا و تشریح گردید. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آزمون های آماری آنوای یک طرفه و کروسکال والیس و آزمون‌های تعقیبی توکی، جیمز-هوئل،تمهنز، دان و دانتز استفاده شد.
نتایج: میانگین وزن و گلوکز خون در ابتدای مطالعه، در ۵ گروه تفاوت معنی داری نداشت اما پس از پایان پروتکل، تغییر معنی داری در وزن ، وزن قلب، گلوکز سرم ،زمان QRS ،فاصلهQT ، QTc و ارتفاع ST رت ها مشاهده شد.
نتیجه‏گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که تمرینات ورزشی استقامتی، مصرف داروی امپاگلیفلوزین می توانند از طریق بازسازی  بر جریان هدایت الکتریکی قلب رت‌های دیابتی تاثیر مثبت داشته دارند.

تغییرات در سطوح سرمی مارکرهای توموری CEA و CA۱۹-۹ بیماران مبتلا به سرطان کلورکتال در مراحل مختلف بیماری
مریم موسوی، مجتبی فتحی، محمد تقی گودرزی، سید مهرداد کسائی، علی جعفری حیدرلو،
دوره ۲۳، شماره ۴ - ( ۶-۱۴۰۰ )
چکیده
مقدمه: سرطان کلورکتال یکی از شایع ترین سرطان‌های دستگاه گوارش در جهان است که شیوع بالایی در افراد میانسال دارد. هدف از این مطالعه ارزیابی و مقایسه ی تغییرات در سطح سرمی CEA و CA۱۹-۹، به عنوان دو تومور مارکر مهم، در تشخیص مراحل مختلف سرطان کلورکتال بود.
مواد و روش ­ها: این مطالعه از نوع مطالعات علوم پایه بود، که در آن ۶۷ بیمار بستری مبتلا به سرطان کلورکتال مورد بررسی قرار گرفتند. در ابتدا نمونه‌های بافتی و نمونه‌های خون سیاهرگی بیماران جمع آوری  شد. سپس تومورمارکرهای CEA و CA۱۹-۹ به روش سنجش فلورسانس وابسته به آنزیم  (ELFA)اندازه گیری شد و تغییرات سلولی با رنگ آمیزی H&E مطالعه شد.
یافته ­ها: از ۶۷ بیمار مبتلا، به ترتیب ۶/۵۷ % مرد و ۳/۴۳% زن بودند که ۷/۵۹% آن‌ها ( ۴۰ نفر) بالای ۶۱ سال سن داشتند. شایع ترین محل درگیری بافتی، رکتوم و سیگموئید بود. در فاز حاد بیماری، تعداد گلبول‌های قرمز (۰۰۹۱/۰P=) و سطح هموگلوبین (۱۴۱/۰P=) کاهش یافت، در حالی که تعداد پلاکت‌ها بدون تغییر باقی ماند (۲۱۲/۰P=). همچنین مقادیر لنفوسیت و نوتروفیل در ابتدا افزایش و سپس کاهش نشان دادند. یافته‌ها نشان داد که ارتباط معناداری بین این دو تومورمارکر و سطوح بیماری وجود دارد.
بحث و نتیجه­ گیری: نتایج ما نشان داد که اگرچه این مارکرهای توموری، فاکتورهای مناسبی برای تشخیص سرطان کلورکتال در مراحل اولیه ی این بیماری نیستند، ولی از آنها می‌توان به عنوان دو مارکر مهم برای تشخیص پیشرفت بیماری استفاده کرد.

تأثیر تمرین مقاومتی و مصرف کورکومین بر شاخص‌های التهابی و استرس اکسیداتیو در مردان چاق
امین قنبریانی گندم بانی، محمد فتحی، رحیم میرنصوری، الهام گودرزی،
دوره ۲۶، شماره ۲ - ( ۴-۱۴۰۳ )
چکیده
مقدمه: فعالیت­ بدنی با اثرات ضدالتهابی و آنتی‌اکسیدان می‌تواند نقش مهمی در سلامتی این افراد داشته باشد؛ بنابراین هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر تمرین مقاومتی و مصرف کورکومین بر شاخص‌های التهابی و استرس اکسیداتیو در مردان چاق بود.
مواد و روش­ ها: مطالعه حاضر یک مطالعه نیمه‌تجربی است. جامعه مورد مطالعه مردان چاق در دامنه سنی ۳۸ تا ۴۳ سال است. حجم نمونه مورد ­مطالعه ۴۰ نفر برآورد شد که افراد به‌صورت تصادفی بلوکی با استفاده از جدول اعداد تصادفی در ۴ گروه ۱۰ نفره طبقه‌بندی شدند. برنامه تمرینی به مدت ۸ هفته و هر هفته ۳ جلسه اجرا شد. مکمل کورکومین به میزان ۸۰ میلی‌گرم مصرف شد. نمونه‌گیری خونی قبل و بعد از آخرین جلسه از آزمودنی‌ها به عمل آمد. جهت آنالیز داده‌ها از آزمون آنالیز واریانس یک‌طرفه، آزمون t زوجی و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی‌داری ۰۵/۰ استفاده شد.
یافته­ ها: میزان آنزیم کاتالاز در گروه‌های تمرین مقاومتی (۰۱۲/۰=P)، مکمل کورکومین (۰۳۲/۰=P) و گروه تمرین مقاومتی به همراه مصرف کورکومین (۰۰۱/۰> P) با افزایش معنی‌دار همراه بود؛ ولی در گروه کنترل معنی‌دار نبود (۹۹۱/۰=P). همچنین میزان مالون‌دی‌آلدئید، اینترلوکین ۶، پروتئین واکنشگر C  و فاکتور نکروزدهنده تومور-آلفا در گروه‌های تجربی نیز با کاهش معنی‌دار همراه شد (۰۵/۰> P) که این تغییرات در گروه کنترل معنی‌دار نبود (۰۵/۰<P).
بحث و نتیجه ­گیری: با توجه ‌به نتایج به‌ دست‌ آمده می‌توان گفت احتمالاً مصرف کورکومین به دلیل اثرات آنتی‌اکسیدانی قوی که دارد و ترکیب آن با تمرین مقاومتی می‌تواند در جهت سرکوب التهاب ناشی از چاقی مؤثر واقع شود.

صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به یافته می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Yafteh

Designed & Developed by : Yektaweb