۸ نتیجه برای ندری
مهرداد نامداری، علی اسماعیلی، بابک بهاروند، صدیقه ندری، ساسان ساکت، محمد جواد طراحی، یعقوب شیرخانی، اصغر سپهوند،
دوره ۷، شماره ۱ - ( ۱۰-۱۳۸۴ )
چکیده
مقدمه: بیماری عروق کرونر از شایع ترین و مهم ترین علل مرگ در جهان است. زمینه ساز اصلی بیماری، آترواسکلروز عروق کرونراست. این بیماریهای عروق کرونردارای طیف وسیعی است که در یک سر طیف ایسکمی بدون علامت و در سر دیگر طیف، مرگ ناگهانی است. هدف این مطالعه بررسی تفاوت ها و مقایسه تغییرات اجزای c۳ و c۴ کمپلمان در این دو بیماری است. تا شاید بتوان از این اجزا به عنوان شاخص هایی برای تعیین پیش آگهی و عوارض حاد آنها استفاده نمود.
مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی ۳۰ بیمار از هر گروه بیماران دچار انفارکتوس حاد قلبی و آنژین صدری ناپایدار که در بخش مراقبت های ویژه قلبی بستری شده بودند، با ۳۰ فرد سالم داوطلب به عنوان گروه کنترل مقایسه شدند. یافته های بالینی و آزمایشگاهی در زمان بستری، ۱۲ ساعت، ۲۴ ساعت و ۴۸ ساعت بعد جمع آوری شد.
از همه بیماران نوار قلب در بدو ورود و روزانه گرفته شد، اکوکاردیوگرافی به عمل آمد و از همه بیماران نمونه خون برای تعیین سطح سرمی کمپلمان گرفته شد. بیماران تا ۱۴ روز پس از ترخیص پیگیری شدند.نتیجه گیری: در گروه بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد قلبی سطح سرمی اجزای کمپمان با بروز نارسایی قلب و انفارکتوس، موج Q و مرگ و میر ارتباط داشت؛ ولی در بیماران مبتلا به آنژین صدری ناپایدار تنها بیانگر فعال شدن این سیتم است و فقط سطح سرمی C۳ با میزان قدرت انقباضی قلب ارتباط داشت.
یافته ها: در بررسی انجام شده سیستم کمپلمان در هر دو گروه بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد و آنژین صدری ناپایدار فعال شده بود. در گروه بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد میزان فعالیت شدیدتر از گروه بیماران مبتلا به آنژین صدری ناپایدار بود (۰۱/۰p<). در بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد و نارسایی قلبی متعاقب آن و در بیماران با انفارکتوس حاد با موج Q بالاتر از بقیه موارد بود (۰۱/۰p<). در بیماران با انفارکتوس حاد سطح سرمی اجزا ی کمپلمان به طور مستقیم با بالاترین سطح Cratin phospho kinas (CPK) و به طور معکوس با کسر تخلیه بطنی مرتبط بود (۷۱/۰r=) و از طرفی افزایش سطح سرمی کمپلمان به طور مستقیم با افزایش مرگ و میر بیماران ارتباط داشت. در بیماران مبتلا به آنژین صدری ناپایدار بین سطح سرمی C۳ با کسر تخلیه بطنی ارتباط معنی دار وجود داشت (۷۱/۰r=). مقایسه سطح سرمی کمپلمان دو گروه انفارکتوس حاد و آنژین صدری ناپایدار با گروه کنترل اختلاف معنی داری را نشان داد (۰۱/۰p<).
فریدون سبزی، حسن تیموری، صدیقه ندری،
دوره ۸، شماره ۳ - ( ۸-۱۳۸۵ )
چکیده
مقدمه: یکی از داروهایی که در بیهوشی عمومی کاربرد فراوان دارد، کتامین است. حلالیت دارو و ماهیت آن، قدرت بسیار بالای دارو برای القاء بیهوشی و عوارض اندک قلبی، عروقی و تنفسی آنرا داروی بسیار مناسبی برای بیهوشی ساخته است. اما این دارو عوارض جانبی از قبیل افزایش ترشحات راه هوایی، بالا رفتن فشار داخل مغزی، فشار داخل چشم، فشار داخل معده و… دارد که به سهولت قابل کنترل می باشد. مهمترین و شایعترین عارضه جانبی آن توهم بعد از عمل می باشد که شیوعی بین ۵ تا ۳۰% داشته و درمانی هم ندارد اما برای پیشگیری از آن عمدتاً بر استفاده از بنزودیازپین ها تأکید
می شود. در این مطالعه اثر دیازپام و میدازولام را به عنوان پیش دارو در پیشگیری از توهم بعد از عمل ناشی از کتامین مورد بررسی قرار داده ایم.
مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی دوسوکور تعداد ۵۰ نفر از بیمارانی که نامزد بیهوشی عمومی توسط کتامین بودند، به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. در یک گروه بعنوان پیش دارو از دیازپام و در گروه دیگر از میدازولام استفاده شد، سپس شیوع توهم بعد از عمل در هر دو گروه محاسبه گردید و با استفاده از آزمون کای دو تفاوت آماری بین دو گروه بررسی شد.
نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که میدازولام در پیشگیری از بروز توهم بعد از عمل ناشی از کتامین نسبت به دیازپام مؤثرتر است. به عبارتی اگر چه توهم بعد از عمل ناشی از کتامین درمان خاصی ندارد اما می توان با تجویز بنزودیازپین ها و به ویژه میدازولام از بروز آن پیشگیری نمود.
یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که در گروه نخست که دیازپام دریافت نمودند، ۳۶ درصد دچار توهم شدند و در گروه دیگر که میدازولام دریافت کردند تنها ۸ درصد دچار توهم بعد از عمل شدند. آزمون آماری مجذور کای تفاوت آماری معنی داری را بین دو گروه از نظر بروز توهم بعد از عمل نشان داد.
بهزاد صدری، صدیقه ندری، بهزاد پوستی، هرمز محمودوند،
دوره ۹، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۸۶ )
چکیده
Ø مقدمه: خونریزی حین عمل یکی از مهمترین عوارض در طی انواعی از جراحیها از جمله جراحی ستون مهره ها، جراحی پلاستیک مخصوصاً رینوپلاستی است. جهت کاهش این مشکل، تکنیک ها و داروهای زیادی استفاده می شود. در این مطالعه ما اثر پیش داروی کلونیدین خوراکی در ایجاد یک محدودۀ عمل تا حد امکان عاری از خون در بیماران تحت رینو پلاستی را مورد بررسی قرار داده ایم. Ø مواد و روش ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی دو سویه کور است که روی ۴۰ بیمار ASA-۱ کاندید عمل جراحی رینوپلاستی انتخابی تحت بیهوشی عمومی انجام گردیده است. بیماران بصورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. ۲۰ بیمار فقط دیازپام خوراکی mg/kg ۱/۰ و ۲۰ بیمار هم دیازپام mg/kg ۱/۰ و هم کلونیدینkg / gµ ۳ بصورت خوراکی ۹۰ دقیقه قبل از آمدن به اتاق عمل دریافت کردند. روش بیهوشی در هر دو گروه یکسان بود. خونریزی حین عمل با استفاده از یک سیستم نمره دهی ۴ تایی از ۱ معادل خونریزی شدید تا ۴، معادل بدون خونریزی و نیز میزان خون موجود در ساکشن و تعداد گازهای کاملاً خونی شده ارزیابی شد. این اطلاعات در پرسشنامه ثبت داده ها گردآوری شدند. تجزیه وتحلیل آماری با استفاده از آزمون تی نمونه ای مستقل تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه نشان می داد (۰۰۱/۰p<). Ø یافته ها: متوسط سن افراد مورد مطالعه ۶ ±۹/ ۲۴ سال بود. متوسط تعداد گازهای خونی شده در گروهی که کلونیدین دریافت کرده بودند ۹/۰±۹/۱ ودر گروه دیگر ۱/۱ ±۶/۳ بود. متوسط حجم خون موجود در ساکشن در گروهی که کلونیدین دریافت کرده بودند ۲۸ ±۶۵ و در گروه دیگر ۳۰± ۱۲۵ میلی لیتر بود. اختلاف آماری معنی داری بین جنس و متوسط سن دو گروه وجود نداشت (۰۵/۰p<). Ø بحث و نتیجه گیری: پیش درمانی با کلونیدین خوراکی ۳ میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن میزان خونریزی در رینو پلاستی را کاهش داده و رضایتمندی جراح را افزایش می دهد.
صدیقه ندری، سیده مریم ساران، حسن تیموری، محمد سلطانی، خاطره عنبری،
دوره ۱۳، شماره ۴ - ( ۱۲-۱۳۹۰ )
چکیده
بحث و نتیجهگیری: در این مطالعه میزان ۱/۵۹ درصد از خون های درخواست داده شده مورد استفاده قرار نگرفت که با توجه هزینه های تولید، نگهداری، جداسازی فرآورده ها، انتقال تا محل بیمارستان و همچنین هزینه های کراسمچ اعم از آزمایشگاهی و نیروی انسانی، واقعی کردن درخواست ها بر مبنای نیازسنجی های علمی توصیه می شود.
مواد و روشها: مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی است. تعداد نمونهها ۶۴۸ نفر برآورد شد و بیماران با درخواست خون و فرآوردههای خونی در طی زمان مطالعه بررسی گردیدند. متغیرهای مورد بررسی در چک لیست ثبت و داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS آنالیز شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که در طول مطالعه ۷۷۴۶ بیمار بستری شد. از این تعداد برای ۶۴۸ بیمار خون یا فرآورده خونی درخواست شد (۸ درصد) که از این تعداد ۲۶۵ نفر (۹/۴۰ درصد) تحت تزریق خون و فرآورده های آن قرار گرفتند. بیشترین فرآورده تزریق شده پک سل (۳/۷۱ درصد) بود. میانگین هموگلوبین بیماران قبل از تزریق g/dl۴۹/۹ بود . بیشترین علت تزریق خون کاهش مزمن هموگلوبین و بیشترین عمل جراحی منجر به تزریق خون ، جراحی شکستگی فمور بود. نسبت کراسمچ به تزریق خون معادل ۱/۱ محاسبه شد.
مقدمه: خون یک منبع حیات بخش است که جانشین ندارد. محدودیت مدت زمان نگهداری و همچنین فرآیندهایی مانند آزمون های غربالگری سلامت خون، تعیین گروه و کراسمچ که مستلزم هزینههای پرسنلی و تجهیزات آزمایشگاهی می باشد، بر اهمیت نحوه صحیح درخواست و مصرف مناسب آن میافزاید. این مطالعه با هدف تعیین میزان تزریق خون و فرآورده های آن و اندازه گیری نسبت کراسمچ به تزریق خون انجام شد.
صدیقه ندری، اردشیر شیخ آزادی، خاطره عنبری، رضا میکائیلی،
دوره ۱۵، شماره ۱ - ( ۲-۱۳۹۲ )
چکیده
مقدمه: شکایت از پزشکان یکی از مشکلاتی است که ممکن است هر پزشکی در طول دوره طبابت با آن روبرو شود. این مسأله سبب اتلاف انرژی و وقت و نیز ایجاد استرس در پزشکان می شود. طبق آمارهای موجود شکایات در ایران رو به افزایش است. شناخت این علل میتواند در پیشگیری از بروز شکایت مؤثر باشد. این طرح با هدف تعیین علل شکایت مطرح شده به سازمان نظام پزشکی شهر خرمآباد از سال ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۰ انجام گرفت
مواد و روشها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی- مقطعی و گذشتهنگر است. برای انجام این مطالعه تمام شکایاتی که از سال ۱۳۸۵ تا سال ۱۳۹۰ در سازمان نظام پزشکی خرمآباد مطرح شده بود، مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات مورد نظر از پروندهها به پرسشنامه منتقل گردید. سپس دادههای جمعآوری شده در نرمافزار آماری وارد شده و با آزمونهای آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
بحث و نتیجهگیری: رعایت اخلاق پزشکی و تعهد حرفهای، برقراری ارتباط مناسب پزشک و کادر درمان با بیمار و همراهان او، توضیح کامل درمان و عوارض احتمالی آن، عدم بزرگ نمایی و اغراق در نتایج درمانی، مطالعه مستمر و به روز کردن دانش پزشکی، مهارت لازم و تجربه کافی پزشک، استفاده نکردن از روش هایی که دوره های آموزشی آن را نگذارنده باشند، انتخاب صحیح بیمار و اخذ رضایت آگاهانه و برائت ممکن است به کاهش شکایت از پزشکان منجر شود.
یافتهها: در این مطالعه ۲۶۰ مورد شکایت بررسی شد. بیشترین شکایات مطرح شده از بیمارستان های دولتی بود (۸/۶۸ درصد) . بیشترین علت شکایات مطرح شده مربوط به بیاحتیاطی (۴/۵۵ درصد) و کمترین آن مربوط به عدم رعایت نظامات دولتی (۲۱ درصد) بود. ازتعداد ۲۶۰ مورد مطرح شده در هیئت بدوی ۸۰ مورد (۸/۳۰ درصد) قصور و ۱۸۰ مورد (۲/۶۹ درصد) به عنوان عدم قصور تشخیص داده شد. بر اساس نتیجه هیئت تجدیدنظر از کل ۲۶۰ مورد، ۶۱ مورد (۵/۲۳ درصد) قصور و ۱۹۹ مورد (۵/۷۶ درصد) عدم قصور تشخیص داده شد.
خاطره عنبری، عباس مهدویان، ستار ندری،
دوره ۱۵، شماره ۵ - ( ۱۲-۱۳۹۲ )
چکیده
مقدمه: کیفیت ارتباط مادر وکودک نقش بسزایی درشکل گیری شخصیت، عملکرد اجتماعی و بهداشت روان کودک درآینده دارد. این پژوهش با هدف بررسی الگوهای ارتباطی مادر و کودک و عوامل پیشگویی کننده آن طراحی شده است. مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی ۱۱۰ مادر مراجعه کننده به بیمارستان کودکان شهر خرم آباد به روش نمونه گیری متوالی وارد مطالعه شدند. ابراز گردآوری اطلاعات پرسشنامه ارزیابی رابطه والد و کودک (MCRE) بود. ابتدا نقطه نظرات مادران را در ۴ حیطه پذیرش فرزند، بیش حمایتگری، سهلگیری افراطی و طرد فرزند مورد بررسی قرار گرفت. سپس با توجه به نقطه برش هرحیطه، نوع الگوی ارتباطی تعیین شد. از آزمون دقیق فیشر و تحلیل رگرسیون خطی جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات استفاده شد. بحث و نتیجهگیری: بالا بردن سطح آگاهی مادران از طریق برگزاری کارگاههای آموزشی میتواند مهارت پرورش صحیح فرزند را افزایش داده و منجر به پرورش مهارتهای اجتماعی و کاهش مشکلات رفتاری کودکان در آینده شود. یافتهها: میانگین سنی مادران ۶۴/۶± ۶/۲۸ سال بود. الگوی ارتباطی۴/۶۶% مادران بیش حمایتگری و ۱/۱۹% آنها سهل انگاری افراطی بود. ۸/۱۲% از الگوی پذیرش فرزند و ۸/۱% ازالگوی ارتباطی طرد فرزند پیروی میکردند. بین متغیرهای سن، میزان تحصیلات، وضعیت تاهل و نوع بارداری و همچنین محل سکونت ماردران با نوع الگوی ارتباطی آنها ارتباط آماری معنادار دیده شد (۰۵/۰< P). در تحلیل رگرسیون خطی مهمترین فاکتور پیشگویی کننده نوع الگوی ارتباطی، تک والدی بودن و بارداری برنامه ریزی نشده بود.
صدیقه ندری، سیروس کاظمی، مهران مرادی، هرمز محمودوند، رضوان احمدی رکن آبادی، امید علی پاپی،
دوره ۱۶، شماره ۱ - ( ۳-۱۳۹۳ )
چکیده
مقدمه: خونریزی حین اعمال جراحی یکی از مهمترین عوارض در طی انواع جراحی هاست. جهت کاهش این مشکل تکنیکها و روشهای مختلفی استفاده شده است. در این مطالعه، اثر پیش داروی کلونیدین خوراکی در ایجاد محدوده عمل تا حد امکان عاری از خون در بیماران تحت عمل تمپانوپلاستی را مورد بررسی قرار دادیم . بحث و نتیجهگیری: پیش درمانی با کلونیدین میزان خونریزی حین عمل تمپانوپلاستی را کاهش و میزان رضایتمندی جراح را افزایش می دهد. یافتهها: هیچ اختلاف آماری معناداری بین جنس و سن در دو گروه وجود نداشت. تغییرات همودینامیک در گروهی که کلونیدین دریافت کرده بودند نسبت به گروه شاهد کمتر بود. میزان خونریزی در گروهی که داروی کلونیدین دریافت کرده بودند ۶/۵۴ برابر نسبت به گروه شاهد کمتر و رضایتمندی جراح نیز ۶/۵۴ برابر در گروه کلونیدین بیشتر از گروه شاهد بود. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از آزمون T مستقل، تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه نشان داد. مواد و روشها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی سه سوکور تصادفی روی ۸۸ بیمار کاندید عمل جراحی تمپانوپلاستی انجام گردید. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. ۴۴ بیمار ۹۰ دقیقه قبل از رسیدن به اتاق عمل ۳۰۰ میکروگرم کلونیدین و ۴۴ بیمار دارونما دریافت کردند. روش بیهوشی در هر دو گروه یکسان بود. خونریزی حین عمل با استفاده از یک سیستم چهارتایی از ۰ = بدون خونریزی تا III = خونریزی شدید ارزیابی شد. رضایتمندی جراح از محدوده عمل جراحی و تغییرات همودینامیک بررسی و در پرسشنامه ثبت شدند.
حسین محمودوند، مژگان میرزایی، مهرداد خاتمی، هرمز محمودوند، فرناز خیراندیش، معصومه نیازی، مریم سپهوند، صدیقه ندری،
دوره ۲۱، شماره ۳ - ( ۸-۱۳۹۸ )
چکیده
مقدمه: هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر ضد پروتواسکولکسی عصاره گیاه بلوط بر روی پروتواسکولکس های کیست هیداتید در شرایط In vitro و ex vivo می باشد. |
مواد و روش ها: در این مطالعه کبد گوسفندان آلوده به کیست هیداتید از کشتارگاه شهرستان خرم آباد جمع آوری شده و پس از جداسازی پروتواسکولکس های کیست هیداتید، جهت بررسی اثر ضد پروتواسکولکسی گیاه بلوط در شرایط in vitro و ex vivo، غلظت های ۲۵۰، ۵۰۰ و ۱۰۰۰ میلی گرم بر میلی لیتر از عصاره گیاه بلوط را با سوسپانسیونی از پروتواسکولکس ها (۱۰۳ × ۱ در هر میلی لیتر) مجاور کرده و در زمان ۴۰-۵ دقیقه میزان مرگ و میر آنها محاسبه گردید. |
یافته ها: یافته های in vitro مطالعه حاضر نشان داد که میزان کشندگی پروتواسکولکس ها پس از ۵ دقیقه مواجهه با غلظتmg/mL ۱۰۰۰ عصاره گیاه بلوط ۱۰۰ % بود. این در حالی است که در نتایج ex vivo، %۱۰۰ پروتواسکولکس ها پس از ۱۰ و ۲۵ دقیقه مواجهه به ترتیب با غلظت های ۱۰۰۰ و ۵۰۰ میلی گرم بر میلی لیتر عصاره بلوط از بین رفته بودند، که بیانگر این موضوع است که عصاره نیاز به زمان بیشتری برای نشان دادن اثرات ضد پروتواسکولکسی خود در شرایط ex vivo دارد (p< ۰,۰۵). |
بحث و نتیجه گیری: علاوه بر این نتایج، مطالعه حاضر بیانگر آن است که عصاره گیاه بلوط دارای اثرات ضد پروتواسکولکسی قابل توجهی در شرایط in vitro و ex vivo می باشد بنابراین می توان با انجام آزمایشات تکمیلی از آن به عنوان داروی جایگزین جدید در هنگام جراحی هیداتید استفاده کرد. |