۸ نتیجه برای طرهانی
فریبا طرهانی، امیر هومن کاظمی ،
دوره ۵، شماره ۲ - ( ۱۰-۱۳۸۲ )
چکیده
مقدمه : عفونت ادراری از بیماری های شایع باکتریال دوران کودکی است. حدود ۵-۳% دختران و ۱% پسران مبتلا به عفونت ادراری می شوند. درمان عفونت ادراری به واسطه افزایش شیوع سوشهای مقاوم، مشکل و درمان تجربی با آنتی بیوتیک های رایج مثل آمپی سیلین، کوتریموکسازول و آموکسی سیلین منجر به ایجاد مقاومت بیشتر و صرف هزینه های بیشتر شده است. هدف ما از این مطالعه بررسی مقاومت آنتی بیوتیکی در بیماران زیر ۱۴ سال با کشت مثبت ادرار بر اساس نتیجه آنتی بیوگرام بود.
مواد و روشها : در این مطالعه توصیفی ـ مقطعی کلیه بیمارانی که در طی یکسال (۸۱-۸۰) با عفونت ادراری به بیمارستان کودکان خرم آباد مراجعه کرده بودند (۱۲۷ نفر)، مورد بررسی قرار گرفتند. روش نمونه گیری برای انجام کشت و آنتی بیوگرام در بیماران واجد کنترل ادراری، گرفتن نمونه وسط ادرار و در اطفال بدون کنترل، اسفنکتری، آسپیراسیون سوپراپوبیک بود.
یافته ها : بر اساس یافته های آزمایشگاهی، ارگانیسم رشد کرده در کشت ادرار مبتلایان به این شرح بود: اشرشیاکولی
(۳/۷۳%) ، پروتئوس (۶/۱۲%) ، کلبسیلا (۴/۹%) انتروباکتر (۱/۳%)، سیتروباکتر (۸/۰%) و یرسینیا (۸/۰%). در مجموع مقاومت آنتی بیوتیکی در بیماران ۹/۹۶% بود و میزان مقاومت میکروارگانیسم ها به آنتی بیوتیک های کشت شده به این شرح بود: آمپی سیلین (۲/۸۸%) ، آموکسی سیلین (۶/۸۶%)، کوتریموکسازول (۶/۷۵) نیتروفورانتوئین (۹/۱۸%)، نالیدیکسیک اسید
(۲/۱۰%)،سفی کسیم (۷/۴%) سفتریاکسون (۱/۳%)، جنتامایسین (۸/۱۱%)، آمیکاسین (۱/۳%)، سیپروفلوکساسین (۷/۴%).
نتیجه گیری : نتایج نشان داد میزان مقاومت به آنتی بیوتیک های خوراکی که به طور رایجی در سایر عفونت ها تجویز می شوند بارز تراست.
فریبا طرهانی، مهیار زمان، امیر هومن کاظمی مطلق،
دوره ۶، شماره ۱ - ( ۳-۱۳۸۳ )
چکیده
مقدمه: عفونت منتشر باسیل کالمت ـ گرین (ب.ث.ژ ) متعاقب تلقیح واکسن زنده بیشتر به عنوان تظاهری از نقص ایمنی در کودکان در نظر گرفته می شود. ولی در نیمی از موارد که به عنوان موارد ایدیوپاتیک تعریف می شود هیچ گونه نقص ایمنی شناخته شده ای وجود ندارد.
نتیجه گیری: گرچه واکسن ب.ث.ژ از سال ۱۹۲۱ مورد استفاده می گردد و اثرات آن در پیشگیری از سل منتشر، مننژیال و سل ریوی به اثبات رسیده است ولی اختلاف نظر در مورد این واکسن همچنان ادامه دارد. خطیرترین عارضه واکسن ب.ث.ژ عفونت منتشر است که ممکن است منجر به مرگ بیمار شود.
معرفی بیمار: شیر خوار ۸ ماهه پسر که با مشکل وجود زخم در محل واکسیناسیون (ب.ث.ژ ) که از پنج ماه قبل ایجاد شده بود، بستری گردید. وی هم چنین از دو هفته قبل دچار تب، سرفه های خلط دار و اختلال تنفسی شده بود. بیمار تحت درمان آنتی بیوتیکی وسیع الطیف قرار گرفت ولی پاسخ درمانی مناسبی نداشت.
در معاینات بالینی بعدی توده ای به ابعاد ۳×۳ در(Left Upper Quadrant) LUQ لمس می شد. در عکس قفسه سینه تصویر رتیکولر منتشر و خوردگی در دنده هفتم مشهود بود. بیمار به مدت دوازده روز بستری بود و در نهایت فوت نمود. در کالبد شکافی بیمار در تمام نمونه های برداشته شده از اعضای مختلف تجمع فراوانی از باسیل اسید فاست وجود داشت و تشخیص نهایی عفونت منتشر سلی (BCGOSIS) بود.
فریبا طرهانی، مرضیه مؤمن نسب، سکینه طرهانی،
دوره ۶، شماره ۲ - ( ۵-۱۳۸۳ )
چکیده
مقدمه: مداخله های دردناک پزشکی در نوزادان بستری در بیمارستان بسیار بالاست و درمان های غیر دارویی جهت کاهش درد نوزادان هنگام مداخله های دردناک ارزشمند است. هدف از این مطالعه ارزیابی اثر ضد درد گلوگز خوراکی با غلظت متفاوت در کاهش درد نوزادان با استفاده از پاسخ های رفتاری نوزاد به تحریکات دردناک بود.
مواد و روشها: این مطالعه بصورت کارآزمایی بالینی روی ۶۵ نوزاد انجام شد. قبل از انجام مطالعه با توضیح کامل عملیات از والدین رضایت کتبی گرفته شد. هر نوزاد دو دقیقه قبل از خونگیری وریدی (۳ نوبت متوالی) ۳ ماده شامل آب مقطر، محلول دکستروز ۳۰% و محلول ۵۰% دریافت نموده و پاسخ آنها با استفاده از معیار های امتیاز بندی پاسخ های رفتاری به درد
(DAN Score) اندازه گیری و ثبت گردید. مطالعه به صورت دو سو کور انجام شد و مشاهده گر از نوع ماده تجویز شده کاملاً بی اطلاع بود. نتایج با استفاده از آزمون های آماری و نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد نمره درد به طور بارزی در نوزادانی که محلول شیرین دریافت کردند کمتر است. میانگین نمره درد برای آب مقطر، محلول دکستروز ۳۰% و محلول دکستروز ۵۰% به ترتیب ۷۴/۷، ۹/۶ و ۴۸/۵ بود. جنس، سن حاملگی و وزن تاثیری در پاسخ به درد نداشت.
نتیجه گیری: تجویز مقدار کمی از محلول های دکستروز ۳۰% یا ۵۰% حین خونگیری وریدی نوزادان می تواند آثار ضد درد قابل توجهی داشته باشد. این اثرات در مورد محلول ۵۰% بارزتر بوده و با پاسخ های رفتاری نوزادان به تحریکات دردناک قابل اندازه گیری است.
فریبا طرهانی، مرضیه مومن نسب، بهرام دلفان، آذر زنده کار، مهیار زمان،
دوره ۶، شماره ۳ - ( ۸-۱۳۸۳ )
چکیده
مقدمه: هیپربیلی روبینمی یک مشکل شایع و اکثرا خوش خیم نوزادی است که در ۸۰% نوزادهای نارس و ۶۰% نوزادان رسیده رخ می دهد. از روش های درمان زردی، فتوتراپی، تعویض خون و تجویز برخی مواد خوراکی از قبیل شارکول، کلستیرامین و آگار است که با ممانعت از جذب روده ای بیلی روبین سطح سرمی آن را می کاهند. در فرهنگ بومی ایران و بویژه در استان لرستان از ترنجبین به عنوان کاهنده زردی نوزاد به کرات استفاده می شود. هدف این تحقیق بررسی اثر ترنجبین خوراکی در کاستن زردی نوزادان بود.
مواد و روشها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی در نوزادان رسیده با وزن بالای ۲۵۰۰ کیلوگرم و بدون هرگونه فاکتور خطر انجام شد. به گروه مورد (۴۱ نوزاد) cc/kg۱ هر ۱۲ ساعت، سوسپانسیون ۳۰ گرم درصد ترنجبین خوراکی علاوه بر فتوتراپی تجویز و در گروه شاهد فتوتراپی به تنهایی انجام شد. سطح بیلی روبین توتال و مستقیم هر ۲۴ ساعت اندازه گیری شد. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون t تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها: آزمون t نشان داد بین طول مدت بستری دو گروه تفاوت معنی داری نداشته است. همچنین بیلی روبین توتال و مستقیم دو گروه بعد از ۲۴ ساعت تفاوت معنی داری نداشته است؛ ولی بیلی روبین مستقیم ۴۸ ساعت پس از شروع ترنجبین به طور معنی داری پایین تر از گروه شاهد بود (۰۱۴/۰p=).
نتیجه گیری: علیرغم باورهای بومی مبنی بر تاثیر ترنجبین در کاستن زردی نوزادی تجویز این ماده اثر قابل توجهی در درمان زردی نداشته و به عنوان درمان زردی پیشنهاد نمی شود.
فریبا طرهانی، رجب رشیدی، شبنم دالوند، سکینه طرهانی، رامش ساکی،
دوره ۱۱، شماره ۱ - ( یافته ۱۳۸۸ )
چکیده
مقدمه: بسیاری از دانش آموزان تمایل به حمل کیف های کوله پشتی دارند. حمل کیف های سنگین بطور فزاینده دانش آموزان را در معرض خطر قرار داده و ممکنست منجر به آسیب های دراز مدت به بدن در حال رشد آنها شود. این تحقیق بر روی دانش آموزان دبستانی شهر خرم آباد جهت بررسی وزن کیف های آنها و نحوه بارگیری و حمل کیف ها ی آنها ، نحوه بار گیری و حمل کیف ها و وجود سابقه کمر درد در آنها انجام شده است . |
مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی _ مقطعی روی ۱۰۰۹ دانش آموز دبستانی انجام شد. دانش آموزان و کیف های آنها توزین شده و درصد وزن کیف از وزن دانش آموز تعیین شد. در عین حال سوالاتی در مورد نحوه بار گیری ، حمل کیف ها و سابقه کمر درد در کودکان انجام و ثبت گردید . |
یافته ها: ۸/۵۷% از کودکان مورد بررسی کیف های سنگین حمل می کردند. ۶/۲۴% تنها از یکی از بند های شانه برای حمل کیف استفاده می کردند و سابقه کمر درد در ۱/۲۶% آنها وجود داشت. رابطه معنی داری بین کیف های سنگین و حمل آنها روی یک شانه و سابقه کمر درد در کودکان وجود داشت . |
بحث و نتیجه گیری : بسیاری از دانش آموزان کیف های سنگین تر از وزن استاندارد و با روش غلط حمل می کنند که منجر به ایجاد کمر درد و سایر عوارض در آنها می شود . |
|
دکتر نادره طایی، دکتر فرزانه عباسی، دکتر فریبا طرهانی،
دوره ۱۳، شماره ۲ - ( ۵-۱۳۹۰ )
چکیده
سندرم آلگرو (Allgrove Syndrome) ،سندرم تریپل آ یا نقص فامیلی گلوکوکورتیکوئید یک نقص ژنتیکی نادر با توارث اتوزوم مغلوب است و اولین بار درسال۱۹۷۸ توسط الگرو و همکارانش گزارش گردید. سندرم آلگرو با فقدان اشک (آلاکریما )، نقص ایزوله گلوکوکورتیکوئید و آشالازی قسمت تحتانی مری شناسایی می شود. یافته‌های عصبی و پوستی نیز درتعدادی از بیماران دیده می‌شود. افزایش رنگدانه پوستی و فقدان اشک از یافته‌های کلیدی در تشخیص سندرم آلگرو است. در این مقاله دختر ۲ ساله‌ای که بدنبال ابتلا به اسهال و استفراغ دچار افزایش رنگدانه پوست شد،گزارش می‌شود.
فریبا طرهانی، شبنم دالوند، نادره طائی ،
دوره ۱۳، شماره ۴ - ( ۱۲-۱۳۹۰ )
چکیده
بحث و نتیجه‌گیری: سندرم گلدنهار ناهنجاری مادرزادی است که عمدتاً صورت را گرفتار می کند ولی درگیری سایر ارگان ها باید در نظر گرفته شود.مشکلات قلبی عمده ترین علت مرگ در این بیماران است.
معرفی مورد: بیمار نوزاد یک روزه دختر که از مادر ۳۰ساله به ظاهر سالم با زایمان واژینال متولد شده بود. ناهنجاری های مادرزادی در معاینه فیزیکی جلب توجه می کرد و شامل میکروتی و آترزی کانال گوش راست، هیپرتلوریسم، میکروگناتی و یک شکاف واسط بین گوش راست و لب بود .سوفل قلبی در معاینه قلبی وجود داشت.
مقدمه: همی فاسیال میکروزومی یا سندرم گلدنهار ناهنجاری مادرزادی است که تظاهرات اصلی آن شامل اختلال رشد یک‌طرفه گوش (آترزی کامل)، فک و گردن است.این سندرم با ناهنجاری سایر ارگان ها همراه است و از نظر فنوتیپی تنوع بسیاری دارد.
فریبا طرهانی، شبنم دالوند، محمد جواد طراحی، منیژه احمدی،
دوره ۱۴، شماره ۵ - ( ۱۱-۱۳۹۱ )
چکیده
بحث و نتیجه‌گیری: شیر دوشیده شده به صورت ﻣﺆثری درد در هنگام خونگیری وریدی را در نوزادان کاهش می دهد و می تواند به عنوان یک ضد درد طبیعی، غیر تهاجمی و در دسترس به ویژه هنگامی که مادر قادر به حضور در بخش نوزادان جهت شیردهی نیست، مورد استفاده قرار گیرد .
مواد و روشها: این مطالعه یک کار آزمایی بالینی بود که در آن ۳۰ نوزاد ترم مورد بررسی قرار گرفتند. هر نوزاد قبل از هر یک از سه نوبت خونگیری متوالی، شیر دوشیده شده مادر، شیر خشک و دکستروز ۵۰% را به صورت تصادفی و بدون ترتیب خاصی دریافت کرد و پاسخ رفتاری وی به درد با استفاده از معیارهای امتیاز بندی درد در نوزادانDAN Score) )اندازه گیری و ثبت گردید. مطالعه به صورت دو سویه کور انجام شد و مشاهده گر از نوع ماده تجویز شده کاملاً بی اطلاع بود .
یافته‌ها: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد نمره درد به طور معنی داری در نوزادانی که شیر دوشیده شده مادر دریافت کردند نسبت به دریافت کنندگان شیر خشک و دکستروز ۵۰% کمتر بود . دریافت کنندگان شیر خشک بیشترین نمره درد را داشتند . جنس ، سن و وزن نوزاد تاثیری در پاسخ به درد نداشتند .
مقدمه: نوزادان حتی وقتی سالم متولد می شوند ممکن است تحت اقدامات تهاجمی و درناک قرار بگیرند. شواهدی وجود دارد که نوزادان به خوبی درد را احساس می کنند و حساسیت و عوارض طولانی مدت به درد در آنها بیش از کودکان بزرگ تر است. درمان های غیر دارویی برای کاهش درد هنگام اقدامات دردناک نوزادان ارزشمند می باشد. هدف از این پژوهش بررسی اثر ضد درد شیر دوشیده شده مادر در کاهش درد نوزادان حین خونگیری وریدی و مقایسه آن با شیر خشک و دکستروز ۵۰% می باشد.
