یافته

---

مقدمه: نفروپاتی دیابتی یکی از علل مرحله نهایی بیماری کلیوی است .به علت هیپرگلیسمی در کلیه آنژیوتانسین II بطور موضعی افزایش یافته و موجب القاء ضایعات کلیوی بویژه ضایعات گلومرولی می شود. دراین تحقیق گیرنده نوع۱ آنژیوتانسینII(AT۱)توسط لوزارتان بلوکه وتاثیر این دارو در مهار ضایعات کلیوی بطور کمی ارزیابی گردید. مواد و روشها: در این مطالعه تجربی ۲۴ رت نر دوماهه نفرکتومی چپ گردیده و بطور تصادفی به سه گروه ۸ تایی تقسیم شدند. سپس با تزریق آلوکسان(mg/Kg ۱۲۰زیرجلدی)در گروههای دوم و سوم دیابت القاء گردید,۵ روز بعد از القاء دیابت به گروه سوم مدت ۸ هفته لوزارتان(mg/Kg/day ۵)از راه دهان داده شد.سپس کلیه حیوانات تمام گروههابرداشته وفیکس گردید. هر کلیه به اسلایسهایی با ضخامت یک میلی متر بریده (نمونه گیری تصادفی سیستماتیک)وبعداز پردازش بافتی از هر اسلایس زوج برش با ضخامت ۵ میکرون تهیه و با روش PAS رنگ آمیزی شدند. با استفاده از روش کاوالیری و دایسکتور فیزیکی حجم کلیه، حجم گلومرولهاو تعداد گلومرولها در هر کلیه برآورد گردید. تفاوت میانگینهای متغیرهادربین گروهها بانرم افزار SPSS۱۲و روش آماری Mann withneyدر P<۰.۰۵ ارزیابی گردید. یافته ها: نتایج بدست آمده نشان دادند درمان با لوزارتان در گروه درمانی نسبت به گروه دیابتی بدون درمان در هر سه متغیر حجم کلیه،حجم گلومرولها وتعداد گلومرولها تفاوت معنی داری داشته است (۰۵/۰p<) وتوانسته است در مهار ضایعات مؤثر باشد. نتیجه گیری: مصرف لوزارتان در دز پایین و دراز مدت در رتهای دیابتی –نفرکتومی یکطرفه توانسته است بطور معنی داری در جلوگیری از افزایش حجم کلیه (حدود ۸۴%) تأثیر داشته و افزایش حجم گلومرولی را ۶۷% مهار ودر جلوگیری از کاهش تعداد گلومرولها حدود ۶۸% مؤثر باشد.برای حصول نتایج بهتر ترکیب درمانی با داروهای دیگر پیشنهاد می گردد.

---

مقدمه: باتوجه به اثر رانی تیدین در مهـار آنـزیـمهای Na+ K+ ATPase ، Ca++ ATPase وMg++ ATPase در بیضه‌ها ، افزایش سطح پرولاکتین ، اختلال در متابولیسم استروژن درکبد و گزارشاتی مبنی بر ژینکوماستی تأثیر مصرف طولانی مدت رانی تیدین بر بیضه مورد مطالعه قرار گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی ۴۰ رت نر بالغ دو ماهه آلبینو به چهار گروه ۱۰ تایی (یک گروه کنترل و سه گروه آزمایشی ۱، ۲ و ۳) تقسیم شدند. حیوانات گروه آزمایشـی ۱ ، ۲ و ۳ برای مدت دو ماه به ترتیب تحت تجویز دهانی رانـی‌تیدیـن با دوزهای ۱۰ ، ۷۰ و۴۰۰ mg/kg/day قرار گرفتند. بیضـه راست برداشته و در محلول بوئن ثابت گردید. بعد از پردازش بافتی و برش گیری ، برشها با روشهای H&E ، پاس و تریکروم رنگ‌آمیزی و مورد مطالعه کیفی و مرفومتریک قرار گرفتند.متغیرهای کمی با تست توکی و p<۰,۰۵ به کمک نرم افزار spss۱۲ ارزیابی شد. نتیجه گیری: رانی تیدین دردوز اپتی مم و دراز مدت ضایعه ای درساختار طبیعی بیضه ایجاد نکرده واثر معنی داری بر تغییر قطر و ضخامت پوشش لوله های سمینی فر نشان نمی دهد. یافته ها: رانی تیدین دردوز اپتی مم(g/kg/day۱۰) و دراز مدت ضایعه بافتی درساختار طبیعی بیضه ایجاد نکرده و بر تغییر قطر و ضخامت پوشش لوله های سمینی فرنسبت به گروه کنترل تأثیر معنی داری نشان نداد. رانی تیدین در دوزهای بالا (۷۰ و۴۰۰ mg/kg/day) موجب ایجاد شکاف در پوشش لوله ها ، حفره دار شدن لوله ها ، آتروفی لوله ها و کاهش معنی دار ضخامت پوشش لوله های سمینی فر شد (۰۵/۰p<)؛ ولی موجب تغییر قطر لوله ها شد.

---

مقدمه: نفروپاتی دیابتی یکی از علل مرحله نهایی بیماری کلیوی است. در دیابت قندی افزایش IGF-۱ (فاکتور رشد شبه انسولینی –۱) موضعی و افزایش هورمون رشد موجب القاء ضایعات کلیوی بویژه افزایش مزانژیوم داخل گلومرولی ودرنهایت اسکلروز گلومرولی میگردد. در این تحقیق تولید IGF-۱ و هورمون رشد توسط اکتروتید مهار و تأثیر آن بر مهار اسکلروز گلومرولی بطور کمی بررسی گردید. مواد و روش ها: در این بررسی تجربی۲۱ راس رت نر دوماهه نفرکتومی چپ گردیده و بطور تصادفی به سه گروه ۷ تایی تقسیم شدند. با تزریق آلوکسان(mg/Kg ۱۲۰ زیرجلدی) در گروههای دوم و سوم دیابت القاء گردید,۵ روز بعد از القاء دیابت به گروه سوم مدت ۸ هفته اکتروتید(۱۰ میکروگرم در روز)بصورت زیر پوستی تزریق گردید، سپس تمام حیوانات نفرکتومی شده و کلیه برداشته شده و فیکس گردید. هر کلیه را به اسلایسهایی با ضخامت یک میلی متر بریده وبعداز پردازش بافتی از هر اسلایس برشی با ضخامت ۵ میکرون تهیه و با روش PAS رنگ آمیزی شدند. با استفاده از روش کاوالیری و شمارش نقطه، حجم کورتکس کلیه، حجم گلومرولهاو حجم مزانژیوم برآورد گردید. تفاوت میانگین متغیرها با نرم افزار SPSS ۱۲ و تست آماری Mann Withney در P<۰.۰۵ ارزیابی گردید. نتیجه گیری: مهار افزایش حجم کورتکس و مهار افزایش مزانژیوم درمان با اکتروتید بطور معنی داری نسبت به دیابتی بدون درمان مؤثرمی باشد.ولی این درمان نتوانسته است در مهار هیپرتروفی گلومرولی در رتهای دیابتی اثر معنی داری نشان دهد. یافته ها: مصرف اکتروتید با مقدار پایین و دراز مدت در رتهای دیابتی توانسته است نسبت به دیابتی های بدون درمان در جلوگیری از افزایش حجم کورتکس کلیه حدود ۶۷% و در جلوگیری از افزایش حجم مزانژیوم حدود ۵۳% بطور معنی دار مؤثر باشد. این درمان افزایش حجم گلومرولی را ۲۶% مهار می کند.

---

وقوع یائسگی و کاهش هورمونهای استروئیدی موجب بروز استئوپروز می‌گردد. درمان استئوپروز با هورمونهای استروئیدی مثل استروژن در زنان یائسه منجر به عوارض جانبی مانند سرطان پستان و سیستم تناسلی شده است. از آنجاییکه فعالیت استئوکلاستها جهت برداشت استخوان نیازمند ترشح یونهای H+ و اسیدی نمودن محیط برای جذب استخوان است. امروزه کاربرد مهارکننده‌های پمپ پروتون برای مهار فعالیت استئوکلاستها تحت بررسی است. از طرف دیگر مطالعات اخیر نشان می‌دهد که این مهارکننده‌ها با کاهش جذب کلسیم در روده، می‌توانند خطر بروز شکستگی استخوانها را افزایش دهند. با توجه به شواهد مذکور، فیزیولوژی استئوکلاستها و نحوه اثر ویتامین D‌ بر جذب کلسیم روده، در این پژوهش تأثیر توأم مصرف ویتامین D۳ و امپرازول بررسی می‌گردد. مواد و روش ها: ۶۴ رت ماده از نژاد اسپراگ با وزن تقریبی ۱۶۰ تا ۱۸۰ گرم انتخاب و به هشت گروه هشت تایی تقسیم شدند یک هفته بعد از عمل اورکتومی درمان گروههای سوم تا هشتم شروع و بمدت ۱۲ هفته ادامه داشت. هنگام نمونه گیری از رتها ابتدا تحت بیهوشی خونگیری و سرم تهیه شد و سپس مهره‌های کمری و استخوانهای فیمر و تیبیای سمت راست رتها جدا و در محلول ثبوتی قرار گرفت. میزان آلکالین فسفاتاز و کلسیم سرم اندازه‌گیری شد. میزان مقاومت تنه استخوانهای فیمر در برابر شکستگی اندازه‌گیری گردید. از تنه مهره‌های L۳ و انتهای استخوانهای تیبیا اسلاید بافتی تهیه گردید و تراکم حجمی تیغه‌های استخوانی تنه مهره‌های L۳ نمونه‌ها با روش استریولوژیک اندازه گرفته شد. تعداد استئوکلاستها در اسلایدهای تیبیا بصورت تصادفی اندازه‌گیری شد و با استفاده از اصل ارشمیدوس چگالی مهره‌های L۴ تعیین گردید.میانگین داده‌ها با نرم‌افراز Spss۱۲ بررسی و مقایسه شدند. برای مقایسه میانگین آلکالین فسفاتاز، کلسیم سرم، چگالی مهره‌های L۴ و میزان مقاومت تنه استخوانهای فیمر در برابر شکستگی از آنالیز واریانس و تست گیمزهاول و برای مقایسه میانگین تراکم حجمی تیغه‌های استخوانی و تعداد استئوکلاستها از آزمون من‌ویتنی با ۰,۰۵ < P استفاده شد. یافته ها: اورکتومی بعد از ۱۲ هفته باعث بروز استئوپروز شدید در رتهای یائسه گروه دوم و هفتم گردید.گروههای اول (نرمال) ، سوم، چهارم، ششم و هشتم هیچگونه پوکی استخوانی را نشان ندادند و رتهای گروه پنجم بمیزان کمی دچار استئوپروز گردیدند. بحث و نتیجه گیری: مصرف ویتامین D و تا انداز‌ه زیادی DMSO از بروز و پیشرفت استئوپروز جلوگیری می‌کند. مصرف امپرازول نمی‌تواند از بروز استئوپروز جلوگیری نماید ولی در صورتیکه با دوز مناسبی از ویتامین D همراه گردد از بروز و پیشرفت استئوپروز جلوگیری می‌کند.

---

سیسپلاتین یک داروی مهم ضد نئوپلاسم است که نفروتوکسیسیتی عارضه اصلی آن محسوب میشود و مصرف آن در شیمی درمانی سرطان را محدود می سازد. از آنجائیکه رادیکالهای آزاد اکسیژن تا حد زیادی مسؤول نفروپاتی ناشی از سیسپلاتین هستند، اثرات تجویز خوراکی عصاره اتانولی برگ زیتون (OLE) بعنوان یک آنتی اکسیدان گیاهی بر نفروتوکسیسیتی ناشی از این دارو مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روشها: ۲۱ رت نر بالغ به سه گروه تقسیم شدند: گروه OLE۷۵+CP (تجویز خوراکی ۱۴ روزه mg/kg۷۵ OLE قبل از تجویز داخل صفاقی mg/kg۵ سیسپلاتین) ، گروهWater +CP (تجویز خوراکی ۱۴ روزه آب قبل از تجویز سیسپلاتین) و گروه Water+Saline (مانند گروه قبلی فقط تجویز سالین بجای سیسپلاتین). نمونه های پلاسما ۷۲ ساعت بعد از تزریق سیسپلاتین جمع آوری شدند و نمونه های ادرار از قبل از خونگیری بمدت ۲۴ ساعت جمع آوری گردیدند. کراتینین و اوره پلاسما، کسر دفع سدیم و پتاسیم، کلییرانس کراتینین و وزن نسبی کلیه ها در گروههای مختلف بعنوان شاخصهای عملکرد کلیه مورد سنجش قرار گرفتند. یافته ها: سیسپلاتین منجر به اختلال معنی دار در همه این شاخصهای عملکرد کلیه شد. تجویز خوراکی OLE باعث کاهش معنی دار کراتینین و کسر دفع پتاسیم شد و کاهش میزان اوره پلاسما در گروه OLE۷۵+CP نسبت به گروه Water+CP در مرز معنی داری بود (۰۸/۰p=). سایر شاخصهای عملکرد کلیه بین دو گروه اخیر تفاوت معنی داری نداشتند. بحث و نتیجه گیری: تجویز خوراکی ۱۴ روزه دوز پایین نمونه یی از عصاره برگ زیتون (بطور خاص حاوی اولئوروپئین بالا)، می تواند بطور نسبی نفروتوکسیسیتی ناشی از سیسپلاتین را در رتها کاهش دهد. اثر دوزهای بالاتر عصاره میبایست در تحقیقات بعدی بررسی شود.

---

نفروپاتی دیابتی علت شایع رسیدن به مرحله نهایی بیماری کلیوی است . اسانس مرزه خوزستانی برای اولین بار بعنوان آنتی اکسیدان ،آنتی دیابت و ضد التهاب در مهار نفروپاتی دیابتی بکار گرفته شد. بحث و نتیجه گیری: اسانس مرزه خوزستانی بطور معنی داری (۰۵/۰ >p) میتواند هیپرتروفی گلومرولی ،گسترش مزانژالی را مهار و حجم مویرگ گلومرولی را در رتهای دیابتی حفظ نماید. یافته ها: هیپرتروفی گلومرولی ، گسترش مزانژالی و کاهش مویرگهای گلومرولی در گروههای درمانی با اسانس مرزه خوزستانی بطور معنی داری در مقایسه با گروه دیابتی بدون درمان مهار شده بود ولی با سطح این متغیرها در گروه کنترل تفاوت معنی داری داشت. سطح سرمی مالون دی آ لدهید در گروههای تحت درمان بطور معنی داری در سطح گروه کنترل حفظ شده بود(۰۵/۰ > p). مواد و روش ها: چهل رت نر مورد جراحی نفرکتومی چپ قرار گرفتند.رتها بطور تصادفی به چهار گروه (هر گروه ۱۰ راس) تقسیم شدند ، گروه یک کنترل، گروه دوم دیابتی بدون درمان ، گروههای سوم و چهارم گروههای درمانی با اسانس مرزه به ترتیب با دوز درمانی ۲۵۰ppm و ۵۰۰ppm در آب خوردن .در گروههای دوم،سوم و چهارم با تزریق زیر جلدی آلوکسان دیابت القا گردید.بعداز۸ هفته درمان مالون دی الدهید سرمی اندازه گیری شد.برشهای پارافینی از کلیه تهیه و بطریقه پاس رنگ امیزی گردید.حجم گلومرول ، حجم مزانژال داخل گلومرولی و حجم مویرگی گلومرولی با روشهای استریولوژیک برآورد گردید.اطلاعات به کمک نرم افزار SPSS۱۳ و تست ناپارا متری من-ویتنی در۰۵/۰ p< مورد مقایسه قرار گرفتند.

---

شیوع دیابت در جهان درحال افزایش است. در حال حاضر بیش از ۱۸۰میلیون نفر مبتلا به دیابت در جهان وجود دارد و‌ تا سال ۲۰۳۰ این تعداد دوبرابر خواهد شد.در دیابت مارکرهای استرس اکسیداتیوافزایش می‌یابد. کوآنزیم Q۱۰ به عنوان یک آنتی‌اکسیدان قوی باعث مهار پراکسیداسیون لیپیدها وحذف رادیکال‌های آزاد می‌شود. دراین مطالعه اثرات کوآنزیم Q۱۰ بر میزان لیپیدهای سرم در موش‌های صحرایی نر دیابتی بررسی شده است. بحث و نتیجه‌گیری: باتوجه به اینکه کوآنزیم Q۱۰ باعث کاهش فاکتورهای لیپیدی سرم می‌شود می‌توان با بررسی بیشتر از آن به عنوان مکمل درمانی دیابت استفاده کرد. یافته‌ها: نتایج بدست آمده نشان داد که کوآنزیم Q۱۰ تری‌گلیسرید، کلسترول،LDL و VLDL نسبت به گروه دیابتی درمان نشده(۰۵/۰>p) کاهش می‌دهد ولی افزایش HDL سرم معنی‌دار نبود. مواد و روش‌ها: بیست و یک عدد موش صحرایی نژاد ویستار(۲۰۰-۲۵۰ گرم) بطور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند(در هرگروه هفت عدد)، گروه اول کنترل، گروه دوم دیابتی و گروه سوم دیابتی درمان شده با کوآنزیم Q۱۰ با دوز ( mg/kg۱۵)؛ گروهای دوم وسوم از طریق تزریق تتراهیدرات آلوکسان ( mg/kg۱۲۰) دیابتی شدند. بعداز شش هفته درمان از آنها خون تهیه شدو میزان لیپیدهای سرم اندازه گیری شد. داده های بدست آمده با نرم افزار SPSS وآزمون Mann Whitney ارزیابی شد.

---

مقدمه: نفروتوکسیستی حاصل از جنتامایسین مصرف این دارو را با محدودیت روبروکرده است . مطالعات متعددی نشان داده اند که رادیکال های آزاد در نفروتوکسیسیتی ناشی از جنتامایسین دخالت دارند. در برگ درخت زیتون بیو فنل هایی مانند اولئروپین با خواص آنتی اکسیدانی وجود دارد. برای اولین بار در تحقیق حاضر اثر عصاره هیدروالکلی برگ زیتون برنفروتوکسیسیتی ناشی از مصرف جنتامایسین بررسی گردید. مواد و روش‌ها: ۳۵ موش صحرایی نر ن‍ژاد اسپراگ داولی بطور تصادفی به ۵ گروه مساوی تقسیم شدند. به اولین گروه(گروه کنترل) تنها نرمال سالین تزریق شد. در چهارگروه نفروتوکسیسیتی با تزریق جنتامایسین(mg/kg ۱۰۰) به مدت ۱۲ روز ایجاد شد. سه گروه از موش ها همزمان با جنتامایسین تحت درمان با عصاره هیدروالکلی برگ درخت زیتون(دوزهای mg/kg ۱۰۰ و۵۰، ۲۵) قرار گرفتند. در پایان روز دوازدهم رت ها کشته شده، غلظت سرمی مالون دی آلدئید(MDA)،اوره و کراتی‌نین اندازه گیری و از کلیه ها برای مطالعات هیستوپاتولوژیکی مقاطع بافتی تهیه و به روش پاس رنگ آمیزی گردید . بحث و نتیجه‌گیری: عصاره هیدروالکلی برگ درخت زیتون قادر به حفاظت در برابر نفروتوکسیسیتی ناشی از مصرف جنتامایسین است. احتمالاً این اثر حفاظتی به خواص آنتی اکسیدانی این عصاره وابسته است. یافته‌ها: عصاره هیدروالکلی برگ زیتون در هر سه دوز مصرفی به طور معنی‌داری افزایش نکروز توبولی و کاهش دانسیته حجمی لوله های خمیده نزدیک ناشی از مصرف جنتامایسین را مهار کرد (۰۵/۰ >P). تنها دوزهای۵۰ و۱۰۰ عصاره ارتشاح لنفوسیتی را نسبت به گروه جنتامایسین کاهش داد(۰۵/۰ >P). مصرف جنتامایسین سبب افزایش مقدار MDA سرم در مقایسه با گروه کنترل شد(۰۵/۰ >P). تنها دوز ۱۰۰ عصاره توانست در مقایسه با سایر گروه های درمانی مقدار MDA سرمی را کاهش دهد(۰۵/۰ >P).مصرف هرسه دوز عصاره افزایش کراتی‌نین سرم ناشی از جنتامایسین را کاملا مهار نمود(۰۰۱/۰>P). تنها دوز۵۰عصاره توانست افزایش اوره سرمی ناشی از مصرف جنتامایسین را کاهش دهد(۰۵/۰ >P).

---

مقدمه: هدف مطالعه بررسی تعداد انواع فولیکول های تخمدانی و تغییرات رحمی در ۳ ، ۶ و ۹ ماه بعد از بستن دوطرفی لوله های رحمی در موش بزرگ بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی ۶۰ موش بزرگ (اسپراگو-داولی) ماده دوماهه به دو گروه کنترل و گروه بستن لوله های رحمی (هر گروه ۳۰ حیوان) تقسیم شدند. بستن لوله ها دوطرفی و شبیه روش پومروی انجام گرفت. هر سه ماه ۱۰ حیوان از گروه کنترل و ۱۰ حیوان از گروه بستن لوله ها به طور تصادفی انتخاب و سپس تخمدان و رحم چپ حیوان نمونه گیری و در محلول فرمال سالین ثابت گردید. برش های پارافینی (۵ میکرون ضخامت) تهیه و به روش هماتوکسیلین-ائوزین و تریکروم رنگ آمیزی شدند. تغییرات آندومتر به طریقه کیفی و انواع فولیکول های تخمدانی شمارش گردیدند. داده ها با آزمون من – ویتنی با نرم افزار SPSS۱۳ ارزیابی گردیدند(۰۵/۰< p). بحث و نتیجه‌گیری: بستن دو طرفی لوله های رحمی در موش بزرگ موجب تغییرات معنادار در تعداد انواع فولیکول های تحمدانی و جسم زرد نمی شود ولی ممکن است موجب القای التهاب آندومتر و هیپرپلازی کیستیک آندومتر در دراز مدت گردد. یافته‌ها: بین گروه کنترل و گروه بستن لوله ها بعد از ۳ ،۶ و ۹ ماه تغییرات معناداری در تعداد انواع فولیکول های تخمدانی و جسم زرد وجود نداشت. ارتشاح متوسط تا شدید سلول های التهابی در آندومتر گروه بستن لوله ها مشاهده شد. برای اولین بار هیپرپلازی کیستیک آندومتر در۲۰% حیوانات ۹ ماه بعد از بستن لوله ها مشخص گردید.

---

مقدمه: صمغ، در بهبود زخم در برخی بیماری‌ها و اختلالات مزمن یک چالش درمانی محسوب می‌شود. به لحاظ اثرات ضدالتهاب و ترمیمی عصاره هیدرو اتانولی صمغ درخت زردآلو، این عصاره در ترمیم زخم پوستی در موش صحرایی بررسی شد.

مواد و روش ­ها: ۲۸ موش بزرگ نر نژاد ویستار به ۴ گروه تقسیم شدند. گروه اول: نرمال، گروه دوم: کنترل داری زخم بدون درمان، گروه سوم: دارای زخم درمان با وازلین و گروه چهارم: داری زخم درمان با عصاره صمغ درخت زردآلو. زخمی به ابعاد ۲۸۰ میلی‌متر بر پشت موش‌ها در گروه‌های ۲، ۳ و ۴ ایجاد شد. در گروه ۳ و ۴ به مدت ۲۱ روز درمان ادامه یافت. تجویز داروها به‌صورت روزانه و به مقدار نیم گرم بر روی زخم به کار رفت. اندازه‌گیری یک روز در میان اندازه زخم‌ها با آنالیز تصاویر دیجیتال به مدت ۲۱ روز انجام گرفت. نمونه‌گیری از پوست تمام حیوانات در روز ۲۱ انجام و نمونه در فرمالین فیکس شدند. برش‌ها به ضخامت ۵ میکرون تهیه و با هماتوکسیلین- ائوزین رنگ‌آمیزی شدند. برش‌های بافتی مورد بررسی کیفی و کمی برای بررسی قطر پوشش، میزان رشته‌های کلاژن، عروق و سلول‌های آماسی مطالعه شدند. داده‌های نرمال، با استفاده از آزمون توکی و داده‌های با توزیع غیر نرمال با آزمون من ویتنی بین گروه‌ها مقایسه شدند.

یافته ­ها: استفاده از صمغ درخت زردآلو، باعث کاهش عروق خونی از هفته دوم به بعد، کاهش سلول‌های آماسی و افزایش رشته‌های کلاژن و درنهایت اپیتلیزاسیون بافت شد.

بحث و نتیجه ­گیری: استفاده از عصاره صمغ درخت زردآلو می‌تواند ترمیم زخم را سریع‌تر بهبود بخشد.