فرامرز کریمیان، مریم منصوری پور،
دوره ۵، شماره ۲ - ( ۱۰-۱۳۸۲ )
چکیده
مقدمه : تشخیص غده های مهاجم و یافتن مکان آنها در بیماران دچار هیپرپاراتیروئیدیسم موضوعی است که همیشه مورد توجه جراحان بوده است. تا دو دهه پیش این کار صرفاً با جستجوی کامل گردن توسط جراح امکان پذیر بود؛ اما در دهه های اخیر با عرضه شدن روشهای تصویربرداری بهتر نظیر سونوگرافی پیشرفته و اسکن های ایزوتوپیک پیشرفت قابل ملاحظه ای در این زمینه حاصل شده است. برای ارزیابی این روشها مطالعه ای طراحی و اجراء گردید.
مواد و روشها : این یک مطالعه توصیفی گذشته نگر در بیماران مبتلا به هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه است که طی سالهای ۱۳۶۸ تا ۱۳۷۷ در بیمارستانهای امام خمینی و دکتر شریعتی دانشگاه علوم پزشکی تهران تحت عمل جراحی پاراتیروئیدکتومی قرار گرفته اند. هدف از مطالعه ارزیابی حساسیت (sensitivity) و صحت (Accuracy ) تشخیص و تعیین محل غده (های) مهاجم توسط تجهیزات تصویربرداری موجود در مقایسه با یافته های حین عمل است.
یافته ها : ۶۱ بیمار واجد شرایط مطالعه بودند (۱۱ نفر مرد ۱۸% و ۵۰ نفر زن ۸۲%). ۴۷ مورد آدنوم منفرد (۷۷%)، دو مورد آدنوم متعدد (۳%) و ۱۲ مورد هیپرپلازی (۲۰%) گزارش شده بود. اسکنMIBI برای ۲۴ بیمار انجام شده بود. حساسیت و صحت آن برای آدنوم منفرد به ترتیب ۷۰% و ۱۰۰% بود.نتیجه اسکن MIBI در تمام بیماران دچار هیپرپلازی و آدنوم متعدد که مورد بررسی قرار گرفتند،منفی کاذب بود. حساسیت اسکن Th-Tc برای آدنوم منفرد ۳/۳۳% بود. حساسیت سونوگرافی برای آدنوم ۵/۷۱% و برای هیپرپلازی ۴۰% محاسبه شد. صحت تشخیص در هر دو مورد ۱۰۰% بود.حساسیت و صحت تشخیص جراح، در حین عمل، برای آدنوم بترتیب ۱۰۰% و ۹۶% و برای هیپرپلازی ۳/۸۳% و ۱۰۰% بود
نتیجه گیری : بر اساس نتایج بدست آمده قضاوت جراح با تجربه در تشخیص و تعیین محل غده (های) مهاجم در هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه حساسیت و صحت بالاتری از نتایج تصویر برداری های موجود دارد که بخصوص در آدنوم متعدد و هیپرپلازی صدق می کند. بنابراین توصیه می گردد، هنوز هم به هنگام جراحی هیپرپاراتیروئیدیسم، تمام غدد بررسی شده و از جستجوی محدود با اتکا به یافته های تصویر برداری خود داری شود. گرچه با کسب تجربه روز افزون و عرضه تکنولوژیهای جدید نظیر( Radiotracing ) می توان هر روز انتظار نتایج بهتری از تصویر برداری داشت.
