حسن تیموری، سید سعید نجفی، زبیده حاتمی ،
دوره ۵، شماره ۱ - ( ۱۰-۱۳۸۲ )
چکیده
مقدمه : از آنجا که اولین اقدام در برخورد با بیماران بدحال , نگهداری راه هوائی است و هر گونه تعلل در اینکار عواقب خطرناکی ازجمله آسپیراسیون و در نهایت مرگ را بدنبال دارد ، لذا بسیاری از این بیماران نیازمند لوله گذاری تراشه
می باشند. روش متداول لوله گذاری تراشه ،تزریق وریدی دیازپام و پتیدین و گاهی شل کننده های عضلانی می باشد ؛ ولی دربیشتر بیماران با ≤۷ GCS, استفاده از داروهای مذکور سبب کاهش بیشترسطح هوشیاری می گردد. هدف از انجام این مطالعه مقایسه لوله گذاری تراشه با دو روش بلوک عصبی و تزریق وریدی بود.
مواد و روشها : در این کار آزمایی بالینی ۶۰ بیمار نیازمند لوله گذاری تراشه, به صورت تصادفی در دو گروه ۳۰ نفره تقسیم شدند. قبل از لوله گذاری در گروه اول تزریق وریدی پتیدین ،لیدوکائین و دیازپام انجام شد و در گروه دوم با استفاده از لیدوکائین۲ % عصب سوپرالارنجیال دو طرفه و ترا نس تراکئال بلوک شدند .هر دو گروه بیماران ازنظر عوارض لوله گذاری مانندشلی فک، حرکت تارهای صوتی و زورزدن مورد مقایسه قرار گرفتند .
یافته ها : آزمون آماری نشان داد در گروه بلوک عصبی در مقایسه با گروه تزریق وریدی حرکت تارهای صوتی ، قدرت زورزدن بمراتب کمتر و شلی فک بیشتر بود ( ۰۰۱/۰ p<) .
نتیجه گیری: براساس نتایج بدست آمده استفاده از بلوک عصبی دربیماران با ≤۷ GCS بیماران پیشنهاد می شود.
