یافته

---

مقدمه: مطالعه در زمینه تأثیر پروتکل‌های مختلف تمرین مقاومتی بر بطن چپ پسران نوجوان محدودیت دارد. هدف از مطالعه حاضر، تعیین تأثیر تمرین مقاومتی با شدت کم در مقابل تمرین مقاومتی با شدت زیاد بر ساختار و عملکرد بطن چپ پسران نوجوان سالم بوسیله اکوکاردیوگرافی بود. مواد و روش‌ها: بیست و چهار آزمودنی داوطلب ۱۵ تا ۱۸ ساله به طور تصادفی در سه گروه هشت نفره تمرین مقاومتی با شدت کم (۴۰% تا ۶۰% قدرت بیشینه)، تمرین مقاومتی با شدت زیاد (۷۰% تا ۹۰% قدرت بیشینه) و گروه کنترل قرار گرفتند. پروتکل تمرین به مدت هشت هفته سه جلسه‌ای اجرا شد. متغیرها با استفاده از اکوکاردیوگرافی یک و دو بعدی در وضعیت استراحت و فرمول‌های مخصوص اندازه‌گیری شدند. بحث و نتیجه‌گیری: تمرین مقاومتی با شدت کم نسبت به تمرین مقاومتی با شدت زیاد در پسران نوجوانان سالم منجر به برخی تغییرات در ساختار و عملکرد بطن چپ شد، احتمالاً این تغییرات با افزایش بارحجمی و بار فشاری مرتبط می‌باشند. یافته‌ها: در پس‌آزمون نسبت به پیش‌آزمون، در گروه تمرین مقاومتی با شدت کم مقادیر میانگین‌های ضخامت دیوارۀ خلفی بطن چپ در پایان سیستول (۰۲۸/۰ = P) و ضربان قلب استراحت (۰۱۷/۰ = P) به ترتیب افزایش و کاهش معنی‌داری نشان داد. در پس‌آزمون، مقادیر میانگین‌های ضخامت دیوارۀ خلفی بطن چپ در پایان سیستول و شاخص توده بطن چپ در گروه تمرین مقاومتی با شدت کم نسبت به گروه‌ تمرین مقاومتی با شدت زیاد (به ترتیب، ۰۰۷/۰ = P و ۰۰۵/۰ = P) و گروه کنترل (به ترتیب، ۰۰۵/۰ = P و ۰۱۵/۰ = P) و مقدار میانگین توده بطن چپ در گروه تمرین مقاومتی با شدت کم نسبت به گروه تمرین مقاومتی با شدت زیاد (۰۰۷/۰ = P) افزایش معنی‌داری نشان داد.

---

مقدمه: مقاومت لپتین یکی از موثرترین فاکتورهای هایپر انسولینیمیا است و در نهایت فقدان تحمل گلوکز در اضافه وزن مرتبط با بیماری ها می شود. بنابراین هدف از این تحقیق مطالعه اثر یک تمرین هوازی در برابر تمرین مقاومتی بر لپتین سرم و شاخص مقاومت انسولین در مردان غیر فعال است.
مواد و روش ها: روش تحقیق از نوع نیمه تجربی بود. ۳۰ مرد غیر فعال بطور تصادفی انتخاب شدند و در سه گروه تمرین هوازی، مقاومتی و کنترل قرار گرفتند. برنامه تمرینی بصورت تمرین هوازی، دویدن روی نوار گردان به مدت۳۰ دقیقه در ۶۰ تا ۷۰ درصد ضربان قلب ذخیره و تمرین مقاومتی،  با شدت ۷۰ درصد یک تکرار بیشینه با ۱۰ تکرار در هر حرکت برای ۳ دور انجام شد. لپتین، گلوکز، انسولین و شاخص مقاومت انسولین قبل و ۲۴ ساعت بعد از فعالیت اندازه گیری شد.
یافته ها:  یک جلسه فعالیت مقاومتی همانند فعالیت هوازی تأثیر معناداری در کاهش غلظت لپتین سرم قبل و ۲۴ ساعت پس از فعالیت داشت (p<۰/۰۵). همچنین سطوح انسولین سرم و شاخص مقاومت به انسولین در هر دو گروه کاهش معناداری داشت
(p<۰/۰۵). در حالیکه سطوح گلوکز سرم در هر دو گروه بدون تغییر باقی ماند.
بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که یک جلسه تمرین مقاومتی همانند تمرین هوازی می تواند با تغییر در سطوح لپتین، اثر مثبتی بر شاخص مقاومت به انسولین در مردان غیر فعال داشته باشد.

---

 مقدمه: سرطان پروستات دومین سرطان در مردان و هشتمین علت مرگ در ایران می باشد. در شرایط پاتولوژیک رگزایی باعث افزایش متاستاز و گسترش این سرطان می شود. هدف این تحقیق بررسی تآثیر ده هفته تمرین مقاومتی بر برخی عوامل آنژیوژنز در مردان مبتلا به سرطان پروستات بود.
مواد و روش‌ها: ۲۰ مرد مبتلا به سرطان پروستات با دامنه سنی ۵۵ تا ۶۲  سال انتخاب و به صورت تصادفی به دوگروه کنترل ( ۱۰ نفر) و مقاومتی(۱۰ نفر)تقسیم شدند.گروه تجربی به مدت ۱۰ هفته تمرین و هر هفته سه جلسه تمرین مقاومتی را انجام دادند. هر تمرین سه دور با دوازده تکرار و با شدت ۵۰ تا ۶۵ درصد یک تکرار بیشینه انجام شد. ۴۸ ساعت قبل و  ۴۸ ساعت بعد از اجرای پروتکل تمرین و پس از ۱۲ ساعت ناشتا نمونه خونی جهت اندازه گیری عامل رشد اندوتلیالی عروق (VEGF )، عامل رشد فیبروبلاست (FGF ) و نیتریک اکساید (NO ) گرفته شد. تغییرات درون  گروهی و بین گروهی به ترتیب با استفاده از آزمون تی  وابسته و تی مستقل مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.
یافته ­ها: نتایج نشان داد انجام ۱۰ هفته تمرین مقاومتی باعث افزایش معنی داری در سطوح  VEGF(۰۰۰۱/۰P=)، FGF (۰۰۰۱/۰P=) و NO (۰۰۰۳/۰P=)، در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل در مردان مبتلا به سرطان پروستات شد.
بحث و نتیجه ­گیری: به نظر می رسد ۱۰ هفته تمرین مقاومتی باعث افزایش عوامل آنژیوژنز، قدرت و توده عضلانی و کاهش خستگی در بیماران مبتلا به سرطان پروستات می گردد. 

---

مقدمه: هدف از این پژوهش، مقایسه پاسخ های هورمونی و متابولیکی  به سه نوع تمرین مقاومتی در مردان جوان غیر ورزشکار بود.

مواد و روش ­ها: ۴۰ آزمودنی با میانگین سنی ۵۰/۱±۵۶/۲۲ سال و شاخص توده بدنی ۵۵/±۷۵/۲۳ کیلوگرم بر مترمربع به طور تصادفی در چهار گروه مساوی قرار گرفتند ۱-  تمرین مقاومتی شدت پایین (۲۰ %یک تکرار بیشینه) با محدودیت جریان خون تداومی ۲ - تمرین مقاومتی شدت پایین (۲۰ %یک تکرار بیشینه) با محدودیت جریان خون تناوبی  ۳- تمرین مقاومتی سنتی (۸۰ %یک تکرار بیشینه) بدون انسداد ۴- گروه کنترل. آزمودنی ها حرکت جلو بازو با هالتر را در۴ نوبت تا حد خستگی و با فاصله ۱ دقیقه استراحت بین ست ها انجام دادند. نمونه گیری خونی قبل و یک ساعت بعد از جلسه تمرین انجام شد. برای تحلیل داده ها از آزمون تی وابسته (مقایسه ی درون گروهی) و تحلیل واریانس یک طرفه (مقایسه ی بین گروهی) استفاده شد (۰۵/۰P≤).

یافته ­ها: میزان هورمون رشد و لاکتات در هر سه گروه تجربی نسبت به حالت پایه، افزایش معنی داری را نشان داد (۰۰۱/۰P≤)،  در حالی که فاکتور رشد شبه انسولین در هیچ یک از گروه ها افزایش معنی داری نداشت. نتایج بین گروهی نشان داد که بعد از یک جلسه تمرین، مقادیر هورمون رشد و لاکتات در بین سه گروه تجربی تفاوت معنی داری نمی کند.

بحث و نتیجه­ گیری:  به نظر می رسد تمرینات مقاومتی کم شدت همراه با محدودیت جریان خون تداومی و تناوبی از لحاظ تغییرات    هورمونی و متابولیکی مشابه تمرین مقاومتی سنتی اثر بخش هستند.

---

مقدمه: سلول های اندوتلیال عروق بوسیله تولید مواد فعال عروق از قبیل اندوتلین-۱ و نیتریک اکساید نقش مهمی در تنظیم فعالیت عروق ایفا می نمایند. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی در آب همراه با مصرف شکلات تلخ بر سطوح پلاسمایی اندوتلین–۱، نیتریک‌اکساید و کیفیت زندگی زنان سالمند بود.

مواد و روش­ها: در این پژوهش نیمه تجربی، ۳۷ زن سالمند به صورت هدفمند در چهار گروه مکمل، مکمل و تمرین، تمرین و کنترل قرار گرفتند. پروتکل تمرینی به مدت هشت هفته تمرین مقاومتی در آب اجرا شد. مصرف مکمل به صورت روزانه ۳۰ گرم شکلات تلخ ۸۳ درصد به مدت ۸ هفته صورت گرفت. کیفیت زندگی از طریق پرسشنامه SF-۳۶ و سطوح اندولین–۱ پلاسما، به روش الایزا و سطوح پلاسمایی نیتریت به عنوان یک متابولیت اصلی نیتریک اکساید اندازه‌گیری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.

یافته­ ها: نتایج تحقیق نشان داد میانگین شاخص کیفیت زندگی در گروه تمرین مقاومتی در آب نسبت به گروه کنترل در زنان سالمند به طور معنا‌داری بالاتر بود (۰۳۶/۰=P). همچنین میانگین سطوح نیتریک اکساید در گروه ترکیبی نسبت به گروه کنترل به طور معنا‌داری بالا‌تر بود (۰۰۱/۰=P). اما میانگین سطوح اندوتلین-۱ در گروه ترکیبی نسبت به گروه کنترل به طور معنا‌داری پایین‌تر بود (۰۱۲/۰=P).

بحث و نتیجه­ گیری: بر اساس نتایج حاضر می‌توان نتیجه گیری کرد که احتمالاً تمرین مقاومتی در آب همراه با مصرف شکلات تلخ از طریق کاهش غلظت سطوح اندوتلین-۱ و افزایش سطوح NO منجر به بهبود علمکرد اندوتلیالی و افزایش کیفیت زندگی در زنان سالمند می­ شود.

---

مقدمه: هدف از مطالعه حاضر تعیین تأثیر تمرین های ورزشی مختلف بر عوامل درگیر در انتقال معکوس کلسترول در بیماران در بیماران جراحی بای پس عروق کرونری (CABG) بود.

مواد و روش ­ها: ۴۵ بیمار CABG در سه گروه کنترل (۱۲نفر)، تمرین هوازی (۱۵نفر) و تمرین مقاومتی تقسیم شدند. برنامه تمرین هوازی و مقاومتی به مدت هشت هفته با تواتر سه جلسه در هفته انجام شد. متغیرهای های تن سنجی و بیان ژن ABCG۴ و سطوح سرمی Apo-A و Apo-B قبل و بعد از دوره تمرینی اندازه‌گیری شدند. تجزیه‌ و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌های مکرر انجام شد و نیز سطح معنا‌داری ۰۵/۰> P در نظر گرفته شد.

یافته­ ها: تمرین هوازی و مقاومتی به طور معنا داری سبب افزایش بیان ژن ABCG۴ نسبت به گروه کنترل شد(۰۰۱/۰=p)، اما بین دو گروه تمرینی اختلاف معنا دار نبود (۰۲۱/۰=p). اختلاف معنا دار در سطوح سرمی Apo-A و Apo-B در هر دو گروه تمرین هوازی و مقاومتی نسبت به گروه کنترل مشاهده شد (۰۰۱/۰=p). با این حال اختلاف بین گروه تمرین هوازی و مقاومتی برای Apo-A معنا دار (۰۰۱/۰=p)، اما برای Apo-B معنا دار نبود (۰۰۰/۱=p). همچنین نسبت Apo-A به Apo-B برای گروه تمرین مقاومتی نسبت به گروه کنترل اختلاف معنا دار (۰۰۱/۰=p)، اما برای گروه تمرین هوازی معنا دار نبود (۰۰۰/۱=p).

بحث و نتیجه­ گیری: تمرین مقاومتی نسبت به تمرین هوازی، به طور مؤثرتری سبب بهبود تنظیم کننده های انتقال معکوس کلسترول می شود و انجام تمرین مقاومتی برای تنظیم انتقال معکوس کلسترول توصیه می شود.

---

مقدمه: با توجه به اهمیت حفظ و ارتقای سلامت سالمندان، بررسی پاسخ­های هورمونی آنها در حین تمرینات آمادگی جسمانی ضروری است. این مطالعه با هدف تأثیر دو روش تمرین ترکیبی با و بدون محدودیت جریان خون بر روی برخی فاکتورهای آمادگی جسمانی (قدرت عضلانی و استقامت عضلانی)، آنابولیک (تستوسترون) و کاتابولیک (کورتیزول) انجام شد. مواد و روش­ها: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و با طرح پیش آزمون-پس آزمون بود. در مجموع ۲۴ مرد سالمند بدون سابقه تمرینی به طور داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند که در دو گروه تجربی و یک گروه کنترل توزیع شدند. اندازه­ گیری ­ها شامل آزمون ۳۰ ثانیه نشستن و برخاستن، آزمون نشستن و برخاستن با ۵۰ درصد یک تکرار بیشینه )تا حد خستگی( و اندازه ­گیری تستوسترون و کورتیزول بود. در گروه با محدودیت جریان خون قسمت فوقانی هر دو ران با کاف بسته شد و تمرین با شدت ۳۰-۲۰ درصد یک تکرار بیشینه تا حد خستگی انجام شد. در گروه تمرین بدون محدودیت همین حرکات با شدت ۶۵ تا ۸۰ درصد یک تکرار بیشینه تا حد خستگی انجام شد. از آزمون کوواریانس و آزمون تعقیبی بون­فرونی برای تحلیل ­های آماری استفاده شد. یافته ­ها: نتایج نشان داد تمرین با محدودیت جریان خون تأثیری معنادار و مشابه تمرین با شدت بالاتر و بدون محدودیت جریان خون در افزایش قدرت عضلانی و استقامت عضلانی دارد. همچنین هر دو روش تمرینی اثرات مشابهی بر افزایش میزان تستوسترون و کاهش میزان کورتیزول سرم در بین مردان سالمند داشت. بحث و نتیجه­ گیری: از آنجا که انجام تمرینات سنگین با وزنه برای سالمندان دشوار و آسیب­زا است این افراد می­ توانند از تمرینات مقاومتی با شدت کم همراه با محدودیت جریان خون به طور اثر بخشی بهره ببرند. برای دستیابی به دانش بهتر در این زمینه، بهتر است سایر سازوکارهای هورمونی و عصبی-عضلانی دخیل در اثرگذاری این تمرینات بررسی شوند.

---

مقدمه: فعالیت­ بدنی با اثرات ضدالتهابی و آنتی‌اکسیدان می‌تواند نقش مهمی در سلامتی این افراد داشته باشد؛ بنابراین هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر تمرین مقاومتی و مصرف کورکومین بر شاخص‌های التهابی و استرس اکسیداتیو در مردان چاق بود. مواد و روش­ ها: مطالعه حاضر یک مطالعه نیمه‌تجربی است. جامعه مورد مطالعه مردان چاق در دامنه سنی ۳۸ تا ۴۳ سال است. حجم نمونه مورد ­مطالعه ۴۰ نفر برآورد شد که افراد به‌صورت تصادفی بلوکی با استفاده از جدول اعداد تصادفی در ۴ گروه ۱۰ نفره طبقه‌بندی شدند. برنامه تمرینی به مدت ۸ هفته و هر هفته ۳ جلسه اجرا شد. مکمل کورکومین به میزان ۸۰ میلی‌گرم مصرف شد. نمونه‌گیری خونی قبل و بعد از آخرین جلسه از آزمودنی‌ها به عمل آمد. جهت آنالیز داده‌ها از آزمون آنالیز واریانس یک‌طرفه، آزمون t زوجی و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی‌داری ۰۵/۰ استفاده شد. یافته­ ها: میزان آنزیم کاتالاز در گروه‌های تمرین مقاومتی (۰۱۲/۰=P)، مکمل کورکومین (۰۳۲/۰=P) و گروه تمرین مقاومتی به همراه مصرف کورکومین (۰۰۱/۰> P) با افزایش معنی‌دار همراه بود؛ ولی در گروه کنترل معنی‌دار نبود (۹۹۱/۰=P). همچنین میزان مالون‌دی‌آلدئید، اینترلوکین ۶، پروتئین واکنشگر C  و فاکتور نکروزدهنده تومور-آلفا در گروه‌های تجربی نیز با کاهش معنی‌دار همراه شد (۰۵/۰> P) که این تغییرات در گروه کنترل معنی‌دار نبود (۰۵/۰<P). بحث و نتیجه ­گیری: با توجه ‌به نتایج به‌ دست‌ آمده می‌توان گفت احتمالاً مصرف کورکومین به دلیل اثرات آنتی‌اکسیدانی قوی که دارد و ترکیب آن با تمرین مقاومتی می‌تواند در جهت سرکوب التهاب ناشی از چاقی مؤثر واقع شود.