یافته

---

مقدمه : اثرات ناشی از اصابت گلوله و ترکشهای با سرعت بالا (High velocity bullets ) به خصوص اثرات موج انفجاری آنها روی احشاء داخل شکم امری بدیهی است. اکثر جراحان عقیده دارند که در صورت اصابت گلوله به جدار شکم, بیمار بایستی تحت عمل لاپاراتومی تجسمی قرار گیرد تا ضایعات مخفی نیز کشف و درمان شود . با توجه به وجود موارد زیادی لاپاراتومی منفی و پیشرفت تکنیکهای رادیولوژیک (سونوگرافی , سی تی اسکن و MRI ) پیشنهاد شده است که این بیماران در صورت نداشتن علائم بالینی دال بر صدمات احشایی داخل شکمی به روش غیر جراحی انتخابی درمان شوند. هدف این مطالعه بررسی درمانهای غیر جراحی در اصابت گلوله به شکم بود. مواد و روشها : مطالعه به صورت مقاله مروری است و گزارشات منتشر شده از طریق اطلاعات موجود در مدلاین و کتب مرجع جراحی و تروما بررسی گردید و مباحث مربوط به معایب و محاسن این روش درمانی تجزیه و تحلیل شد. یافته ها و نتیجه گیری : با گرایش روز افزون پزشکی به روش های غیر جراحی و غیر تهاجمی, امروزه بیمارانی که ترومای گلوله به جدار شکم دارند, می توانند درمان حمایتی شوند و نتایج رضایت بخشی نیز داشته باشند . مطالعه مروری ما نشان داده است که درمان انتخابی غیر جراحی در بیمارانی که گلوله به شکم آنها اصابت کرده, یک روش مناسب و مطمئنی است, و لاپاراتومی های غیر ضروری و هزینه های بیمارستانی را بطور چشمگیری کاهش می دهد در این روش درمانی بایستی احتیاط لازم به عمل آید تا سلامت این روش درمانی در مطالعات کار آزمایی بالینی بعدی ثابت شود.

---

مقدمه : تشخیص غده های مهاجم و یافتن مکان آنها در بیماران دچار هیپرپاراتیروئیدیسم موضوعی است که همیشه مورد توجه جراحان بوده است. تا دو دهه پیش این کار صرفاً با جستجوی کامل گردن توسط جراح امکان پذیر بود؛ اما در دهه های اخیر با عرضه شدن روشهای تصویربرداری بهتر نظیر سونوگرافی پیشرفته و اسکن های ایزوتوپیک پیشرفت قابل ملاحظه ای در این زمینه حاصل شده است. برای ارزیابی این روشها مطالعه ای طراحی و اجراء گردید. مواد و روشها : این یک مطالعه توصیفی گذشته نگر در بیماران مبتلا به هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه است که طی سالهای ۱۳۶۸ تا ۱۳۷۷ در بیمارستانهای امام خمینی و دکتر شریعتی دانشگاه علوم پزشکی تهران تحت عمل جراحی پاراتیروئیدکتومی قرار گرفته اند. هدف از مطالعه ارزیابی حساسیت (sensitivity) و صحت (Accuracy ) تشخیص و تعیین محل غده (های) مهاجم توسط تجهیزات تصویربرداری موجود در مقایسه با یافته های حین عمل است. یافته ها : ۶۱ بیمار واجد شرایط مطالعه بودند (۱۱ نفر مرد ۱۸% و ۵۰ نفر زن ۸۲%). ۴۷ مورد آدنوم منفرد (۷۷%)، دو مورد آدنوم متعدد (۳%) و ۱۲ مورد هیپرپلازی (۲۰%) گزارش شده بود. اسکنMIBI برای ۲۴ بیمار انجام شده بود. حساسیت و صحت آن برای آدنوم منفرد به ترتیب ۷۰% و ۱۰۰% بود.نتیجه اسکن MIBI در تمام بیماران دچار هیپرپلازی و آدنوم متعدد که مورد بررسی قرار گرفتند،منفی کاذب بود. حساسیت اسکن Th-Tc برای آدنوم منفرد ۳/۳۳% بود. حساسیت سونوگرافی برای آدنوم ۵/۷۱% و برای هیپرپلازی ۴۰% محاسبه شد. صحت تشخیص در هر دو مورد ۱۰۰% بود.حساسیت و صحت تشخیص جراح، در حین عمل، برای آدنوم بترتیب ۱۰۰% و ۹۶% و برای هیپرپلازی ۳/۸۳% و ۱۰۰% بود نتیجه گیری : بر اساس نتایج بدست آمده قضاوت جراح با تجربه در تشخیص و تعیین محل غده (های) مهاجم در هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه حساسیت و صحت بالاتری از نتایج تصویر برداری های موجود دارد که بخصوص در آدنوم متعدد و هیپرپلازی صدق می کند. بنابراین توصیه می گردد، هنوز هم به هنگام جراحی هیپرپاراتیروئیدیسم، تمام غدد بررسی شده و از جستجوی محدود با اتکا به یافته های تصویر برداری خود داری شود. گرچه با کسب تجربه روز افزون و عرضه تکنولوژیهای جدید نظیر( Radiotracing ) می توان هر روز انتظار نتایج بهتری از تصویر برداری داشت.

---

مقدمه: روش درمان ایده آل در نارسایی قلب راست ناشی از بالا بودن فشار خون شریان ریوی که به علت آریتمی بطنی عارضه دار ایجاد شده باشد، هنوز مشخص نشده است. هر چند، چندین گزارش موردی در مورد بیماران آماده پیوند قلب که از قلب مصنوعی چپ یا قلب مصنوعی دو بطنی به عنوان پل پیوند استفاده شده، در ژورنالها چاپ شده است؛ اما هنوز گزارشی در مورد استفاده از پمپ سانتریفوژی برای درمان نارسایی قلب راست همراه با آریتمی بطنی چاپ نشده است. معرفی مورد: بیمار زنی ۵۱ ساله از نواحی روستایی کردستان بود که به علت تنگی شدید دریچه میترال و وجود لخته در دهلیز چپ، جهت تعویض دریچه و تخلیه لخته به این مرکز ارجاع شده بود. بعد از تعویض دریچه میترال و تخلیه لخته دهلیز چپ به علت بالا بودن فشار شریان ریوی (۱۱۰ mmHg) بیمار با وجود کاربرد داروهای اینوتروپ با حداکثر دوز، از دستگاه گردش خون برون پیکیری جدا نشد و به این علت با تعبیه بالون پمپ، بیمار به بخش مراقبت های ویژه انتقال یافت. در بخش مراقبت های ویژه به علت کاهش شدید فشار خون و تاکی کاردی و فیبریلاسیون بطنی مقاوم به درمان، بطور مکرر کاردیوورژن گردید و سرانجام تصمیم به تعبیه پمپ سانتریفوژی برای حمایت از بطن راست نارسا گرفته شد. بعد از ۲ روز بیمار از قلب مصنوعی مذکور جدا شد و ۷ روز بعد بالون پمپ خارج گردید و با وجود نارسایی تنفسی و تراکئوستومی بیمار کاملاً بهبود یافت و مرخص شد. نتیجه گیری: هر چند نارسایی قلب راست ناشی از فشار خون شدید شریان ریوی یک عارضه شوم بعد از عمل جراحی قلب باز است؛ اما در این بیمار استفاده توام از بالون پمپ و بیو پمپ برای نارسایی قلب راست باعث بهبودی بیمار شد.

---

مقدمه: براساس لزوم استفاده از روش های جدید کنترل بیماریهای واگیر و کاهش عفونتهای بیمارستانی، امروزه در کشورهای پیشرفته، اسکراب جراحی تیم استریل اتاق عمل در مدت کوتاه با مواد مؤثر، جایگزین سایر روشهای سنتی گردیده است. درحالیکه، در بیشتر اتاق عملهای کشور ما هنوز از روش سنتی و معمول اسکراب دست(بابتادین و مدت بیش از ۳دقیقه) استفاده می شود. هدف از این کارآزمایی بالینی، بررسی تأثیر بتادین و دکوسپت بر میکروارگانیسم های پوست بود. مواد و روش ها: این مطالعه در اردیبهشت ماه سال۱۳۸۵ بر روی ۲۰ نفر پرستار اتاق عمل بیمارستان تأمین اجتماعی شهرخرم آباد انجام شد. افراد به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف با توجه به وجود معیارهای موردنظر انتخاب شدند. ابتدا همه افراد دستها را با صابون غیرآنتی باکتریال شسته و خشک کردند. جهت تعیین معیار پایه از دست آنها نمونه گیری در محیط TSB انجام گرفت. سپس، در دو مرحله (بعد از اسکراب با بتادین و یک هفته بعد، با دکوسپت)، جهت تعیین تأثیر فوری و دوام تأثیر دو ماده، بلافاصله بعد از اسکراب دستها با بتادین و دکوسپت و همچنین دو ساعت بعد از پوشیدن و خروج دستکش، از نوک انگشتان افراد، نمونه گیری به عمل آمده و کلنی های رشدیافته در نمونه های کشت شده شمارش شدند. آنالیز اطلاعات با نرم افزار آماریSPSS نسخه ۱۲ انجام گرفت. باتوجه به توزیع نرمال متغیرهای نمونه های تحت بررسی، از آزمون T دوتایی برای مقایسه تفاوت میانگین تعداد کلنی های رشدیافته در هر مرحله استفاده شد. بحث و نتیجه گیری: به طور کلی، مقایسه نتایج حاصله از کشت نمونه های دست افراد تحت بررسی در دو مرحله (اسکراب با بتادین و دکوسپت) چه در رابطه با تأثیر فوری و چه دوام تأثیر آنها مؤید این بود که ماده الکلی دکوسپت بطور مشخصی تأثیر بیشتر بر کاهش میکروارگانیسمها دارد. ما پیشنهاد می کنیم که جهت اسکراب جراحی به جای سایر مواد، بیشتر از مواد الکلی استفاده شود. یافته ها: مقایسه فراوانی کاهش کلنی باکتریها بلافاصله بعد از اسکراب با بتادین ودکوسپت تفاوت داشت. مقایسه تفاوت میانگین کاهش کلنی باکتریهای پوست بلافاصله پس از اسکراب با بتادین و دکوسپت اختلاف آماری معنی داری داشت (۰۱۱/۰p=). همچنین، مقایسه میانگین افزایش کلنی باکتری ها از زمان اسکراب تا دو ساعت بعد از پوشیدن دستکش در دو مرحله متفاوت بود (۰۲۳/۰p=). رشد کلنی باکتری ها بعد از اسکراب (از بلافاصله تا دو ساعت بعد) با بتادین، نشاندهنده افزایش ۷/۱ بود. در حالیکه، این افزایش رشد کلنی باکتری ها در مرحله اسکراب با دکوسپت ۱۵/۱ بود که در دو مرحله تفاوت معنی داری مشاهده شد (۰۰۱/۰p=).

---

مقدمه : معمولا میزان بروز دلیریوم بعد از جراحی مفصل ران در سالمندان بالاست و باعث عوارض متعدد، پیش آگهی بد وحتی مرگ و میر می شود. با توجه به عوارض مختلف داروها، موسیقی می تواند یک روش غیر داروئی بی خطر جهت پیشگیری از دلیریوم باشد. هدف این مطالعه تعیین تاثیر موسیقی بر دلیریوم بعد از جراحی مفصل ران در زنان سالمند بستری در بخش ارتوپدی بوده است. مواد و روشها: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی می باشد. نمونه های این پژوهش را ۱۰۰ نفر اززنان سالمند دارای شکستگی مفصل ران بیمارستان شهدا خرم آباد در مدت ۴ماه تشکیل می داد. با توجه به معیارهای ورود و روش نمونه گیری تصادفی به دوگروه ۵۰ نفری آزمون و گواه تخصیص داده شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه دموگرافیک و آزمون مختصر وضعیت روانی بود. در این پژوهش ابتدا با آزمون مختصر روانی وضعیت شناختی بیماران بررسی گردیده و برای افراد گروه آزمون، یک روز قبل از عمل، موسیقی باخ پخش شد. پخش موسیقی با استفاده از ضبط صوت مجهز به گوشی، هر بار بیست دقیقه ، سه بار در روز به مدت پنج روز برای افراد گروه آزمون انجام شد. گروه کنترل فقط مراقبت های معمول بخش را دریافت می کردند. بعد از انجام مداخله، در طی مداخله روزی دوبار آزمون مختصر وضعیت روانی از بیماران به عمل می آمد و وضعیت شناختی هر دو گروه بوسیله این آزمون سنجیده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون t مستقل و زوجی ،آنالیز کوواریانس وآزمون رتبه علامت دار ویلکاکسون انجام گردید. یافته ها: نتایج نشان می داد که میانگین نمره کل شناختی قبل از مداخله در گروه آزمون ۷۸/۲۱ و بعد از مداخله۹۴/۲۳ بود. مقایسه میانگین نمره کل شناختی بعد از مداخله در دوگروه نشان می دهد که بین میانگین نمره کل شناختی بعد از مداخله در دوگروه اختلاف معنی داری وجود دارد (۰۱۸/۰= p ). این اختلاف حتی با تعدیل اثر نمره کل شناختی قبل از مداخله (۰۰۱/۰ p< ) و تعدیل اثر سن (۰۰۱/۰ p< ) نیز معنی دار بود. بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که موسیقی می تواند یک روش موثر و بی خطر غیر داروئی و رفتاری جهت پیشگیری از دلیریوم بعد از جراحی مفصل ران در سالمندان باشد.

---

مقدمه : دلیریوم در افراد مسن و بیماران بستری خصوصاً پس از اعمال جراحی به وفور دیده می‌شود، لیکن درصد بالایی از موارد بدون تشخیص و درمان مانده و بیماران دچار پیامدهایی نظیر افزایش مرگ و میر، عوارض، کاهش بقاء، افزایش مدت بستری در بیمارستان و عوارض ناتوان کننده‌ی ذهنی بعدی می‌گردند. متاسفانه علیرغم اهمیت این سندرم، پزشکان و پرسنل تنها قادر به تشخیص کمتر از یک سوم بیماران می‌باشند.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی تعداد ۲۴۰ نفر بیمار بستری به صورت تصادفی از بخش های داخلی و جراحی (هر یک ۱۲۰ بیمار) بیمارستان شهدای عشایر خرم آباد انتخاب شده بود.

ملاک تشخیصی دلیریوم آزمون بررسی کننده ی وضعیت شناختی فرد یا MMSE بود وهر بیمار چهار روز متوالی مورد بررسی قرارگرفت.

یافته‌ها: در بخش داخلی از ۱۲۰ بیمار، ۳۷ مورد (۸/۳۰%) و در بخش جراحی نیز از ۱۲۰ بیمار، ۲۵ مورد(۸/۲۰%) ابتلا به دلیریوم وجود داشت. در بخش داخلی ۲۷ مورد (۵/۲۲%)و در بخش جراحی نیز ۲۷ مورد (۵/۲۲%) مشکوک به دلیریوم وجود داشت. در بخش جراحی بیشترین فراوانی دایریوم در گروه های سنی ۷۷-۵۸ سال و بالای ۷۷ سال و در بخش داخلی بیشترین فراوانی دلیریوم در گروه های سنی بالای ۷۷ سال بود. در بخش جراحی از نظر ابتلا به دیلیریوم بین دو جنس ارتباط معنی داری وجود داشت(۱ ۰/۰ p= ). ولی در بخش داخلی از نظر ابتلا به دلیریوم بین دو جنس تفاوت معنی داری جود نداشت( ۹۲ /۰ p= ).

بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به فراوانی سندرم دلیریوم در بخشهای مختلف داخلی و جراحی جامعه ما، وجود روان‌پزشک مشاورـ در جهت تشخیص زود رس و کنترل دلیریوم در بیمارستان های داخلی و جراحی ضروری به نظر می رسد .

---

بیماری هالوکس والگوس یا انحراف شصت پا به سمت خارج،یک بیماری پیچیده است که در صورت عدم درمان باعث انحراف در سایر انگشتان پا می شود.این بیماری در خانم ها سه برابر شایع تر از آقایان است که بیمار ممکن است به علت تغییر شکل ناخوشایند پا ،اشکال در پوشیدن کفش های پنجه باریک و نامناسب و یا درد بر روی برجستگی قسمت داخلی مفصل به پزشک مراجعه کند . این بیماری ممکن است با چکشی شدن انگشت دوم توأم باشد. بحث و نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که با وجود اختلاف نظرهای زیادی که در درمان غیر جراحی هالوکس والگوس وجود دارد در صورتی که انحراف شصت پای بیماران بیش از حد نباشد به‌طوری که درمان جراحی نیاز نبود و می‌توان از این اسپلینت جهت درمان غیر جراحی استفاده کرد. یافته ها: انحراف شصت پای در بیمارانی که از دمپایی اسپلینت بطور مرتب استفاده کرده بودند بهبود قابل توجهی نسبت به بیمارانی که از اسپلینت موجود در بازار استفاده کردند،داشته و از نظر آماری هم اختلاف معنی داری بین دو گروه (۰۰۱/۰>p) وجود داشت. مواد و روش ها: این مطالعه یک مطالعه کوهورت می باشد که از بین بیماران مراجعه کننده به کلینیک ارتوپدی بیمارستان شهدای عشایر شهرستان خرم آباد باشکایت هالوکس والگوس و انحراف شصت به طور تصادفی، دو گروه ۳۰ نفری انتخاب شدند. به یک گروه اسپلینت طراحی شده (دمپایی اسپلینت) و به گروه دیگر اسپلینت موجود در بازار (Night splint و پد لاانگشتی ) داده شد.بیماران در طی یک‌سال هر سه ماه مورد بررسی قرار گرفتند و در هر بار مراجعه با گرفتن عکس رادیوگرافی رخ کف پا در حالت ایستاده ، زوایا اندازه گیری شد. پس از وارد کردن داده ها در نرم افزار spss نتایج با استفاده از آزمون اندازه گیری با تکرار ((Repeated measure تجزیه و تحلیل گردید.

---

مقدمه: توقف خونریزی طی عمل جراحی نیازمند هموستاز به صورت مکانیکی ، گرمایی یا شیمیایی است . هدف از این پژوهش مقایسه دو روش هموستاز در میزان خونریزی حین عمل جراحی بافت نرم اندام فوقانی است . بحث و نتیجه‌گیری: الکتروکوتردارای عوارض نکروز بافتی است در صورت امکان در طی عمل‌های جراحی بافت نرم محدود شود گرچه تآیید نتایج نیازمند تحقیق بیشتر است . یافته‌ها: میانگین سنی گروه هموستاز ترکیبی ( کوترو تورنیکت) ۵۴/۸ ±۶۲/۳۱ و گروه هموستاز مکانیکی ۰۵/۸ ±۹/۲۹ سال بود. دو گروه از نظر سنی تفاوت معنی دارآماری نداشتند (۶/۰=p) . ۸/۶۳ درصد از نمونه ها را مردان و ۲/۳۶ درصد را زنان تشکیل داده بودند. بیشترین مورد جراحی مربوط به ترمیم پارگی تاندونهای فلسکور ساعد با ۵/۳۷ درصد و کمترین ۵/۱۲ درصد مربوط به کیست و جسم خارجی بود. میانگین زمان تورنیکت در گروه آزمون و شاهد به ترتیب ۳/۴ ±۸۷/۲۷ و ۶/۶ ±۴/ ۲۹ و میانگین حجم خون از دست رفته در گروه آزمون و شاهد به ترتیب ۳/۵ ±۳/۱۶ و ۷/۴ ±۲/ ۱۷ بود . آزمون آماری بیانگر نبود تفاوت معنی دار آماری در دو گروه بود (۱/۰=p). مواد و روش‌ها: در این مطالعه مورد – شاهدی ۸۰ بیمار دارای معیارهای ورود به مطالعه ( سن کمتر از ۵۰ سال، نداشتن ترومای شکمی، BMI(کمتر از۳۰ ) وآاسیب بافت نرم ) که توسط یک جراح تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند با نمونه گیری در دسترس (با در نظر گرفتن معیارهای ورود به مطالعه ، سن و جنس به صورت غیراحتمالی) به دو گروه آزمون و کنترل تقسیم شدندو مداخله در گروه آزمون مبتنی بر برقرای هموستاز با الکتروکوتردر بدو جراحی و سپس بستن تورنیکه بود ولی در گروه کنترل بدون استفاده ازکوتربرای ایجاد هموستاز از بدو عمل جراحی برای بیماران تورنیکت استفاده شد. حجم خون از دست رفته مبتنی بر تعداد گازهای مصرفی بودو در طی عمل از ساکشن برای هیچ کدام از موارد استفاده نشد. داده ها با استفاده از ابزار spss و آمار تحلیلی و توصیفی تجزیه و تحلیل شد.

---

مقدمه: تلاش‌ها برای انجام جراحی عروق کرونر به روشی که عوارض کمتری داشته باشد، منجر به انجام مطالعات زیادی شده است. این مطالعات دو روش جراحی عروق کرونر، با استفاده از پمپ قلبی-ریوی و بدون استفاده از پمپ قلبی-ریوی را با هم مقایسه کرده اند. لذا این مطالعه به منظورمقایسه یافته های آزمایشگاهی دراین دو گروه از بیماران انجام شده است. بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به وقوع کمتر آسیب حاد کلیوی و سطح پایین تر قند خون و کراتینین سرم و عوارض احتمالی ناشی از این موارد، روش بدون استفاده از پمپ قلبی-ریوی می‌تواند در بیماران روش مطلوب تری برای درمان باشد. با این حال در انتخاب روش جراحی به سایر مؤلفه‌ها نیز باید توجه داشت. یافته‌ها: وقوع آسیب حاد کلیوی و افزایش میزان کراتینین سرم، نیتروژن اوره خون، پتاسیم سرم و سطح گلوکز خون در گروه استفاده از پمپ قلبی-ریوی بیشتر بود (۰۵/۰< P). اما مقادیر سدیم سرم در دو گروه تفاوت معناداری نداشت (۸۴/۰=P). مواد و روش‌ها: در یک مطالعه گذشته نگر، ۱۶۷ بیمار تحت درمان با جراحی عروق کرونر به دو روش با و بدون استفاده از پمپ قلبی-ریوی با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی سیستماتیک از لیست بیماران بیمارستان قلب جماران (تهران) در سال۱۳۸۷ انتخاب شدند و از نظر مقادیر قند خون، کراتینین، سدیم و پتاسیم سرم و وقوع آسیب حاد کلیه با هم مقایسه شدند.

---

مقدمه: بیماری های قلبی- عروقی شایعترین علت مرگ و ناتوانی انسان محسوب می شود. یک سوم علت مرگ و میر در ایران، بیماری های کرونری قلب می باشد. از این رو، در بررسی حاضر اثرات برنامه توانبخشی قلبی بر ظرفیت ورزشی و عوامل خطرزای کرونری بیماران جراحی شده بای پس کرونری (CABG) ۴۵ تا ۶۵ سال ارزیابی گردید. بحث و نتیجه‌گیری: برنامه توانبخشی قلب مطالعه حاضر اثر معناداری بر ظرفیت ورزشی و پروفایل برخی عوامل خطرزای کرونری بیماران جراحی شده بای پس کرونری ۴۵ تا ۶۵ سال را نشان داد و می تواند به عنوان یک برنامه مناسب برای این بیماران در نظر گرفته شود. یافته‌ها: تجزیه و تحلیل آماری با آزمون t مستقل نشان داد که در انتهای برنامه تفاوت معناداری بین درصد تغییرات VO۲max، BMI، WHR، SBP، DBP، TC، LDL، LHR دو گروه وجود دارد (۰۵/۰P<)، اما بین درصد تغییرات FBS، HDL، BFP دو گروه تفاوت معناداری وجود نداشت. مواد و روش‌ها: با انتخاب تصادفی ۳۶ بیمار جراحی شده به روش CABG بیمارستان شهید بهشتی همدان، ۱۸ آزمودنی با میانگین سنی ۲۶/۶±۵۷/۵۴ سال و میانگین وزن ۸۳/۱۰±۱۴/۷۲ کیلوگرم برای گروه آزمون( مشارکت در برنامه توانبخشی) و ۱۸ آزمودنی با میانگین سن ۷۵/۴±۶۴/۵۷ سال و میانگین وزن ۱۲±۵/۷۶ کیلوگرم برای گروه شاهد (عدم شرکت در هرگونه برنامه توانبخشی) بر اساس معیارهای ورود و خروج در بررسی حاضر شرکت کردند. برنامه توانبخشی قلبی یک برنامه ۸ هفته‌ای شامل گرم کردن، ‌ورزش های هوازی و سرد کردن بود. متغیرها شامل اندازه های آنتروپومتریک، ‌ظرفیت ورزشی (VO۲max) و عوامل خطرزای کرونری از جمله شاخص توده بدنی (BMI)، نسبت دور کمر به دور باسن (WHR)، فشار خون سیستولیک (SBP)، فشار خون دیاستولیک (DBP)، قند خون ناشتا (FBS)، کلسترول تام (TC)، تری گلیسرید (TG)، لیپو پروتئین کم چگال (LDL)، لیپو پروتئین پر چگال (HDL)، نسبت LDL بر HDL (LHR)، درصد چربی بدن (BFP) در اولین و آخرین هفته برنامه در هر دو گروه تعیین شدند.

---

بحث و نتیجه‌گیری: توجه به ویژگی‎های دموگرافیک و پاتولوژیک بیماران و تعیین ریسک فاکتورهای مرتبط در موفقیت درمان و افزایش بقا مؤثر است ولیکن برای تعیین اثر علی درمان بایستی از کارآزمایی‎های بالینی کنترل شده برای حذف اثرات مرتبط با درمان استفاده کرد. مواد و روش‌ها: یک مطالعه همگروهی تاریخی بر روی ۱۸۱ بیمار تحت شیمی‎درمانی (گروه ۱) و ۲۰۱ بیمار تحت جراحی (گروه ۲) انجام شد. اثر متغیرهای دموگرافیکی، کلینیکی و پاتولوژیکی بر بقا در دو گروه درمانی با استفاده از آزمون لگ-رتبه و مدل مخاطرات متناسب کاکس ارزیابی شد. تجزیه و تحلیل با استفاده از نرم‌افزارSPSS۱۶ انجام شد. یافته‌ها: ۵۶ بیمار گروه اول و ۶۹ بیمار گروه دوم تا پایان مطالعه فوت شدند. میانه‌ی بقای بیماران گروه اول و دوم بترتیب ۱۹ و ۲۸ ماه بود. تأًثیر متغیرهای سن تشخیص و درجه تمایزیافتگی تومور بر بقای گروه اول و جنس و مرحله بیماری بر بقای گروه دوم معنی‌دار شدند (۰۵/۰P<). مقدمه: جراحی به عنوان مهمترین روش درمان بیماران سرطان معده مطرح بوده و شیمی‎درمانی و رادیوتراپی نیز به عنوان درمان کمکی پس از جراحی در این بیماران حین عمل و پس از عمل برای کاهش عود موضعی و متاستاز مورد استفاده قرار می‎گیرد. هدف این مطالعه مقایسه بقا و ویژگی‎های بیماران جراحی شده با بیمارانی که شیمی‎درمانی دریافت کرده‎اند می‎باشد.

---

مقدمه: میزان بروز آتلکتازی بعد از عمل جراحی پیوند عروق کرونر بالا می‌باشد. با توجه به تأثیرات پیشنهاد شده‌ی سطوح مختلف PEEP در جلوگیری از بروز این عارضه، هدف از این مطالعه بررسی تأثیرات سطوح مختلف PEEP بعد از عمل جراحی پیوند عروق کرونر بوده است.

مواد و روش ­ها: این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی انجام گرفت. حجم نمونه در این مطالعه ۹۰ نفر بود. نمونه‌گیری به‌صورت غیر احتمالی متوالی انجام گردید و بیماران به روش بلوک‌بندی طبقه‌ای به‌طور تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل (هر گروه ۴۵ نفر) قرار گرفتند. در گروه کنترل بیماران پس از عمل جراحی، به‌محض ورود به بخش مراقبت‌های ویژه تا زمان اکستیوب شدن PEEP به میزان ۵ سانتی‌متر آب دریافت می‌کردند و در گروه مداخله بیماران پس از ورود به بخش مراقبت‌های ویژه به‌طور متوسط به مدت ۴ ساعت PEEP به میزان ۱۰ سانتی‌متر آب دریافت می‌کردند و سپس تا زمان اکستیوب شدن PEEP به میزان ۵ سانتی‌متر آب دریافت می‌کردند. برای تشخیص نهایی آتلکتازی شش ساعت بعد از اکستیوب شدن، از رادیوگرافی قفسه سینه، درصد اشباع اکسیژن شریانی و درجه حرارت بدن استفاده شد. برای بررسی‌های آماری از آزمون‌های مجذور کای و تی مستقل استفاده شد.

یافته ­ها: بر اساس یافته‌های پژوهش میزان بروز آتلکتازی در گروه مداخله ۷ نفر (۶/۱۵ درصد) و در گروه کنترل ۱۶ نفر (۶/۳۵ درصد) بود که از لحاظ آماری این تفاوت معنادار بود (۰۳/۰=P). میانگین درصد اشباع اکسیژن شریانی در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل بالاتر بود (۴۸/۱±۳۱/۹۴ در مقابل ۱۶/۱±۶۶/۹۳) و این تفاوت از نظر آماری معنادار بود (۰۲۵/۰=P).

بحث و نتیجه­ گیری: این مطالعه نشان داد که استفاده از PEEP به میزان ۱۰ سانتی‌متر آب بعد از عمل جراحی پیوند عروق کرونر می‌تواند باعث کاهش میزان بروز آتلکتازی بعد از عمل شود، بنابراین پیشنهاد می‌گردد که از این روش در بخش مراقبت‌های ویژه برای کاهش میزان بروز آتلکتازی استفاده شود.

---

---

---

مقدمه: جراحی یکی از روش­ های رایج درمان بسیاری از بیماری­ هاست که به عنوان یک تجربه ­ی اضطراب ­آور برای بیماران شناخته ­می­شود. درمان اضطراب به علت پیامدهای نامطلوب در بیماران کاندید جراحی حائز اهمیت است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر اقدامات غیردارویی بر میزان اضطراب بیماران قبل از عمل جراحی انجام شد. مواد و روش ها: اطلاعات مورد نظر در این مطالعه مرور سیستماتیک از پایگاه های اطلاعاتی Pubmed,Iranmedex, Civilica, SID, Magiran, GoogleScholar, Science Direct  با کلمات کلیدی اضطراب، اضطراب قبل از جراحی، موسیقی درمانی، ماساژ درمانی، آموزش، مشاوره، آرماتراپی و مداخلات غیر دارویی از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۰ جستجو شد.

عناوین مورد بررسی: از بین ۳۳۸ مقاله بدست آمده ۴۱ مقاله انتخاب شد و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. این مطالعات روش­ هایی شامل آموزش و آگاهی دادن به بیمار، آروماتراپی، ماساژ درمانی، گوش دادن به موسیقی و انجام مشاوره قبل از جراحی را به عنوان روش­ های مؤثر درمان غیر دارویی اضطراب قبل از جراحی معرفی کرده­ اند.

بحث و نتیجه­ گیری: یافته ­های این پژوهش نشان می ­دهد، بکارگیری روش­ های مختلف غیر دارویی به­ خصوص ماساژ، گوش دادن به موسیقی و آروماتراپی برای درمان اضطراب قبل از جراحی در بیماران بسیار مؤثر و کارآمد است و تأثیر قابل توجهی در کاهش اضطراب بیماران کاندید جراحی دارد. همچنین بکارگیری این روش­ ها، کاهش مصرف داروهای آرام بخش و عوارض ناشی از مصرف آنها را به دنبال دارد.

---

مقدمه: عصب فرنیک (Phrenic Nerve) عصبی حسی و حرکتی است و به دلیل عصب دهی عضله دیافراگم ازلحاظ آناتومی و بالینی اهمیت دارد. هدف از این گزارش بیان تغییر آناتومیکی از یک مورد نادر در ارتباط با عصب فرنیک و شریان توراسیک داخلی (Internal Thoracic Artery) است. مواد و روش ­ها: در طی تشریح معمولی جسد مردی ۵۳ ساله در ناحیه ریشه گردن مشخص شد که قسمت ابتدایی شریان توراسیک داخلی توسط حلقه‌ای از عصب فرنیک راست در برگرفته ‌شده و سپس به سمت پایین ادامه مسیر داده است. یافته ­ها: تغییرات آناتومیکی در مورد عصب فرنیک و شریان توراسیک داخلی همواره از اهمیت بالینی ویژه‌ای برخوردار است و اگر در جراحی‌های منطقه‌ای مورد توجه قرار نگیرد می‌تواند منجر به عوارض بالقوه تهدید کننده زندگی شود. بحث و نتیجه ­گیری: بررسی این مورد نشان داد که عصب فرنیک و شریان توراسیک داخلی می‌توانند نسبت به یکدیگر موقعیت‌های متفاوتی را نشان دهند. به نظر می‌رسد چون بخش اول و دوم دیواره‌ی شریان بافت الاستیکی دارد می‌تواند با تحت تأثیر قرار دادن عصب فرنیک، عصب دهی عضله دیافراگم را مختل کند.