یافته

---

مقدمه: مقاومت لپتین یکی از موثرترین فاکتورهای هایپر انسولینیمیا است و در نهایت فقدان تحمل گلوکز در اضافه وزن مرتبط با بیماری ها می شود. بنابراین هدف از این تحقیق مطالعه اثر یک تمرین هوازی در برابر تمرین مقاومتی بر لپتین سرم و شاخص مقاومت انسولین در مردان غیر فعال است.
مواد و روش ها: روش تحقیق از نوع نیمه تجربی بود. ۳۰ مرد غیر فعال بطور تصادفی انتخاب شدند و در سه گروه تمرین هوازی، مقاومتی و کنترل قرار گرفتند. برنامه تمرینی بصورت تمرین هوازی، دویدن روی نوار گردان به مدت۳۰ دقیقه در ۶۰ تا ۷۰ درصد ضربان قلب ذخیره و تمرین مقاومتی،  با شدت ۷۰ درصد یک تکرار بیشینه با ۱۰ تکرار در هر حرکت برای ۳ دور انجام شد. لپتین، گلوکز، انسولین و شاخص مقاومت انسولین قبل و ۲۴ ساعت بعد از فعالیت اندازه گیری شد.
یافته ها:  یک جلسه فعالیت مقاومتی همانند فعالیت هوازی تأثیر معناداری در کاهش غلظت لپتین سرم قبل و ۲۴ ساعت پس از فعالیت داشت (p<۰/۰۵). همچنین سطوح انسولین سرم و شاخص مقاومت به انسولین در هر دو گروه کاهش معناداری داشت
(p<۰/۰۵). در حالیکه سطوح گلوکز سرم در هر دو گروه بدون تغییر باقی ماند.
بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که یک جلسه تمرین مقاومتی همانند تمرین هوازی می تواند با تغییر در سطوح لپتین، اثر مثبتی بر شاخص مقاومت به انسولین در مردان غیر فعال داشته باشد.

---

مقدمه: شیوع بیماری کبد چرب غیر الکلی به‌طور جهانی افزایش یافته و در جمعیت عمومی جهان ۲۴-۱۰% می‌باشد. مقاومت به انسولین و تجمع چربی در سلول‌های کبدی در پاتوژنز این بیماری نقش مؤثری دارند. اخیراً استفاده از آنتی‌اکسیدان‌ها در پیشگیری و درمان بیماری‌ها مورد توجه قرار گرفته است. کوئرستین، آنتی‌اکسیدانی از گروه فلاونوئیدهاست. مطالعه مروری حاضر با هدف بررسی اثر کوئرستین بر بیماری کبد چرب غیر الکلی انجام گرفته است.

مواد و روش ­ها: با استفاده از کلید واژه‌های NAFLD، antioxidant، quercetin، insulin resistance، liver activity، lipid‌و inflammation. جستجو در پایگاه‌های اینترنتی Pubmed، Sciencedirect، Scopus وgoogle scholar صورت گرفت. در نهایت از بین مقالات جستجو شده، ۲۰ مقاله کامل و ۱۲ چکیده که مطابقت موضوعی با هدف مطالعه حاضر داشتند، بررسی شد.

یافته‌ها: کوئرستین علاوه بر خواص ذاتی آنتی‌اکسیدانی، ویژگی‌هایی در زمینه کاهش معنی دار التهاب، کاهش سطح چربی‌های سرمی و تجمع چربی کبدی، کاهش مقاومت به انسولین از طریق افزایش فعالیت آنزیم هگزوکیناز، افزایش محتوای گلیکوژن عضلانی و کبدی، افزایش فسفریلاسیون و فعال سازی گیرنده‌های انسولینی، ارتقای کارکرد کبدی و کاهش آنزیم‌های ترانس آمیناز کبدی سرم و جلوگیری از تولید فاکتورهای فیبروزه کننده کبد را نیز دارا می‌باشد.

بحث و نتیجه گیری: با توجه به اثرات آنتی‌اکسیدانی، ضد التهابی، هیپولیپیدمیک، افزایش حساسیت به انسولین و ضد فیبروزی کوئرستین در مطالعات سلولی و حیوانی، استفاده از آن ممکن است سبب پیشگیری و بهبود کبد چرب غیر الکلی در انسان نیز بشود.

---

مقدمه: نورون‌های اورکسین در پاسخ به استرس موجب برانگیختن و رفتار انگیزه می‌شوند. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین پیلاتس بر سطوح سرمی اورکسین و مقاومت به انسولین در کودکان دارای اضافه‌ وزن بود.

مواد و روش­ ها: ۲۰ نفر از کودکان دارای اضافه‌ وزن (۱۳-۱۰ سال) از بین افراد داوطلب شده به‌ صورت هدفمند انتخاب و به‌ صورت تصادفی در دو گروه تمرین پیلاتس (۱۰ نفر) و کنترل (۱۰ نفر) تقسیم شدند. ویژگی‌های فیزیولوژیک در هر دو گروه اندازه‌گیری شد. نمونه‌ های خون قبل و بعد از هشت هفته برنامه تمرینی پیلاتس جهت اندازه‌ گیری متغیرهای تحقیق اخذ شد. از آزمون t وابسته و مستقل جهت بررسی تغییرات درون‌ گروهی و بین گروهی متغیرهای تحقیق استفاده شد.

یافته­ ها: بر اساس نتایج آزمون t همبسته مشاهده شد که تمرین پیلاتس باعث افزایش معنادار اورکسین شد (۰۰۱/۰P=). همچنین مشخص گردید که هشت هفته تمرین پیلاتس باعث کاهش معنادار مقاومت به انسولین، انسولین و گلوکز سرم می‌شود (۰۰۱/۰P=)؛ اما در گروه کنترل مقاومت به انسولین (۰۰۱/۰P=)، انسولین (۰۰۱/۰P=) و گلوکز (۰۲۷/۰P=) افزایش معناداری داشت. علاوه بر این هشت هفته تمرین پیلاتس تأثیر معناداری بر وزن بدن (۰۰۱/۰P=)، درصد چربی (۰۰۱/۰P=) و شاخص توده بدن (۰۰۱/۰P=) داشته است. همچنین مشخص گردید که در گروه کنترل وزن بدن، درصد چربی و شاخص توده بدنی افزایش معناداری داشته است.

بحث و نتیجه­ گیری: یافته‌ها نشان می‌دهد که هشت هفته تمرین پیلاتس در افزایش اورکسین سرم، کاهش مقاومت به انسولین، انسولین و گلوکز سرم و همچنین بهبود ترکیب بدنی کودکان دارای اضافه‌ وزن مؤثر است.

---

مقدمه: فعالیت داوطلبانه در سالمندان کاهش می‌یابد و این امر موجب بروز بیماری‌ها است. تحمل وزن یکی از مشکلات اجرای تمرینات ورزشی در سالمندان است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر یک دوره تمرین در آب بر سطوح سرمی آدروپین، مقاومت به انسولین و نیمرخ لیپیدی در مردان سالمند بود.
مواد و روش‌ها: ۲۰ مرد سالمند (۶۲/۳ ± ۵۰/۶۹) به‌صورت تصادفی در دو گروه تمرین در آب و کنترل (هر گروه ۱۰ نفر) قرار گرفتند. گروه تمرین در ۸ هفته تمرین در آب شرکت کرد. قبل و بعد از مداخله از تمام آزمودنی‌ها اندازه‌گیری متغیرهای جانبی انجام شد. نمونه‌گیری خونی جهت اندازه‌گیری سطوح سرمی آدروپین، گلوکز، انسولین، تری‌گلیسرید، کلسترول تام، کلسترول LDL، کلسترول HDL و محاسبه مقاومت به انسولین انجام شد. به‌منظور تحلیل داده‌ها از روش تحلیل واریانس آمیخته استفاده گردید.
یافته‌ها: وزن (P=۰,۰۰۲)، BMI (P=۰,۰۰۲)، انسولین (P=۰,۰۰۱)، گلوکز (P=۰,۰۰۸)، مقاومت به انسولین (P=۰,۰۰۱)، تری‌گلیسرید (P=۰,۰۰۱)، کلسترول تام (P=۰,۰۰۱)، LDL (P=۰,۰۱۵)، آدروپین (P=۰,۰۰۱) و HDL (P=۰,۰۰۱) در گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل، بهبود معنادار نشان دادند.
بحث و نتیجه‌گیری: احتمالاً تمرینات هوازی در آب با کاهش مقاومت به انسولین و بهبود پروفایل لیپید در مردان سالمند منجر به بهبود مارکرهای دیابت می‌شود. به نظر می‌رسد در این زمینه آدروپین ایفای نقش می‌کند؛ بنابراین احتمالاً یکی از روش‌های سودمند پیشگیری، کنترل یا بهبود بیماری‌ها به‌ویژه سندرم متابولیک در افراد سالمند می‌تواند استفاده از تمرینات در آب باشد. به‌ویژه اینکه این تمرینات مشکل تحمل وزن در سالمندان را کاهش می‌دهد.
 

---

مقدمه: بیماری کبد چرب غیرالکلی شایع‌ترین بیماری کبدی است. این بیماری با چاقی، مقاومت به انسولین و دیس لیپیدمی ارتباط دارد. واسپین یک آدیپوکین تازه شناخته‌ شده است که دارای عملکردهای زیادی از جمله تنظیم متابویسم کربوهیدرات ها و چربی ها است. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط سطح واسپین با کبد چرب غیر الکلی و متغیرهای آنتروپومتری و بیوشیمیایی انجام شد.

مواد و روش ­ها: این مطالعه مورد- شاهدی با مجموع ۱۵۰ شرکت کننده، ۷۵ بیمار مبتلا به بیماری کبد چرب غیرالکلی به عنوان مورد و ۷۵ شرکت کننده به عنوان کنترل انجام شد. سطوح سرمی واسپین و انسولین با کیت الایزا و سایر متغیرها با روش استاندارد اندازه‌گیری شدند.

یافته ­ها: بیماران مبتلا به بیماری کبد چرب غیرالکلی دارای نمایه توده بدنی، سطح ترانس آمینازها، تری‌گلیسیرید، فشارخون سیستولیک (SBP)، انسولین و مقاومت به انسولین بالاتری در مقایسه با گروه کنترل، بودند (۰۵/۰ p <). تفاوت معنی‌دار در سطح واسپین بین بیماران مبتلا به کبد چرب غیرالکلی (درجه ۱، ۲ و ۳) و افراد سالم مشاهده نشد (۰۵/۰< p). در این مطالعه بین واسپین با فشارخون دیاستولی (DBP) و کلسترول همبستگی معکوس مشاهده شد (۰۵/۰ < P)، اما ارتباطی بین واسپین و لیپوپروتئین‌ها، مقاومت به انسولین و آنزیم‌های کبدی یافت نشد (۰۵/۰< p).

بحث و نتیجه ­گیری: نتایج نشان می‌دهد ارتباطی بین واسپین و بیماری کبد چرب غیرالکلی وجود ندارد. سطح سرمی واسپین با فشارخون دیاستولیک و کلسترول ارتباط دارد (در کل افراد).

---

مقدمه: فاکتور رشد فیبرو بلاست ۲۱ پروتئینی است که در تنظیم متابولیسم گلوکز و چربی نقش دارد. هدف پژوهش، بررسی اثر هشت هفته تمرینات تناوبی شدید بر سطوح سرمی فاکتور رشد فیبرو بلاست ۲۱ و مقاومت به انسولین مردان جوان دارای اضافه وزن بود.

مواد و روش ­ها: در این پژوهش نیمه تجربی ۳۰ مرد جوان دارای اضافه وزن (kg/m۲ ۲۵ < BMI) به ‌صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (۱۵ نفر) و تجربی (۱۵ نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت ۸ هفته، هر هفته ۴ جلسه و هر جلسه انجام ده تکرار یک دقیقه ای از تمرینات هوازی تناوبی (نوارگردان، یا اسکی فضایی و یا دوچرخه ثابت) با شدت ۸۰-۷۵ درصد ضربان قلب هدف، با دوره های استراحتی متناوب فعال یک دقیقه ای با شدت ۴۰-۳۵ درصد ضربان قلب هدف تمرینات را انجام دادند. ۲۴ ساعت قبل از اجرای برنامه و ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، مقادیر فاکتور رشد فیبرو بلاست ۲۱ و مقاومت به انسولین اندازه گیری شدند. تغییرات درون گروهی و بین گروهی به ترتیب با استفاده  از آزمون t وابسته و مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. سطح معنی داری نیز در ۰۵/۰> P در نظر گرفته شد.

یافته ­ها: سطوح سرمی فاکتور رشد فیبرو بلاست ۲۱ پس از ۸ هفته تمرینات تناوبی شدید در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی داری (۰۳۱/۰P= ، ۹۴/۶=  t) نشان داد و مقاومت به انسولین نیز کاهش معنی داری (۰۰۸/۰P= ، ۸۱/۵ = t) داشت.

بحث و نتیجه ­گیری: تمرینات تناوبی شدید به مدت ۸ هفته می‌تواند به عنوان دستورالعمل تمرینی بهینه در جهت افزایش سرمی فاکتور رشد فیبرو بلاست ۲۱ و کاهش مقاومت به انسولین به مردان دارای اضافه وزن تجویز شود.