جستجو در مقالات منتشر شده


۲ نتیجه برای نورتریپتیلین

هدایت نظری، ماندانا ساکی، پریسا سهرابی، محمد جواد طراحی، محمد موحدی، افسانه بدری زاده، خیراله باقری،
دوره ۹، شماره ۳ - ( ۷-۱۳۸۶ )
چکیده

مقدمه: افسردگی اساسی یکی از شایعترین اختلالات روانی در تمام دنیا می باشد. درمان موثر این بیماری موجب حفظ عملکرد بیمار در سطح قابل قبول می گردد. داروهای مختلفی در درمان افسردگی اساسی به کار برده می شود. که هرکدام از این داروها تاثیر درمانی و عوارض جانبی خاص خود را دارد. از آنجا که داروهای SSRI اخیراً برای درمان این اختلال به کار برده می شوند و هنوز مطالعات زیادی در خصوص آنها به عمل نیامده است، بر آن شدیم مطالعه ای در خصوص مقایسه تاثیر درمانی نور تریپتیلین و سیتالوپرام در درمان اختلال افسردگی و مقایسه عوارض جانبی آنها انجام دهیم.

مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر یک مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور می باشد. نمونه ها شامل ۸۰ بیمار مبتلا به اختلال افسردگی اساسی (طبق معیارهای DSMIV T-R ) بوده که سابقه قبلی اختلال خلقی یا هر بیماری روانپزشکی شناخته شده قبلی یا سابقه بیماری های جسمی مزمن و سوءمصرف مواد نداشتند. نمونه ها به صورت تصادفی در دو گروه تحت درمان با سیتالوپرام و نورتریپتیلین قرار داده شدند. کلیه نمونه ها در هفته های ۲، ۴، ۶، ۸، ۱۰ و ۱۲ پس از شروع درمان از نظر عوارض دارویی و تاثیر درمانی مورد ارزیابی قرار گرفتند. اطلاعات پس از جمع آوری از طریق نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته‌ها: نتایج نشانگر تاثیر داروهای سیتالوپرام و نورتریپتیلین در درمان افسردگی اساسی به یک اندازه بود. همچنین تفاوت معنی داری در میانگین نمرات وجود نداشت.در مقایسه عوارض دارویی نتایج نشان داد که بین بروز عارضه های پرخوابی، خشکی دهان، بی اشتهایی و تهوع تفاوت معنی دار بود. در حالی که بین بروز عوارض دیگر مثل اختلالات جنسی، کم خوابی، سردرد، لرزش ناشی از دارو، سرگیجه، چاقی، اسهال، درد شکم و استفراغ تفاوت معنی داری مشاهده نشد.

بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به یافته های فوق و نتایج مطالعات مشابه داروهای سه حلقه ای به اندازه داروهای SSRI در درمان افسردگی اساسی موثرند اما از نظر پروفایل عوارض جانبی با هم متفاوتند لذا با توجه به کم بودن داروها می توان نسبت به تجویز آنها اقدام نمود
جعفر رضاییان، احد فاضلی، علیرضا ملازاده،
دوره ۲۶، شماره ۴ - ( ۸-۱۴۰۳ )
چکیده

مقدمه: کاربرد هم‌زمان هروئین و آمفتامین طی ده سال گذشته بین معتادان مواد مخدر شیوع پیدا کرده است. سالانه جهت ترک این دو ماده مخدر، افراد بسیاری به مراکز بهبودی مراجعه می‌کنند اما تنها درصد اندکی از مراجعین بهبود می‌یابند. با توجه به درصد پایین بهبودی معتادان، به بررسی اثر سه داروی کلونیدین، گاباپنتین و نورتریپتیلین بر میزان بهبودی آنان پرداخته شد.
مواد و روش ­ها: این مقاله بر آمده از پایان نامه کارشناسی ارشد در رشته روانشناسی بالینی است. در این پژوهش هم‌گروهی، کلیه ۹۱ بیمار معتاد به هروئین و آمفتامین تحت درمان با کلونیدین (۲۹ نفر)، گاباپنتین (۳۱ نفر) و نورتریپتیلین (۳۰ نفر) بستری شده در بیمارستان روان‌پزشکی مهر خرم‌آباد طی سال ۱۴۰۲ به روش سرشماری وارد بررسی شدند. اطلاعات مربوط به ویژگی‌های جمعیت شناختی و همچنین وضعیت دوره‌های بهبود سه‌ماهه از پرونده بیماران استخراج شد و ارتباط متغیرها با استفاده از آزمون مجذور کای با یکدیگر بررسی شد و داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۳ مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت.
یافته ­ها: بین سه گروه درمانی ازنظر نسبت بهبود سه‌ماهه تفاوت آماری معناداری وجود داشته است (۰۰۱/۰=P)؛ به‌طوری‌که نسبت بهبود سه‌ماهه در گروه گاباپنتین به‌وضوح کمتر از دو گروه دیگر بوده است. در گروه دریافت‌کننده گاباپنتین، نسبت بهبودی سه‌ماهه در رده سنی بیشتر یا مساوی ۳۰ سال، به‌وضوح بیشتر از رده سنی کمتر از ۳۰ سال بوده است (۳/۳۱ % در مقابل ۱/۷ %).
بحث و نتیجه ­گیری: دو داروی کلونیدین و نوروترپتیلین برای دوره بهبود و کاهش علائم نشانگان ترک مناسب‌تر هستند.


صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به یافته می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Yafteh

Designed & Developed by : Yektaweb