مقدمه: مننژیت باکتریایی عفونت حاد مننژ است که نیاز به تشخیص و درمان فوری دارد. یافته های بالینی، آزمایشگاهی و اپیدمیولوژیک مننژیت برای تشخیص و درمان سریع مهم است. این مطالعه با هدف ارزیابی بیماران مبتلا به مننژیت بر اساس یافته های اپیدمیولوژیک، بالینی و آزمایشگاهی آنها و مقایسه این متغیرها بین بیماران مبتلا به مننژیت عفونی و غیرعفونی انجام شد. |
مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی-توصیفی از نوع گذشته نگر، کلیه کودکان مشکوک به مننژیت در بیمارستان شهید مدنی خرم آباد در سال های ۱۳۹۲-۱۳۹۳ از نظر کشت مایع نخاع، توزیع سنی، جنسی، فصلی و نتایج آنتی بیوگرام مورد بررسی قرار گرفتند. |
یافته ها: از ۶۳ بیمار مبتلا به مننژیت، درصد ابتلا به مننژیت عفونی و غیرعفونی از بین بیماران مورد مطالعه به ترتیب ۶/۴۷ و ۴/۵۲ بود. در میان بیماران مبتلا به مننژیت عفونی تنها از ۴ بیمار ایزوله باکتریایی با روش کشت میکروبی جدا شد که استرپتوکوک پنومونیه شایع ترین باکتری و شیوع در فصل های پاییز و زمستان بیشتر بود. مؤثرترین آنتی بیوتیک کوتریموکسازول و ونکومایسین با حساسیت ۱۰۰ درصد بود اما نسبت به کلوگزاسیلین، اریترومایسین و کلیندامایسین مقاومت نسبتاً بالایی وجود داشت. مقدار گلبول سفید، قند و پروتئین مایع مغزی نخاعی در مننژیت عفونی با غیرعفونی مقایسه و اختلاف معنی داری بین دو گروه از لحاظ این فاکتورها مشاهده شد. همچنین بین جنسیت و ابتلا به مننژیت عفونی اختلاف معنی داری گزارش شد بطوری که بیماران مذکر بیشتر به مننژیت عفونی مبتلا شده بودند ) ۰۰۱/۰(P<. |
بحث و نتیجه گیری: در این مطالعه شیوع مننژیت غیرعفونی بیشتر از عفونی بود. بررسی تست های میکروبی در تشخیص و درمان صحیح بسیار مؤثر است اما بررسی میزان گلبول سفید، قند و پروتئین CSF در تشخیص انواع مننژیت بویژه مننژیت عفونی نیز می تواند کمک کننده باشد. |