مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشگاه علوم پزشکی لرستان، خرم آباد، ایران
چکیده: (166 مشاهده)
آمادگی بحران بیمارستانها یکی از مهمترین مؤلفههای ارتقای سلامت عمومی و کاهش پیامدهای ناشی از بلایا است. برخورداری مراکز درمانی از سطح مطلوب آمادگی، علاوه بر حفظ تداوم خدمات درمانی، ارتقای ایمنی بیماران و کارکنان، مدیریت بهینه منابع و کاهش هزینههای مستقیم و غیرمستقیم میشود. در مقابل، نبود برنامهریزی و سیاستگذاری مؤثر در این حوزه میتواند به افزایش مرگومیر، آسیبهای زیرساختی، افت کیفیت خدمات و تحمیل بار مالی سنگین بر نظام سلامت منجر گردد. این مطالعه به بررسی سیاستها، چالشها و راهکارهای ارتقای آمادگی بحران در بیمارستانهای ایران با نگاهی بر استان لرستان میپردازد. یافتهها نشان میدهند که علیرغم تدوین سیاستهای ملی و بهرهگیری از ابزارهای بینالمللی، اجرای آنها ناپیوسته و نابرابر است؛ به طوری که امتیاز ارزیابی های مربوطه آمادگی بلایا در لرستان و چند استان مرزی در مقایسه با میانگین کشوری پایینتر گزارش شدهاند. به نظر می رسد کاستیهای متعددی از جمله کمبود منابع مالی و انسانی، ضعف در آموزش و تمرینات عملی، فقدان هماهنگی بینسازمانی، تمرکز بر رویکرد واکنشی و محدودیت در انطباق سیاستها با شرایط بومی وجود دارد. اجرای برنامههای عملیاتی منعطف، مبتنی بر شواهد، توانمندسازی نیروی انسانی از طریق آموزشهای مانورهای مداوم و واقعی، توسعه زیرساختهای ایمن و چندمنظوره، بهرهگیری از فناوریهای نوین، تقویت مشارکت جامعه و ارزیابی شفاف ممکن است به بهبود وضعیت موجود و افزایش تابآوری بیمارستانها منجر شود. در نهایت، سیاستگذاران حوزه سلامت برای ارتقای آمادگی بیمارستانها در برابر بلایا، نیازمند سرمایهگذاری بیشتر در حوزه آمادگی بحران و بازنگری در ساختارهای مدیریتی و حمایتی و پایش شفاف اجرای برنامهها هستند.
نوع مطالعه:
مروری یا خلاصه سیاستی |
موضوع مقاله:
جراحی دریافت: 1404/7/9 | پذیرش: 1404/7/24 | انتشار: 1404/8/10