دوره 9، شماره 3 - ( یافته 1386 )                   جلد 9 شماره 3 صفحات 40-35 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


چکیده:   (16289 مشاهده)

مقدمه : اختلالات رفتار ایذائی از شایع‌ترین اختلالات روانپزشکی است که در کودکی آغاز می‌شود و یک معضل مهم بهداشت روانی جامعه به شمار می‌رود. اختلالات رفتار ایذائی اثرات مخربی بر روابط اجتماعی، تحصیلی، شخصیتی و رفتاری افراد در کودکی و بزرگسالی دارد. بنابر این بر آن شدیم پژوهش حاضر را با هدف بررسی شیوع اختلالات رفتار ایذائی در دانش‌آموزان دبستانی شهر خرم‌آباد انجام دهیم.

مواد و روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه Cross- Sectional است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش‌آموزان مشغول به ‌تحصیل سال1384 در پایه‌های اول تا پنجم دبستان‌های شهر خرم‌آباد می‌باشد. (943 N= ). 16 مدرسه دولتی و غیردولتی (8 مدرسه دخـترانه، 8 مدرسه پسرانه) بصورت خوشه‌ای و چند مرحله‌ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشـنامه استاندارد شده Child Symptom Inventories-4 (CSI-4) است که ابزاری است برای غربالگری شایع‌ترین اختلالهای روانپزشکی کودکان. پرسشنامه‌ها در دیداری جداگانه توسط والدین و معلمین تکمیل گردید. سپس نتایج توسط آمار توصیفی و آزمون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: از مجموع 943 نمونه، 4/21% دارای اختلال‌های رفتار ایذائی می‌باشند (7/17% اختلال‌ها بی‌اعتنایی مقابله‌ای و 7/3% اختلال سلوک). این میـزان در پسـران دو برابر دختـران بوده است (7/28% در مقابل 4/14%). بیشترین میزان اختلال رفتار ایذائی به ترتیب در پایه‌های سوم، چهـارم و پنجم و کمترین میزان در پایه دوم بود. همچنین بـین شیوع اختلالات رفتار ایذائی با جنس (P<0.001) ، پایه تحصیلی (P = 0.02) ، سواد والدین (P = 0.005 , P = 0.006) ، شغل مادر (P = 0.03) ، میزان درآمد ماهیانه (P=0.005) ارتباط معنی داری وجود داشت. ولی بین اختلالات رفتار ایذائی با شغل پدر، وضعیت تحصیلی دانش‌آموزان و مشکلات روانی خانواده ارتباط معنی‌داری وجود نداشت.

بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به شیوع بالای اختلالات رفتار ایذائی و عدم توجه کافی به عواقب ناشی از این اختلالات در گروه سنی کودک و نوجوان شناسائی این اختلالات ضروری به نظر می‌رسد تا مداخلات لازم و به موقع صورت گیرد.

متن کامل [PDF 156 kb]   (2804 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1387/11/6 | انتشار: 1386/7/23

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.