| مقدمه: بیماری قلبی و عوارض روانی ناشی از آن از مهمترین عوامل مرگ و میر در جهان شناخته شده است از این رو پژوهش حاضر اثربخشی تلفیق درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و آموزش شفقت به خود و درمان شناختی رفتاری هیجان مدار بر خود مراقبتی و تبعیت از درمان در بیماران قلبی را مورد مقایسه قرار می دهد. |
| مواد و روش ها: پژوهش حاضر به روش پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تعدادی از زنان مبتلا به بیماری قلبی در شهر خرم آباد در سال ۱۳۹۹ بود که از میان آنها ۴۵ نفر در دسترس ( ۱۵ نفر گروه اول ۱۵ نفر گروه دوم ۱۵ نفر گروه گواه) مداخله در دو گروه درمان هر کدام به طور جداگانه در ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای برگزار شد و برای گروه گواه هیچ گونه آموزشی اعمال نشد. ابزار این پژوهش مقیاس خود مراقبتی با تعداد ۱۲ سوال که توسط جارسما ساخته شده است و تبعیت از درمان با تعداد ۲۰ سوال (۵ سوال تبعیت کلی و ۱۵ سوال تبعیت اختصاصی) توسط هیز ساخته شده بود که شرکت کنندگان در پیش آزمون و پس آزمون به سؤالات آن پاسخ دادند و از آزمون تحلیلی کواریانس چند متغیره برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. |
| یافته ها: تلفیق درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و آموزش شفقت بر خود و درمان شناختی-رفتاری هیجان مدار باعث بهبود خود مراقبتی و تبعیت از درمان در زنان مبتلا به بیماری قلبی عروقی می شوند (۰۵/۰>p ) و درصد بهبودی آن ها بیشتر از آزمودنی های گروه گواه می باشد (۰۵/۰>(p ولی دو گروه آزمایشی تفاوت معناداری با هم نداشتند (۰۵/۰<P). |
| بحث و نتیجه گیری: تلفیق درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و آموزش شفقت بر خود و درمان شناختی-رفتاری هیجان مدار موجب استمرار و مدیریت در خود مراقبتی، تشخیص علایم و تبعیت از توصیه های پزشک معالج در زنان مبتلا به بیماری قلبی عروقی می شوند. |
