جستجو در مقالات منتشر شده


۶ نتیجه برای سوری

پیمان آسترکی، غفارعلی محمودی، خاطره عنبری، بهزاد محمد سوری، لیلا دوستی،
دوره ۱۷، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۹۴ )
چکیده

بحث و نتیجه‌گیری: سقط جنین به معنی سقط درمانی است و با افزایش موارد مجاز انجام سقط جنین درمانی، از انجام سقط‌های غیر قانونی کاسته خواهد شد و سبب افزایش سلامت زنان باردار می گردد. با افزایش میزان آگاهی کادر پزشکی از موارد مجاز سقط درمانی و قوانین مربوطه و راهنمایی صحیحتر زنان باردار، می‌توان به سلامت جامعه آنها کمک شایانی نمود. و همچنین، از مشکلات متخصصین زنان و زایمان نیز در این زمینه کاسته می شود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه بصورت اپیدمیولوژیک، توصیفی- تحلیلی و مقطعی، کل درخواست های سقط جنین استان لرستان که در سال ۱۳۹۲ جهت دریافت مجوز به پزشکی قانونی شهرستان خرم آباد ارجاع شده بودند مورد بررسی قرار گرفتند، اطلاعات مربوط به این افراد در پرسشنامه ثبت شد و با استفاده از نرم افزار spss تجزیه و تحلیل گردید. یافته‌ها: از میان ۲۰۵ مراجعه کننده در طول یک سال به ۱۴۴ مورد مجوز سقط داده شده که از این میان، ۸۸% به علت ناهنجاری جنینی و ۱۲% به علت بیماری های مادر بود. فراوان ترین بیماری در جنین ها، اختلالات مغز و جمجمه و در مادران بیماری های قلبی عروقی و اختلالات هماتولوژیک بود. در این موارد، بیشترین فراوانی مربوط به گروه سنی ۳۴-۲۵ سال بود. از بین ۶۱ مورد درخواست که موارد مجوز صادر نشده است سن بالای حاملگی با ۲۶ مورد، شایع ترین علت رد درخواست سقط جنین و در بین این افراد نیز، بیماریهای مغز و جمجمه، شایع ترین علت درخواست سقط بود. مقدمه: با صدور مجوز سقط جنین در برخی موارد بیماریهای جنین و مادر که با تصویب قانون در سال ۸۴ عملی شد، تحولی اساسی در سقط جنین درمانی در نظام سلامت ایران صورت گرفت. هر چند ممکن است مواردی از سقط غیرقانونی وجود داشته باشد ولی مطالعه ما بررسی سقط های قانونی استان لرستان، طی سال ۱۳۹۲ می باشد که منجر به افزایش آگاهی کادر پزشکی و درمانی در مورد اندیکاسیون های سقط درمانی، زمان انجام آن و پاسخ به سئوالات مربوطه است.


علی اوصالی، سیروس چوبینه، رحمان سوری، علی اصغر رواسی، حسین مصطفوی،
دوره ۱۹، شماره ۲ - ( ۷-۱۳۹۶ )
چکیده

مقدمه: افزایش سن، سندروم متابولیک و عوامل التهابی از عوامل مؤثر در کاهش حجم مغز می‌باشند. هدف از این تحقیق بررسی اثرگذاری سه ماه تمرین هوازی با شدت متوسط بر سطوح پلاسمایی IL۱β، IL-۶ و سطوح مغز زنان ۶۵-۵۰ ساله‌ی مبتلا به سندروم متابولیک می‌باشد.
مواد و روش ­ها: ۲۴ زن مبتلا به سندروم متابولیک به‌طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی‌ها به‌طور تصادفی به دو گروه ۱۲ نفره تمرین و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین، در یک برنامه تمرینی هوازی ۱۲ هفته‌ای که هر هفته سه جلسه و هر جلسه شامل سه ست تمرینی و دو ست استراحت بود شرکت کردند. در ابتدا مدت زمان ست تمرینی ۸ دقیقه بود که با سپری شدن هر هفته، یک دقیقه به مدت زمان ست­های تمرینی افزوده می­شد. تصویربرداری از سطوح مغز و خون‌گیری برای اندازه‌گیری سطوح مغز، IL-۶ و IL۱β قبل و سه ماه بعد انجام گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش آماری تی مستقل و تی جفتی استفاده گردید.
یافته ­ها: سطوح مغز پس از سه ماه تمرین هوازی تغییر معنی‌داری نکردند. میزان IL-۶ و IL۱β در اثر تمرین کاهش معنی‌داری یافتند (۰۵/۰˂P).
بحث و نتیجه­ گیری: این یافته‌ها نشان‌دهنده‌ی تأثیر سه ماه تمرین هوازی با شدت متوسط بر کاهش عوامل التهابی و عدم تأثیر بر سطوح مغز می‌باشد. با توجه به نتایج مذکور این احتمال وجود دارد که تعدیل زمان و شدت تمرین ورزشی موجب تأثیر بر اندازه سطوح مغز گردد.

بهمن حسنوند، رحمان سوری، سیروس چوبینه، علی اکبرنژاد،
دوره ۱۹، شماره ۴ - ( ۷-۱۳۹۶ )
چکیده

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر تمرینات استقامتی و تناوبی شدید بر بیان ژن گیرنده‌های کبدی در رت‌های نر نژاد ویستار انجام‌ شده است.
مواد و روش‌ها: روش تحقیق تجربی بوده و به همین منظور تعداد ۲۴ سر رت نر نژاد ویستار با محدوده وزنی ۲۰±۲۰۰ گرم و سن هشت هفته، تهیه و به‌صورت تصادفی به سه گروه کنترل، تمرین تناوبی شدید و تمرین تداومی زیر بیشینه تقسیم شدند. پروتکل تمرینی خیلی شدید؛ ۳۰ دقیقه دویدن تناوبی (هر تناوب شامل ۴ دقیقه دویدن با شدت ۹۰-۸۵ درصد VO۲max و ۲ دقیقه بازیافت فعال با شدت ۶۰-۵۰ درصد VO۲max) پنج روز در هفته و به مدت ۸ هفته اجرا شد. همچنین گروه تمرین تداومی زیر بیشینه نیز شدت فعالیتی معادل ۵۰ تا ۵۵ درصد حداکثر اکسیژن مصرفی موش‌ها بود.
یافته ­ها: بیان ژن LXR آلفا، در تمرین تناوبی شدید افزایش معناداری به نسبت گروه کنترل داشت (۰۰۴/۰P=). همچنین اختلاف معناداری بین ۳ گروه در میزان بیان ژن LXR  بتا وجود ندارد (۰۰۱/۰P=). هرچند نتایج نشان از افزایش جزئی در گروه‌های تمرین تناوبی و تداومی بود اما این افزایش اندک منجر به ایجاد تفاوت معنادار نشده است.
بحث و نتیجه ­گیری: تمرین تناوبی شدید به نسبت تمرینات تداومی زیر بیشینه از طریق افزایش بیان ژن گیرنده مهم کبدی و همچنین عامل اصلی خروج کلسترول از کبد و درنهایت گیرنده HDL می‌تواند نقش مهمی در کاهش بیماری‌های قلبی-عروقی مانند آترواسکلروزیس داشته باشد.


سمیه آزادبخت، فرامرز سوری، تورج حسنی راد، حسین سوری،
دوره ۱۹، شماره ۵ - ( ۱۱-۱۳۹۶ )
چکیده

مقدمه: متامفتامین به سادگی از مواد شیمیایی در دسترس مثل پسودوافدرین ساخته می ­شود. این دارو که قبلاً در درمان ADHD به کار برده می ­شد، سهم عمده­ای از کنترل اعمال جنسی در مردان و زنان از طریق ترشح هورمون گنادوتروپین GNRH از هیپوتالاموس دارد. این هورمون از طریق عروق پورت وارد هیپوفیز قدامی شده و موجب ترشح هورمون LH و FSH  می­شود. هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین مصرف دوز مزمن متامفتامین بر روی هورمون­های تستوسترون، LH و FSH در مردان می ­باشد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه ۳۰ نفر از مردان مصرف کننده دوز مزمن متامفتامین مراجعه کننده به کلینیک ­های درمانی در سطح شهر اصفهان با استفاده از روش نمونه‌ گیری تصادفی انتخاب و مورد سنجش قرار گرفتند. افراد مصرف کننده ابتدا پرسشنامه مقیاس شدت اعتیاد (ASI) را پر نموده و پس از خون­گیری، نمونه ­ها به آزمایشگاه منتقل شد.
یافته­ ها: نتایج نشان داد که مدت مصرف متامفتامین بر روی میزان هورمون FSH تأثیر ندارد. تفاوت معنی­داری بین زمان­های مختلف مشاهده نگردید. ولی مدت مصرف متامفتامین بر روی میزان هورمون LH و تستوسترون تأثیر دارد.
بحث و نتیجه ­گیری: مدت مصرف متامفتامین بر روی میزان هورمون LH و تستوسترون تأثیر داشته ولی بر روی هورمون FSH تأثیر ندارد.
 


رحمان سوری، فیروز شرفی دهرحم، سیروس چوبینه، وحید ولی پور ده نو،
دوره ۲۰، شماره ۳ - ( ۷-۱۳۹۷ )
چکیده

مقدمه: ورزش عامل درمانی در افراد دیابتی است و فرآیند آنژیوژنز می­تواند تحت تأثیر ورزش استقامتی قرار گیرد. هدف پژوهش بررسی اثر ۶ ­هفته تمرین استقامتی بر روی نوار گردان بر سطوح VEGF در عضله قلبی رت­های دیابتی بود.
مواد و روش ­ها: تعداد ۲۴ سر رت نر ویستار با وزن ۴/۹±۲۴۵ گرم و سن ۸ هفته بطور تصادفی  به­ گروه­های کنترل (۶ سر)، تمرین­ (۶ سر)، دیابت­ (۶ سر) و دیابت ­تمرین (۶ سر) تقسیم شدند. دیابت بوسیله تزریق استرپتوزوتوسین (۵۰ میلی­گرم/کیلوگرم) ایجاد شد.­ پروتکل تمرینی برای ۶ هفته و ۵ جلسه در هر هفته انجام شد. ۲۴ ساعت پس از پروتکل تمرینی، رت­ها تشریح  و بافت  قلبی خارج گردید. سطوح  پروتئین VEGF به­ روش الایزا اندازه­گیری شد. برای تحلیل داده­ها از آزمون آنووای یک‌ طرفه استفاده شد.
یافته ­ها:یافته ­ها نشان داد که تمرین منجر به افزایش معنی­دار VEGF در گروه دیابت تمرین نسبت  به گروه دیابت شد (۰۰۸/۰=P). میزان VEGF در گروه دیابت در مقایسه  با گروه­ های سالم و تمرینی کاهش معنی­دار داشت (۰۰۱/۰=P). VEGF در گروه دیابت تمرین نسبت به گروه­ های کنترل و تمرین کاهش معنی­داری داشت (۰۵/۰>P). تمرین منجر به افزایش معنی­دار VEGF در ­گروه تمرین نسبت به ­گروه کنترل شد (۰۰۱/۰=P).
بحث و نتیجه ­گیری: VEGF در گروه­ های سالم نسبت به گروه­ های دیابتی به شکل معنی­داری بیشتر بود و تمرینات استقامتی موجب افزایش VEGF بافت قلبی شد. احتمالاً این افزایش اثرات مثبتی بر فرآیندهای تنظیمی آنژیوژنیکی در بیماران دیابتی دارد. بنابراین، ورزش استقامتی می­تواند استراتژی مناسبی برای توسعه روش­های درمانی در ­بیماری دیابت شود.

سیروس چوبینه، سیده الهام حسینی، رحمان سوری، آمنه پوررحیم،
دوره ۲۴، شماره ۴ - ( ۱۲-۱۴۰۱ )
چکیده

مقدمه:  کمبود انرژی و انسولین بدن را به سمت کاتابولیسم سوق می­دهد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین ترکیبی همراه مصرف مکمل تورین بر برخی شاخص­های آتروفی قلب در رت­های دیابتی شده بود.
مواد و روش ­ها: تعداد ۴۰ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار ۱۰ هفته­ای در محدوده وزنی ۲۰۰ تا ۲۵۰ گرم تهیه شد. حیوانات به­ طور تصادفی به پنج گروه ۸ تایی شامل گروه ­های تمرین (T)، تمرین و مکمل(T+S)، مکمل (S)، کنترل دیابت (C) و کنترل سالم (CH) تقسیم شدند و رت­های گروه­ های دیابتی قبل از شروع تمرین با تزریق تک دوز استرپتوزتوسین (۳۵میلی­گرم/وزن) و قند بالای (۲۵۰میلی­گرم/دسی­لیتر) دیابتی در نظر گرفته شد. رت­ها ۲۴ ساعت پس از آخرین روز پروتکل(هشت هفته تمرین ترکیبی: قدرتی و استقامتی) تمرینی با تزریق درون صفاقی ترکیبی از کتامین و زایلازین بی­هوش شدند. روش آزمایشگاهی وسترن بلات جهت بررسی تغییرات ایجاد شده و تحلیل واریانس یکطرفه در سطح معناداری ۰۵/۰ مورد  استفاده قرار گرفت.
یافته ­ها: نتایج نشان داد پروتئین FOXO۳a در گروه­ تمرین + مکمل، در مقایسه با گروه­ های کنترل دیابتی و گروه تمرین ترکیبی کاهش یافته است (۰۰۱/۰>P)؛ همچنین مکمل تورین، تمرین ترکیبی و تمرین ترکیبی + مکمل تورین تغییر معنی­ داری در میزان بیان پروتئین MURF-۱ ایجاد می­کند (۰۰۱/۰>P) .
بحث و نتیجه ­گیری: چنین به نظر می ­رسد که ترکیب مکمل تورین و تمرین ترکیبی می­تواند به واسطه کاهش FOXO۳a بر شاخص­ های مربوط به آتروفی قلبی ناشی از دیابت موثر باشد و مصرف مکمل تورین همراه تمرین برای افراد دیابتی توصیه می­ شود.


صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به یافته می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Yafteh

Designed & Developed by : Yektaweb