مقدمه: هدف پژوهش حاضر مقایسه سیستم‌های مغزی رفتاری افراد دارای بیماری مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) و افرادی عادی بوده است.
مواد و روش ها: روش پژوهش حاضر از نوع علی مقایسه‌ای بوده است. جامعه آماری شامل تمام افراد عادی و تمام بیماران مبتلا به ام اس می‌باشد که در تابستان و پاییز سال ۱۳۹۳ به متخصصین مغز و اعصاب در استان لرستان مراجعه نموده‌اند. از جامعه آماری گروه نمونه‌ای به‌اندازه ۱۱۷ نفر (۷۵ فرد مبتلا و ۴۲ فرد عادی) با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، سپس پرسش نامه شخصیتی گری- ویلسون بر روی آنان اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش تحلیل واریانس چند متغیری (مانوا) استفاده شد.
یافته ها: یافته‌ها نشان داد، در خرده مقیاس فعال‌ساز رفتاری، افراد مبتلا به ام اس به‌طور معناداری نمرات پایین‌تری را در مقایسه با افراد عادی کسب کردند.
بحث و نتیجه گیری: آنچه از یافته‌ها بر می‌آید این است که نمره پایین در فعال‌سازی رفتاری به‌عنوان یکی از عوامل آسیب شناختی در بیماری‌های مزمن از جمله ام اس مطرح می‌باشد و نیازمند درمان روان شناختی است.
