محسن تولیت کاشانی، شعبان مهرورز، فرزاد پناهی ،
دوره ۵، شماره ۱ - ( ۱۰-۱۳۸۲ )
چکیده
مقدمه : اثرات ناشی از اصابت گلوله و ترکشهای با سرعت بالا (High velocity bullets ) به خصوص اثرات موج انفجاری آنها روی احشاء داخل شکم امری بدیهی است. اکثر جراحان عقیده دارند که در صورت اصابت گلوله به جدار شکم, بیمار بایستی تحت عمل لاپاراتومی تجسمی قرار گیرد تا ضایعات مخفی نیز کشف و درمان شود . با توجه به وجود موارد زیادی لاپاراتومی منفی و پیشرفت تکنیکهای رادیولوژیک (سونوگرافی , سی تی اسکن و MRI ) پیشنهاد شده است که این بیماران در صورت نداشتن علائم بالینی دال بر صدمات احشایی داخل شکمی به روش غیر جراحی انتخابی درمان شوند. هدف این مطالعه بررسی درمانهای غیر جراحی در اصابت گلوله به شکم بود.
مواد و روشها : مطالعه به صورت مقاله مروری است و گزارشات منتشر شده از طریق اطلاعات موجود در مدلاین و کتب مرجع جراحی و تروما بررسی گردید و مباحث مربوط به معایب و محاسن این روش درمانی تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها و نتیجه گیری : با گرایش روز افزون پزشکی به روش های غیر جراحی و غیر تهاجمی, امروزه بیمارانی که ترومای گلوله به جدار شکم دارند, می توانند درمان حمایتی شوند و نتایج رضایت بخشی نیز داشته باشند . مطالعه مروری ما نشان داده است که درمان انتخابی غیر جراحی در بیمارانی که گلوله به شکم آنها اصابت کرده, یک روش مناسب و مطمئنی است, و لاپاراتومی های غیر ضروری و هزینه های بیمارستانی را بطور چشمگیری کاهش می دهد در این روش درمانی بایستی احتیاط لازم به عمل آید تا سلامت این روش درمانی در مطالعات کار آزمایی بالینی بعدی ثابت شود.
سیاوش معصومی جویباری، مائده برهمن، مهشید پناهی، علیرضا نیکوفر، سهیلا صیاد،
دوره ۲۳، شماره ۰ - ( ویژه نامه ۱۴۰۰ )
چکیده
مقدمه: سرطان پستان شایعترین سرطان در ایران براساس بروز استاندارد شده ی سنّی است. رویکرد چند رشته ای در درمان این سرطان شامل جرّاحی، پاتولوژی، شیمی درمانی و رادیوتراپی از جایگاه ویژه ای برخوردار است. در این مطالعه بر آن شدیم تا به بررسی بقای دوساله ی بدون عود و اندازه ی حاشیه ی امن عاری از تومر در بیماران جرّاحی حفظ پستان که مورد درمان چند رشته ای گرفته بودند بپردازیم.
روش ها: این مطالعه در بیمارستان فیروزگر تهران انجام شد و بیماران از اردیبهشت سال ۹۵ تا شهریور سال ۹۷ به روش سرشماری وارد مطالعه شدند و تا شهریور سال ۹۹ تحت پیگیری دوساله قرار گرفتند. جهت بیماران حاشیه های امن فوقانی، تحتانی، خارجی، داخلی، قدامی و عمقی در نمونه های لامپکتومی اندازه گیری شد. همچنین عود دوساله نیز براساس توزیع پوآسون گزارش گردید.
یافته ها: در این مطالعه ابتدا ۱۵۶ بیمار مورد کنسر پستان به روش سرشماری انتخاب شدند که ۸۱ مورد آن جرّاحی حفظ پستان بود. میانگین اندازه ی حاشیه ی امن در سمت فوقانی ۱,۷۳، تحتانی ۲.۰۲، خارجی ۲.۳۰، داخلی ۲.۴۱، قدامی ۱.۳۹ و عمقی ۱.۲۷ سانتیمتر بدست آمد. تنها در یک بیمار عود موضعی مشاهده شد (بقای بدون عود = ۹۸.۷۷%).
بحث و نتیجه گیری: حاشیه های امن کافی در کنار رویکرد درمانی چند رشته ای با بقای بدون عود دوساله ی ۹۸ درصدی در بیماران جرّاحی حفظ پستان همراه بود که در مقایسه با سایر مطالعات بیشتر است. به نظر می رسد حاشیه ی امن کمتر نیز بتواند با پیشگیری از عود همراه باشد؛ امّا مهمتر از آن مشارکت دادن مخصّصین رشته های مختلف در درمان بیماران است. این رویکرد برای مداخله برروی بیماران توصیه می شود.
