مهنوش داودزاده، فاطمه رجبی پور، فتح اله شفیع زاده، امین قربانی واقعی،
دوره ۶، شماره ۴ - ( ۱۱-۱۳۸۳ )
چکیده
مقدمه: پرسنل بهداشتی و دانشجویان پزشکی در مقایسه با سایر گروههای جامعه به دلیل مواجهه مکرر با بیماران و فرآورده های خونی و نیز ترشحات قسمت های مختلف بدن در ریسک بالاتر ابتلاء به بیماریهای عفونی از جمله هپاتیت B قرار دارند (۱). یکی از راههای پیشگیری، مصون سازی توسط واکسیناسیون علیه این بیماریها است. هدف از این مطالعه، تعیین سطح آنتی بادی ضد ویروس هپاتیت B پس از واکسیناسیون بود (۱).
مواد و روشها: این مطالعه توصیفی ـ مقطعی بر روی تعداد ۳۶ نفر از اینترن های دانشگاه علوم پزشکی لرستان که ۳ دوز واکسن را به صورت کامل دریافت نموده و از آخرین زمان تزریق آنها حداکثر ۶ سال گذشته است، انجام شد. نمونه های خون گرفته شده از لحاظ سطح آنتی بادی ضد ویروس هپاتیت B به طریقه الیزا بررسی شدند.
یافته ها: نتایج حاکی از آن بود که ۴/۴۴ درصد اینترنها پاسخ ایمنی متوسط و در حد قابل قبول نسبت به واکسیناسیون داشته (MIU ۱۰ MIU > HBs Ab > ۱۰۰) و ۶/۵۵ درصد اینترنها از سطح ایمنی خوبی نسبت به واکسیناسیون برخوردار بودند (MIU < ۱۰۰).
عدم پاسخ به واکسیناسیون در هیچ کدام از اینترن ها مشاهده نشد (MIU ۱۰ <). بین سطح آنتی بادی ضد هپاتیت B (HBs Ab)، گروه سنی، جنسیت، فاصله آخرین تزریق واکسن و نیز رعایت فواصل بین تزریق ۳ دوز واکسن رابطه معنی داری بدست نیامد.
نتیجه گیری:کل نتایج بیانگر پاسخ ایمنی مناسب و قابل قبول در اینترنهای تحت مطالعه نسبت به دریافت ۳ دوز واکسن
بود.
فاطمه یاری، حسین خدمت، معصومه غفارزاده، مهنوش داودزاده،
دوره ۷، شماره ۴ - ( ۱۱-۱۳۸۴ )
چکیده
مقدمه: عفونت هلیکوباکترپایلوری یکی از علل مهم مشکلات گوارشی بخصوص زخم معده است که اخیرا" نشان داده شده یک ارتباط معنی دار بین کاهش سطح سرمی ویتامین ب۱۲ و سطح سرمی هلیکوباکترپایلوری وجود دارد. هدف ازاین مطالعه بررسی ارتباط بین سطح سرمی ویتامین ب۱۲ و سطح سرمی هلیکوباکترپایلوری بود.
مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی ، مقطعی بود که از سال ۱۳۸۲ تا سال ۱۳۸۳ بر روی ۱۱۰ نفر از خانمهای سالم بدون سابقه بیماری در محدوده سنی ۴۹-۱۵ سال مراجعه کننده به درمانگاههای شهر خرم آباد انجام گرفت. که هر نمونه از نظر سطح سرمی ویتامین B۱۲,CBC و آنتی بادی هلیکوباکترپایلوری مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات فردی -سابقه بیماری (بخصوص بیماری گوارشی) آنان در پرسشنامه ثبت شدند و اطلاعات بدست آمده توسط نرم افزار SPSS مورد بحث و تحلیل قرار گرفتند.
نتیجه گیری: شیوع بالای عفونت هلیکوباکترپایلوری بین نمونه های با سطح سرمی پائین ویتامین ب۱۲ نشان می دهد که یک ارتباط معنی دار بین هلیکوباکترپایلوری و سطح ویتامین ب۱۲ وجود دارد.
یافته ها: نتایج بدست آمده نشان داد از بین ۱۱۰ نمونه مورد مطالعه ۷۶ نمونه (۷۲,۲%) سطح سرمی هلیکوباکترپایلوری آنان مثبت بود و سطح سرمی هلیکوباکترپایلوری بطور معنی داری در افرادیکه دارای میزان ویتامین ب۱۲ کمتر ازحدود طبیعی بوده ، بالاتر بود، به طوریکه بین ۵۴ نمونه با سطح سرمی ویتامین ب۱۲ کمتر از pg/mg۱۴۵ و سطح متوسط
ml/pg۱۸۰-۱۴۵ ، سطح آنتی بادی هلیکوباکترپایلوری مثبت بود (۰.۰۰۰۱ p<).
