صبا صفری جعفرآباد، سیف الله بهرامی کیا، فرانک هادی، حدیث اسدالهی، شیما مستعد، فاطمه زرینی،
دوره ۲۵، شماره ۲ - ( ۵-۱۴۰۲ )
چکیده
مقدمه: در این تحقیق اثر حلال (آبی و هیدروالکلی) عصاره گیری بر محتوای ترکیبات فنولی، فلاونوییدی و فعالیت آنتی‌اکسیدانی شش گیاه دارویی مختلف شامل بلوط ایرانی، آویشن شیرازی، بابونه آلمانی، مریم نخودی، نسترن زرد و زرشک کوهی مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و روش ها: برای سنجش میزان فنول و فلاونویید به ترتیب از معرف‌های فولین سیوکالتیو و کلرید آلومینیوم و برای اندازه‌گیری پتانسیل آنتی‌اکسیدانی از روش DPPH استفاده شد. میزان محتوی ترکیبات فنولی و فلاونوییدی به ترتیب به صورت میلی گرم معادل گالیک اسید و کاتچین به ازای هر گرم از وزن خشک گیاه محاسبه گردید. جهت تجزیهوتحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS نسخه ۱۴ استفاده شد.
یافته ها: با توجه به نتایج مطالعه، میزان فنول و فلاونویید در عصاره هیدروالکلی جفت بلوط، نسترن زرد، آویشن شیرازی، آرد بلوط، بابونه آلمانی و زرشک کوهی بیشتر از عصاره آبی بود و این اختلاف از نظر آماری معنی‌دار بود(۰۰۱/۰< P). بیشترین میزان فنول و فلاونویید به ترتیب مربوط به عصاره هیدروالکلی جفت بلوط با مقادیر mg/g ۵/۲±۲/۳۱۰ و mg/g ۰/۱ ± ۲/۲۴۱ و کمترین مقدار مربوط به عصاره آبی بابونه آلمانی (mg/g ۱/۱±۱/۵۳) و عصاره آبی آرد بلوط ( mg/g۵/۱ ± ۹/۲۳) بود. بیشترین فعالیت آنتی‌اکسیدانی(IC۵۰) مربوط به عصاره هیدروالکلی جفت بلوط (µg/ml۴/۱±۴/۳۹) و کمترین مربوط به عصاره آبی بابونه آلمانی ( µg/ml۳/۳±۳/۳۱۵) بود.
بحث و نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که نوع حلال استفاده شده برای عصاره‌گیری گیاهان تاثیر زیادی بر جداسازی ترکیبات فنول و فلاونویید، مقدار و هم‌چنین فعالیت آنتی‌اکسیدانی آنها دارد. |
