مقدمه: هدف از این مطالعه بررسی عملکردی و بافت شناسی تاثیر کوآنزیم Q۱۰ با استفاده ازآلوگرافتها در مدل ترمیم عصب سیاتیک رت طراحی و اجرا شده است.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه ۴۵ سر رت نر به‌طور تصادفی به سه گروه ۱۵ تایی تقسیم شدند. گروه اول کنترل سالم به‌مدت یک هفته ۱۰ میکرولیتر محلول استریل سالین نرمال بافر به‌طور داخل صفاقی، در گروه دوم عصب سیاتیک سمت چپ برداشته شده و هر رت عصب سیاتیک برداشته شده از رت گروه درمان را دریافت و به‌مدت یک هفته ۱۰ میکرولیتر محلول استریل سالین نرمال بافر به‌طور داخل صفاقی به هر رت تزریق شد. در گروه سوم عصب سیاتیک سمت چپ برداشته شده و هر رت عصب سیاتیک استحصالی از گروه دوم را دریافت و به مدت یک هفته با همان حجم کوآنزیم Q۱۰ با دوز mg /kg/day ۲۰۰ به‌طور داخل صفاقی تزریق شد. رت‌ها در بازههای زمانی هفته ۴، ۸ و ۱۲ بعداز عمل تحت ارزیابی بافت‌شناسی و مطالعات هیستومورفومتری و شاخص عملکردی عصب سیاتیک گردیدند.
یافته‌ها: شاخص‌های مورفومتری و عملکردی عصب سیاتیک در گروه سوم به‌طور معنی‌داری با گروه دوم متفاوت بودند (P<۰,۰۵). این شاخص‌ها در گروه سوم بهبود یافته بودند.
بحث و نتیجه گیری: نتیجه حاصل از این مطالعه نشان داد که تزریق موضعی کوآنزیم Q۱۰ در فاز التهابی بعد از قطع عصب سیاتیک رت بواسطه کاهش روند آسیب ثانویه موجب تسریع روند رژنراسیون عصب شده است.
