۵ نتیجه برای سزارین
محمدرضا رفیعی، منصوره صمیمی، مهدی نورالدینی، سید غلام عباس موسوی،
دوره ۸، شماره ۱ - ( ۳-۱۳۸۵ )
چکیده
مقدمه: باتوجه به اهمیت عارضه خونریزی رحمی بعد از سزارین و بنا به تناقضات اثر داروهای مختلف بر روی آن ، مطالعه‌ای به منظور مقایسه اثر دکستروز ۱۰% با اکسی توسین ۴۰ واحد در لیتر در سفت وجمع شدن رحم در زایشگاه شهید شبیه‌خوانی شهرستان کاشان در سال ۱۳۸۴ انجام شد.
مواد و روش ها: این مطالعه به صورت کار آزمایی بالینی دو سوکور به منظور مقایسه تأثیردو گروه دارویی دکستروز ۱۰% با اکسی توسین ۴۰ واحد در لیتر درجمع وسفت شدن رحم درزنان حامله‌ای که تحت سزارین الکتیو قرار می گرفتند وبصورت تخصیص تصادفی به دو گروه دریافت‌کننده انفوزیون ۲۰۰ میلی لیتر دکستروز ۱۰% (۶۰نفر) و دریافت‌کننده انفوزیون ۴۰ واحد در لیتر اکسی توسین (۶۰نفر)تقسیم شده بودند، انجام شد. اطلاعات لازم با روش مشاهده جمع آوری شد و نتایج با آزمون آماری کای - اسکور مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
نتیجه گیری: تزریق دکستروز ۱۰% در جمع وسفت شدن رحم بعد از سزارین موثرتر از دوز اکسی توسین ۴۰ واحد در لیتر بود. به ویژه هرچه تعدادزایمان فرد بیشتر باشد این تأثیرواضح تراست لذا می توان جهت کنترل خونریزی وکمک به جمع وسفت شدن رحم بعد ازسزارین بدلیل عوارض دوز بالای اکسی توسین ، از دکستروز ۱۰% به جای اکسی توسین ۴۰ واحد در لیتر استفاده کرد.
یافته ها: نتایج حاصل ازاین مطالعه نشان داد که گروههای مورد مطالعه به لحاظ عوامل مؤثر بر پاسخ‌دهی به داروها مثل سن و وزن اختلاف معنی‌داری ندارند. همچنین نتایج تحقیق نشان داد که در گروه دارویی دکستروز ۱۰%، میزان پاسخ دهی یعنی جمع وسفت شدن رحم بطور قابل توجهی دارای تفاوت معنی دار در مقایسه با گروه دارویی اکسی توسین ۴۰ واحد در لیتر بود (۰۵/۰ p<).
انفوزیون د کستروز ۱۰% درزنانیکه بیشتر از یک زایمان داشته اند موثرتراز زنان زایمان اول بود و روش دارویی اکسی توسین اضافی ۴۰ واحد در لیتر در زنان زایمان اول موثرتربود (۰۵/۰ p<).
فریدون سبزی، حسن تیموری، فاطمه نعمت الهی،
دوره ۸، شماره ۱ - ( ۳-۱۳۸۵ )
چکیده
مقدمه: زایمان بی درد به روش تسکین وریدی، روشی است که در آن با استفاده از تزریق وریدی داروهای ضد درد و آرامبخش به مادر، درد و اضطراب فرآیند زایمان را کاهش می یابد. در این روش سلامت نوزاد مورد توجه است. با استفاده از سیستم آپگار می توان سلامت نوزاد متولد شده را بررسی کرد. این مطالعه با هدف بررسی آپگار دقایق ۵ و ۱۰ نوزادان متولد شده به روش زایمان بی درد با تسکین داخل وریدی و سزارین انجام شد.
مواد و روش ها: در این مطالعه مداخله ای تعداد ۶۰ بیمار در دو گروه ۳۰ نفری که به صورت سرشماری از بین خانم های بارداری که جهت زایمان طبیعی و سزارین انتخابی، انتخاب شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. زایمان بی درد به روش تزریق وریدی کتامین و میدازولام و زایمان سزارین به روش بیهوشی عمومی انجام شد و نمره آپگار دقایق ۵ و ۱۰ در هر دو گروه در پرسشنامه ای که به همین منظور آماده شده بود، ثبت گردید. سپس با استفاده از آزمون آماری U من ویتنی اختلاف آماری بین دو گروه را بررسی شد.
نتیجه گیری: مطالعه نشان داد با وجود مصرف داروهای ضد درد و ضد اضطراب و همچنین با وجود عبور جنین از کانال زایمانی، نوزادان گروه زایمان بی درد نسبت به نوزادان گروه سزارینی دچار کاهش نمره آپگار نشدند که این مسئله نشان
می دهد که زایمان بی درد به روش تسکین داخل وریدی، یک زایمان ایمن می باشد.
یافته ها: در این مطالعه از لحاظ سن و پاریته اختلاف معنی داری بین دو گروه وجود نداشت. ۹۰% نوزادان گروه زایمان بی درد در دقیقه ۵ و تمامی نوزادان در دقیقه ۱۰ نمره آپگار ۹ و ۱۰ داشتند. در گروه سزارین در دقیقه پنجم، ۲۰% نوزادان و در دقیقه دهم، ۱۰% نوزادان نمره آپگار ۷ و ۸ داشتند. آزمون من ویتنی اختلاف آماری معنی داری در نمره آپگار ۵ و ۱۰ دو گروه نشان نداد. در این مطالعه تمامی نوزادان نمره آپگار ۷ تا ۱۰ داشتند. میانگین فاصله زمانی آخرین تزریق دارو تا زایمان بین دو گروه اختلاف معنی داری داشت که در زایمان بی درد فاصله به مراتب بیشتر بود (۸۳/۱۱ دقیقه در مقابل ۵/۵ دقیقه).
کبری کرمی، کتایون بختیار، بهمن حسنوند، شیرزاد صفری، شیرین حسنوند،
دوره ۱۴، شماره ۴ - ( ۹-۱۳۹۱ )
چکیده
مقدمه: این مطالعه با هدف مقایسه کیفیت زندگی و سلامت عمومی بعد از زایمان سزارین و طبیعی در زنان انجام شده است.
مواد و روش‌ها: مطالعه حاضرمقایسه ای همگروهی است. جامعه پژوهش کلیه زنان باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر خرم آباد که با نمونه گیری هدفمند ۳۸۰ نفر از آنان با داشتن شرایط ورود در مطالعه شرکت کردند. جمع آوری اطلاعات در طی ۱۸ ماه در مرحله (ماه آخر بارداری و هشت هفته پس از زایمان) انجام شد. فرم‌های مصاحبه شامل اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه سلامت عمومی GHQ۲۸ و پرسشنامه خلاصه شده کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت بود. داده ها با آمار توصیفی و آزمون t آنالیز واریانس یک طرفه و تحلیل رگرسیون لجستیک، آزمون مجذور کای، من ویتنی در سطح معنی داری ۵% بررسی شدند.
بحث و نتیجه‌گیری: کیفیت زندگی در ابعاد مختلف آن و همچنین سلامت عمومی در مادران با زایمان طبیعی نمرات بهتر و مطلوب‌تری را نشان می‌دهد
یافته‌ها: ۲۵۰ نفر (۱۴۶ نفر زایمان طبیعی و ۱۰۴ نفر سزارین انتخابی) فرم‌های مصاحبه و پرسش نامه های پژوهشی را تکمیل کردند.. میانگین نمرات حیطه جسمی (۰۰۱ /۰ (P= و روانی )۰۲/۰ P=) کیفیت زندگی تفاوت معنی دار آماری نشان می‌دهد؛ و در حیطه محیط و اجتماعی و کل تفاوت معنی دار آماری دیده نمی‌شود. شانس ایجاد علائم مرضی در زنان با زایمان سزارین ۲۶/۳ برابر زنان زایمان طبیعی بوده است. شانس ایجاد علائم مرضی در مقیاس شکایت جسمانی در زنان با زایمان سزارین ۰۹/۳ برابر (۰۰۱ /۰ (P= افسردگی ۷۵/۱ برابر)۰۲/۰ P=)و اختلال کنش اجتماعی ۶۸/۱ برابر)۰۴/۰ P=) زنان زایمان طبیعی است .
میثم بهزادی فر، حانیه حسنوندی، سعید شهابی، احد بختیاری، صمد آذری، سید جعفر احسان زاده، مسعود بهزادی فر،
دوره ۲۴، شماره ۴ - ( ۱۲-۱۴۰۱ )
چکیده
| مقدمه: زایمان فیزیولوژیک همان زایمان طبیعی است که بدون دخالت های دارویی و پزشکی انجام می شود. زایمان فیزیولوژیک اغلب با زایمان خود به خود، عدم وجود مداخلات پزشکی، آزادی حرکت و مشارکت فعال مادر در روند زایمان مشخص می شود. در برخی کشورها زایمان فیزیولوژیک یک هنجار است و به طور فعال توسط سیستم مراقبت های بهداشتی ترویج می شود. سزارین در ایران طی چند دهه گذشته رو به افزایش بوده است، به طوری که آخرین داده ها نشان می دهد که حدود ۵۰ درصد از کل زایمان ها در کشور از طریق سزارین انجام می شود. زایمان فیزیولوژیک باید به عنوان یک گزینه انتخابی در نظر گرفته شود، و زنان باید از اطلاعات و حمایت لازم برای تصمیم‌گیری آگاهانه در مورد تجربیات تولد خود برخوردار شوند. کاهش عوارض ناشی از سزارین برای سلامت مادر حائز اهمیت است و لذا ارائه آموزش به ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی و تعامل با زنان باردار برای تغییر باورهای آنها و ایجاد انگیزه برای انجام زایمان طبیعی بسیار مهم است. همچنین سیاست‌های حمایتی و حمایت دولت از زایمان فیزیولوژیک و انجام برنامه های آموزشی می تواند در توسعه این سیاست ارزشمند باشد. |
پیمان آسترکی، مریم احدی، زهرا خادمی، فرحناز چنگایی،
دوره ۲۶، شماره ۲ - ( ۴-۱۴۰۳ )
چکیده
مقدمه: در کشور های در حال توسعه، آمار و ارقام سزارین روز به روز در حال پیشرفت است و کشور ما نیز ار این قاعده مستثنی نمی باشد. طرح تحول نظام سلامت از سال ۱۳۹۳ اجرا و یکی از اهداف آن کاهش میزان سزارین به ۳۰-۲۵٪ بود. هدف این مطالعه بررسی و مقایسه میزان زایمان سزارین و زایمان طبیعی قبل و بعد از اجرای طرح تحول نظام سلامت در استان لرستان بود.
مواد و روش ها: این مطالعه یک مطالعه توصیفی مقطعی بود که در سال ۱۳۹۹ انجام شد. جامعه پژوهش شامل تمام زنانی بود که طی سال های ۹۵ - ۹۰ در یکی از بیمارستان های دولتی استان لرستان که طی این سالها مجری طرح تحول سلامت بودند، زایمان کرده بودند. روش نمونه گیری به صورت سرشماری از طریق آمار معاونت درمان دانشگاه علوم پزشکی لرستان بود. داده ها پس از جمع آوری از طریق آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد بر خلاف انتظار، به طور کلی میزان سزارین پس از اجرای طرح تحول نظام سلامت نسبت به قبل از اجرای این طرح به میزان ۴/۳ % افزایش یافت. لازم به ذکر است در برخی بیمارستان ها از جمله بیمارستان عسلی خرم آباد، تامین اجتماعی خرم آباد و کوثر بروجرد میزان زایمان سزارین پس از اجرای طرح تحول نظام سلامت به ترتیب ۶/۴ %، ۵/۶ % و ۹/۵ % افزایش یافته بود.
بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد با توجه به میزان بالاتر از استاندارد زایمان سزارین در این استان و کارساز نبودن طرح تحول نظام سلامت در این زمینه، نیاز است با استفاده از برنامه های گسترده در راستای افزایش آگاهی و فرهنگ سازی جامعه تلاش های بیشتری صورت گیرد. |
