حسن احمدوند، علی خسروبیگی، شاهرخ باقری، رضا حاجی حسینی، فرشید غضنفری، لیلا نعمتی،
دوره ۱۱، شماره ۴ - ( ۱۱-۱۳۸۸ )
چکیده
اکسیداسیون لیپیدها و ازجملهLDL نقش مهمی در ایجاد آترواسکلروز دارد. استفاده مواد اکسیدان در مواد غذایی باعث ایجاد LDL اکسید شده و این باعث ایجاد و پیشرفت آترواسکلروز می‌شود. بااستفاده از مواد آنتی اکسیدان مانند ویتامین E ، ساچوریاخوزستانیکا و کوآنزیم Q۱۰ میتوان از اکسیداسیون LDL جلوگیری ودر نتیجه باعث جلوگیری از ایجاد آترواسکلروز شد. دراین مطالعهاثرات عصاره ساچوریاخوزستانیکا، ویتامین E ،کوآنزیم Q۱۰ بر پراکسیداسیون لیپید LDLسرم درمحیط In vitro مقایسه شده است. مواد و روش ها: از افراد سالم نمونه خون تهیه شد و LDL سرم جداشده را در گروههای کنترل ، اکسید شده با مس و اکسید شده با مس وهمزمان اینکوبه باعصاره ساچوریاخوزستانیکا، ویتامین E ،کوآنزیم Q۱۰ مطالعه شد. جهت بررسی اکسیداسیون LDL مقدار دی انهای کونجوگه و TBARS های تشکیل شده اندازه گیری شدواثرات ویتامین E ، ساچوریاخوزستانیکا و کوآنزیم Q۱۰ برمهار اکسیداسیون LDL سرم بررسی شد. یافته ها: نتایج بدست آمده نشان میدهد که ساچوریاخوزستانیکا، ویتامین E ،کوآنزیم Q۱۰ باعث کاهش اکسیداسیون LDL سرم می شود. بحث و نتیجه گیری: نتایج بدست آمده نشان میدهد که ساچوریاخوزستانیکا، ویتامین E ،کوآنزیم Q۱۰ باعث جلوگیری ازاکسیداسیون LDL واین ترکیبات ممکن است اثرات مشابهی در in vivo داشته باشد.
فرهاد فتحی پور، لیلا زارعی، رحیم محمدی،
دوره ۲۳، شماره ۰ - ( ۸-۱۴۰۰ )
چکیده
مقدمه: هدف از این مطالعه بررسی عملکردی و بافت شناسی تاثیر کوآنزیم Q۱۰ با استفاده ازآلوگرافتها در مدل ترمیم عصب سیاتیک رت طراحی و اجرا شده است.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه ۴۵ سر رت نر به‌طور تصادفی به سه گروه ۱۵ تایی تقسیم شدند. گروه اول کنترل سالم به‌مدت یک هفته ۱۰ میکرولیتر محلول استریل سالین نرمال بافر به‌طور داخل صفاقی، در گروه دوم عصب سیاتیک سمت چپ برداشته شده و هر رت عصب سیاتیک برداشته شده از رت گروه درمان را دریافت و به‌مدت یک هفته ۱۰ میکرولیتر محلول استریل سالین نرمال بافر به‌طور داخل صفاقی به هر رت تزریق شد. در گروه سوم عصب سیاتیک سمت چپ برداشته شده و هر رت عصب سیاتیک استحصالی از گروه دوم را دریافت و به مدت یک هفته با همان حجم کوآنزیم Q۱۰ با دوز mg /kg/day ۲۰۰ به‌طور داخل صفاقی تزریق شد. رت‌ها در بازههای زمانی هفته ۴، ۸ و ۱۲ بعداز عمل تحت ارزیابی بافت‌شناسی و مطالعات هیستومورفومتری و شاخص عملکردی عصب سیاتیک گردیدند.
یافته‌ها: شاخص‌های مورفومتری و عملکردی عصب سیاتیک در گروه سوم به‌طور معنی‌داری با گروه دوم متفاوت بودند (P<۰,۰۵). این شاخص‌ها در گروه سوم بهبود یافته بودند.
بحث و نتیجه گیری: نتیجه حاصل از این مطالعه نشان داد که تزریق موضعی کوآنزیم Q۱۰ در فاز التهابی بعد از قطع عصب سیاتیک رت بواسطه کاهش روند آسیب ثانویه موجب تسریع روند رژنراسیون عصب شده است.
