سید سعید شاهرخی، علی فرهادی، کامبیز کردی ،
دوره ۵، شماره ۳ - ( ۱۰-۱۳۸۲ )
چکیده
مقدمه: پروستاتیت مزمن بیماری مزاحم, آزار دهنده و شایعی است که بسیاری به آن مبتلا هستند. درمان این بیماری مشکل است و اغلب به خاطر عودهای مکرر آن مشکلات پیچیده ای برای بیمار و پزشک معالج بدنبال دارد.
مواد و روشها: در این مطالعه مداخله ای از بیمارانی که مبتلا به پروستاتیت مزمن بودند و به درمان های داروئی رایج پاسخ رضایت بخشی نمی دادند، بیست نفر به طور تصادفی انتخاب و کاندید عمل TUI شدند. قبل از عمل اطلاعاتی در خصوص مشخصات فرد وعلائم بیماری آنها در فرم مخصوص ثبت می شد پس از توضیح کامل نحوه عمل جراحی و عوارض احتمالی عمل جراحی و کسب رضایت, بیمار تحت عمل جراحی TUI قرار می گرفت. حداقل شش هفته بعد از عمل و در پیگیری های بعدی از بیمار علائم بیماری قبل از عمل (مطابق فرم قبل از عمل) ثبت و مقایسه می شد.
معیار بررسی تغییرات علائم بارز پروستاتیت مزمن شامل: شب شاشی, تکرر ادرار, سوزش ادرار, کالیبر و جریان غیر طبیعی ادرار, در انتهای ادرار قطره قطره آمدن ادرار, درد در حین مقاربت, برگشت انزال بداخل مثانه (ازعوارض احتمالی عمل), اختلال در تمایل جنسی بود. اطلاعات بدست آمده با استفاده از آزمون Wilcoxon مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: این بررسی نشان داد بیماری که تحت درمان با TUI قرار گرفتند به میزان قابل توجهی نسبت به قبل از عمل بهبودی پیدا کردند. علائم بارز پروستاتیت شامل شب شاشی تکرر ادرار و.. به طور معنی داری (P<۰/۰۵) نسبت به قبل از عمل کاهش پیدا کرده بود. میزان رضایت بیماران کاملا“ مشهود بود و نیاز بدرمان داروئی به میزان قابل توجهی کاهش پیدا کرد.
نتیجه گیری : توصیه می شود انجام TUI به عنوان یک آلترناتیو درمانی مناسب برای مبتلایان به پروستاتیت مزمن مقاوم بدرمان مدریکال مورد توجه قرار گیرد .
