دوره 20، شماره 1 - ( 1-1397 )
جلد 20 شماره 1 صفحات 132-123 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Toolabi K, Moazamipur A, Karvandian K, Dehpour A R. Effect of Low-Dose Naloxone on Pain Severity and Side Effects of Opioids on Patients Undergoing Laparoscopic Cholecystectomy. yafte 2018; 20 (1) :123-132
URL: http://yafte.lums.ac.ir/article-1-2630-fa.html
URL: http://yafte.lums.ac.ir/article-1-2630-fa.html
طولابی کرم اله، معظمی پور علی، کروندیان کسری، دهپور احمدرضا. بررسی اثر دوز پایین نالوکسان روی شدت درد و عوارض جانبی اوپیوئیدها در بیماران تحت کوله سیستکتومی لاپاروسکوپیک. مجله علمی پژوهشی یافته. 1397; 20 (1) :123-132
دانشگاه علوم پزشکی تهران
چکیده: (4285 مشاهده)
مقدمه: مطالعات قبلی اثر نالوکسان روی شدت درد و عوارض جانبی اوپیوئیدها بعد از جراحی را بررسی کرده اند با این حال نتایج مطالعات متناقض است. مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر تجویز دوز پایین نالوکسان روی شدت درد و میزان تهوع، استفراغ، خارش و احتباس ادراری در بیماران تحت کوله سیستکتومی لاپاروسکوپیک طراحی گردید.
مواد و روش ها: در مطالعه حاضر 60 بیمار نیازمند به عمل جراحی کوله سیستکتومی لاپاروسکوپیک شرکت نمودند و بعد از جراحی به طور تصادفی دو گروه تقسیم شدند: گروه نالوکسان (25/0 میکروگرم بر کیلوگرم در هر ساعت نالوکسان به علاوه 20 میکروگرم بر کیلوگرم در هر ساعت مورفین) و گروه دارونما (سرعت 20 میکروگرم بر کیلوگرم در هر ساعت مورفین). بیماران 2، 4، 8 و 16 ساعت بعد از ورود به ریکاوری ارزیابی شدند و شدت درد و بروز عوارض جانبی شامل تهوع، استفراغ، خارش و احتباس ادراری توسط یک پرستار ثبت شد.
یافته ها: شیوع تهوع، استفراغ، خارش و احتباس ادراری 2، 4، 8 و 16 ساعت بعد از جراحی به طور معنی داری در گروه نالوکسان کمتر از گروه دارونما بود. شدت درد بعد از جراحی بین دو گروه تفاوت معنی داری نداشت.
بحث و نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاضر نشان دادند که تجویز همزمان نالوکسان و مورفین در بیماران تحت کوله سیستکتومی لاپاروسکوپیک به طور معنی داری عوارض ناشی از اوپیوئیدها شامل تهوع، استفراغ، خارش و احتباس ادراری را در مقایسه با مورفین به تنهایی کاهش داد ولی تاثیری بر شدت درد بعد از جراحی نداشت.
مواد و روش ها: در مطالعه حاضر 60 بیمار نیازمند به عمل جراحی کوله سیستکتومی لاپاروسکوپیک شرکت نمودند و بعد از جراحی به طور تصادفی دو گروه تقسیم شدند: گروه نالوکسان (25/0 میکروگرم بر کیلوگرم در هر ساعت نالوکسان به علاوه 20 میکروگرم بر کیلوگرم در هر ساعت مورفین) و گروه دارونما (سرعت 20 میکروگرم بر کیلوگرم در هر ساعت مورفین). بیماران 2، 4، 8 و 16 ساعت بعد از ورود به ریکاوری ارزیابی شدند و شدت درد و بروز عوارض جانبی شامل تهوع، استفراغ، خارش و احتباس ادراری توسط یک پرستار ثبت شد.
یافته ها: شیوع تهوع، استفراغ، خارش و احتباس ادراری 2، 4، 8 و 16 ساعت بعد از جراحی به طور معنی داری در گروه نالوکسان کمتر از گروه دارونما بود. شدت درد بعد از جراحی بین دو گروه تفاوت معنی داری نداشت.
بحث و نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاضر نشان دادند که تجویز همزمان نالوکسان و مورفین در بیماران تحت کوله سیستکتومی لاپاروسکوپیک به طور معنی داری عوارض ناشی از اوپیوئیدها شامل تهوع، استفراغ، خارش و احتباس ادراری را در مقایسه با مورفین به تنهایی کاهش داد ولی تاثیری بر شدت درد بعد از جراحی نداشت.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
