مقدمه: هیداتیدوز یکی از شایعترین بیماریهای انگلی زئونوز دنیا است که در ایران نیز اندمیک است. به دلیل این که تاکنون مطالعه ای روی شیوع سرمی هیداتیدوز در بروجرد انجام نشده، این مطالعه با هدف بررسی میزان شیوع سرمی هیداتیدوز انسانی و عوامل خطر مرتبط با آن در مراجعه کنندگان به مراکز جامع سلامت بروجرد به روش الیزا انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی–مقطعی روی 351 نمونه سرم از مراجعین به مراکز جامع سلامت بروجرد انجام شد. پس از گرفتن رضایتنامه آگاهانه و تکمیل پرسشنامه، نمونه ها جمع آوری و وجود آنتیبادی G ضد اکینوکوکوس گرانولوزوس با روش الیزا سنجیده شد. داده ها با استفاده از آزمون مربع کای و آزمون دقیق فیشر مورد واکاوی قرار گرفتند. یافته ها: از 351 فرد آزمایش شده، 14 نفر (4 درصد) شامل 5 نفر (8/2 درصد) از زنان و 9 نفر (1/5 درصد) از مردان آنتی بادی ضد اکینوکوکوس داشتند. ارتباط معنی داری بین وجود آنتی بادی ضد اکینوکوکوس با سن، جنسیت، میزان تحصیلات، شغل، محل سکونت، ارتباط با سگ و نوع شستشوی سبزیجات مصرفی وجود نداشت. بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان داد که میزان شیوع سرمی هیداتیدوز در جمعیت مطالعه شده در شهر بروجرد 4% است که بیشتر از درصد آلودگی غرب کشور است. با توجه به اندمیک بودن بیماری در این منطقه و همچنین اهمیت بهداشتی آن، انجام اقدامات لازم از جمله ذبح بهداشتی دام، پیشگیری از تغذیه سگها با امعا و احشا آلوده دام و مبارزه با سگهای ولگرد، به منظور کنترل و پیشگیری از این عفونت انگلی ضروری است. |
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |