یافته

.‏ کلیات موضوع: در این مقاله مجموعه مطالعات آزمایشگاهی و بالینی صورت گرفته در زمینه استفاده از سلول های ‏استرومایی مغز استخوان جهت بهبود ضایعات عصبی، مورد بررسی قرار گرفته است .‏ تاریخچه: در مغز استخوان دو دسته سلول بنیادین وجود دارد: سلول های بنیادین خونسازو سلول های بنیادین غیر خون ‏ساز (استرومایی). بررسی های vitro In نشان داده است که سلول های استرومایی مغز استخوان قابلیت تمایز به سلول های ‏مختلف از جمله سلول های عصبی را دارا می باشد. از طرف دیگر مطالعات vivo In نیز نشان داده است که در پی تزریق ‏سلول های استرومایی مغز استخوان به بافت عصبی آسیب دیده، این سلولها ضمن یکپارچه شدن با بافت عصبی میزبان ‏وتمایز به سلول های عصبی، زمینه بهبود نسبی بافت آسیب دیده وبازگشت حرکات مختل شده را نیز فراهم می آورد. ‏همچنین بررسی ها نشان داده که علاوه بر تزریق مستقیم سلول های استرومایی در بافت عصبی آسیب دیده، از سایر روش ‏های غیر تهاجمی از جمله تزریق درون وریدی، تزریق درون بطنی و روش بزل کمری نیز جهت پیوند این سلول ها میتوان ‏استفاده نمود. ‏ .‏ مواد و روش‌ها: مطالعات صورت گرفته در خصوص تمایز سلول های استرومایی مغز استخوان به سلول های عصبی را می ‏توان در دو بخش مورد بررسی قرار داد: تمایز سلول های استرومایی مغز استخوان در In vitroو تمایز سلول های استرومایی ‏مغز استخوان در In vivo بررسی ها نشان می دهد که پیوند سلول های استرومایی مغز استخوان، روند ترمیم نقایص نورولوژیک را در مدل های حیوانی ‏سکته مغزی، ضربات مغزی، ضایعات نخاعی، بیماری پارکینسون و نیز ضایعات اعصاب محیطی بهبود می بخشد. ‏ .‏ بحث و نتیجه‌گیری: امروزه سلول های استرومایی مغز استخوان به جهت تهیه آسان از مغز استخوان بیمار و در نتیجه ‏عدم واکنش سیستم ایمنی به دنبال عمل پیوند، سرعت تکثیر زیاد سلول ها در محیط کشت، بیان ژن های مربوط به سلول ‏های عصبی، یکپارچه شدن با بافت عصبی میزبان پس از پیوند؛ به عنوان یکی از منابع سلولی مطلوب جهت بهبود ضایعات ‏عصبی مطرح می باشد. ‏