یافته

.‏ مقدمه: سندرم تخمدان پلی سیستیک شایع‌ترین اختلال هیپرآندروژنیک در سنین باروری می‌باشد. میزان شیوع آن ‏تقریباً 10-5 درصد خانمها در سنین باروری است. هدف این پژوهش بررسی میزان تحمل غیرطبیعی گلوکز، مقاومت به ‏انسولین عوامل خطرزای مؤثر بر بروز دیابت تیپ 2 در بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلی سیستیک و بررسی تحمل غیر ‏طبیعی گلوکز ومقاومت به انسولین می باشد.‏ ‏ ‏.‏ مواد و روش‌ها: پژوهش یک مطالعه توصیفی – تحلیلی است که به منظوربررسی تحمل غیر طبیعی گلوکز ومقاومت به ‏انسولین و بروز دیابت تیپ در بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلی سیستیک انجام شده است. نمونه‌های این مطالعه را 150 نفر ‏از بیماران واجدشرایط پژوهش تشکیل داده‌اند که با روش نمونه‌گیری آسان مبتنی بر هدف انتخاب شدند. از بین نمونه‌ها 125 نفر ‏آزمایشات را انجام دادند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه، ترازو، متر، آزمایش گلوکز ناشتا، انسولین ناشتا و تحمل ‏گلوکز با 75 گرم گلوکز خوراکی بوده است. جواب آزمایشهای قندخون براساس معیارهای 1999 سازمان بهداشت جهانی ‏سنجیده شده است. ‏ ‏ ‏.‏ یافته‌ها: 3/65%جامعه پژوهش در گروه سنی 29-20 سال قرار داشته است. اکثریت واحد ها (42%) دارای تحصیلات ‏ابتدایی و راهنمایی بوده،22% دارای سابقه دیابت و 3/71% تا کنون حاملگی را تجربه نکرده بودند. میانگین BMI‏ در افراد ‏مورد پژوهش 34/27با انحراف معیار 6/51 بود.نتایج نشان داد که 4/14 درصد افراد، اختلال گلوکز ناشتا (‏IGF‏) و در 4درصد، ‏دیابت شیرین دارند(‏mg/dl‏ 126≤‏FBS‏). نتایج قند خون دو ساعت بعددر 2/7موارد مختل بود(‏mg/dl‏ 199-140) همچنین ‏‏8/0%افراد دیابت شیرین (‏mg/dl‏ 126≤200).‏ .‏ بحث و نتیجه‌گیری: عوارض حاصل از هیپرآندروژنیسم و هیپراسولینیسم در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی ‏سیستیک سلامت بیماران را تحت تأثیر قرار می‌دهد، آنها را در معرض بیماری‌های دیابت وقلبی و عروقی قرار می‌دهد. لذا ‏غلظت انسولین ناشتا و نسبت گلوکز ناشتا به انسولین ناشتا، مارکرهای مناسب برای تعیین مقاومت به انسولین در سندرم ‏سندرم تخمدان پلی سیستیک است. به همین دلیل انجمن دیابت آمریکا غربالگری اختلال تحمل گلوکز و دیابت تیپ 2 را در ‏مبتلایان به سندرم تخمدان پلی سیستیک توصیه کرده است.‏ ‏ ‏.‏