یافته

بحث و نتیجه‌گیری: این نتایج پیشنهاد داد که تزریق STZ در بطن های جانبی مغز موجب آسیب شدید در حافظه و یادگیری مشابه بیماری آلزایمر می شود ولی اریتروپویتین از این آسیب همراه با کاهش در هماتوکریت جلوگیری می کند. مواد و روش‌ها: جهت ایجاد مدل آلزایمری در رت ها، استرپتوزوتوسین در بطن های طرفی مغزی تزریق گردید. 2 هفته پس از القاء آلزایمر داروی اریتروپویتین با دوز های متفاوت به صورت سیسترنامگنایی جهت درمان آلزایمر همراه با کاهش عوارض جانبی این دارو تزریق گردید. بعد از دوره درمان همه رت ها تحت مطالعه رفتاری آزمون یادگیری اجتنابی غیر فعال توسط دستگاه شاتل باکس و سنجش هماتوکریت خون قرار گرفتند. یافته‌ها: هرچند اریتروپویتین تأثیر معنی داری بر بهبود فرآیند های یادگیری و حافظه در هر دو گروه کنترل و شم نداشت ولی باعث ایجاد تفاوت معنی داری در بهبود این بیماری نسبت به گروه STZ(استرپتوزوتوسین) شد که این درمان با کاهش هماتوکریت نسبت به گروه دوز U/Kg۵۰۰۰ همراه شد. مقدمه: بیماری آلزایمر یک بیماری شایع نورودژنراتیو پیش رونده ای است که منجر به زوال عقل و نابودی سلول های مغزی به ویژه در ناحیه هیپوکامپ می شود. به تازگی مشخص شده اریتروپویتین با عمل حفاظت عصبی خود باعث بهبود در عملکردهای شناختی در طول این بیماری می گردد. هدف این مطالعه یافتن روشی جایگزین نسبت به روش مرسوم تزریق صفاقی برای تحویل اریتروپویتین به مغز توسط دور زدن سد خونی مغزی است.